Είναι να απορεί κανείς με τη Νέα Δημοκρατία, του Αντώνη Σαμαρά. Την ώρα που ο απερχόμενος πρωθυπουργός ψυχορραγούσε, του προσέφερε "ασφαλή έξοδο". Του έδωσε την ευκαιρία να γίνει ο κυριότερος πόλος και ρυθμιστής των εξελίξεων.
Ο Αντώνης Σαμαράς προέβαλε ένα κατ΄εξοχήν λαϊκίστικο επιχείρημα, ότι πρέπει να φύγει "πάση θυσία" αυτή η κυβέρνηση και αυτός ο πρωθυπουργός. Αυτό, ως ένα βαθμό, "μιλούσε" στην καρδιά κάθε Έλληνα, που δήλωνε αντίθετος στη μνημονιακή πολιτική, που βύθισε τη χώρα στην οικονομική εξαθλίωση. 
Όμως, ο πρόεδρος της Ν.Δ.φαίνεται ότι "είδε" το δένδρο, αλλά έχασε το δάσος. Επικέντρωσε την τακτική του στην αποχώρηση του κ. Παπανδρέου, αλλά ξέχασε το πιό σημαντικό: Ο απερχόμενος πρωθυπουργός μετα έργα και τις ημέρες του είχε καταστεί persona non grata για όλους του Ευρωπαϊους ηγέτες, ιδίως μετά τις παλινωδίες του σχετικά με το δημοψήφισμα. Έχασε κάθε ίχνος αξιοπιστίας και μαζί του την έχασε και η Ελλάδα. Η παραίτησή του με ατιμωτικές διαδικασίες από το ίδιο το κόμμα ήταν θέμα χρόνου. 
Εκεί, λοιπόν, στο κρίσιμο σημείο, εμφανίστηκε ο Αντώνης Σαμαρας, που με την πρότασή του για μεταβατική κυβέρνηση και εκλογές, του έδωσε ρόλο. Τον έκανε συνομιλητή του. Και προς έκπληξη όλων, προσχώρησε στην μνημονιακή πολιτική. 
Μην γελιόμαστε. Η δήλωση του κ. Σαμαρά, ότι "ποτέ δεν ήταν εναντίον της δανειακής σύμβασης" ήταν βόμβα μεγατόνων. Κυρίως, για τους φίλους της Νέας Δημοκρατίας, που στήριξαν τον αντιμνημονιακό αγώνα. Τον αγώνα κατά της επαίσχυντης σύμβασης, που έθετε σε κίνδυνο τα εθνικά συμφέροντα και την εθνική κυριαρχία. 
Δεν ήταν ο κ. Σαμαράς, που μιλούσε, μόλις λίγες μέρες πριν για "επιτροπεία"; Τώρα τι άλλαξε και την αποδέχεται και θα την υπερψηφίσει; Η δανειακή αυτή σύμβαση δεν βλάπτει τα εθνικά συμφέροντα; Γιατί και κάτω από ποιές πιέσεις άλλαξε γνώμη;
Αλλά ας το προσπεράσουμε αυτό. Μπήκε σε ένα παιγνίδι ονοματολογίας, στο οποίο τρία είναι τα ονόματα που "έπεσαν στο τραπέζι". Του κ. Παπαδήμου, του κ. Διαμαντούρου και του κ. Ρουμελιώτη. Ασφαλώς και αναγνωρίζουμε την προσωπικότητα, τις γνώσεις και την πορεία του καθενός. Εδώ , όμως, μιλάμε για τον πρωθυπουργό της Ελλάδος.
Για τον κ. Σαμαρά, λοιπόν, είναι ενδεδειγμένο πρόσωπο ο κ. Παπαδήμος. Ο άνθρωπος που ήταν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Όταν έγινε το "κόλπο γκρόσο" με την "Γκόλντμαν Σάκς" για την εμφάνιση μειωμένου χρέους, ώστε να μπεί η Ελλάδα στην ΟΝΕ. Όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτε για τον κ. Σαμαρά; Είναι δυνατόν να φύγει η Ελλάδα από το "σύστημα Παπανδρέου" αλλά να παραμείνει δεμένη στο σύστημα ΠΑΣΟΚ;
Ας μη βιαστούν διάφοροι υποστηρικτές του προέδρου της Ν.Δ. να μας κατηγορήσουν. Ας μην επικαλεστούν το συμφέρον της πατρίδας. Γιατί πολύ απλά το συμφέρον της πατρίδας είναι ταυτόσημο με το συμφέρον των πολιτών. Και το μνημόνιο -παλιό και νέο- μόνο αυτό δεν εξυπηρετεί.