efimerida_diabazei_01Μείον δύο εφημερίδες μετρά, σήμερα, η Θεσσαλονίκη. “Μακεδονία” κι “Αγγελιοφόρος” δεν κυκλοφόρησαν, λόγω των κινητοποιήσεων των εργαζομένων.

 

Στην πρώτη περίπτωση, έχουν να πληρωθούν ένα τρίμηνο. Και, ούτως ή άλλως, η διοίκηση της Μακεδονικής Εκδοτικής Εκτυπωτικής, τους πλήρωνε με καθυστέρηση ενός μηνός.

Στη δεύτερη περίπτωση, είδαν τουλάχιστον 14 συναδέλφους τους να απολύονται. Κι αυτό έγινε χωρίς να υπάρχει κάποια –έστω- διαβούλευση.

Οι ιδιοκτήτες των μέσων διαμαρτύρονται για την πορεία των μέσων… Γιατί, άραγε; Δικές τους δεν είναι οι επιλογές; Μήπως δεν ήταν ο τότε ιδιοκτήτης, ο Γ. Σαχπατζίδης, που αποφάσισε τη διακοπή της κυκλοφορίας της καθημερινής Θεσσαλονίκης (που, ομολογουμένως, είχε κυκλοφορία); Οι τότε διευθυντές διαφωνούσαν… Μήπως ο ίδιος δεν αποφάσισε την κυκλοφορία δύο εφημερίδων (“Μακεδονίας” και “Θεσσαλονίκης”) σε κοινή σακούλα; Μήπως δεν είναι επιλογή της νυν διοίκησης να διατηρεί μια ιστοσελίδα που ανανεώνεται άπαξ του 24ώρου (παρά τις αντίθετες εισηγήσεις των δημοσιογράφων);

Μήπως δεν ήταν ο ιδιοκτήτης του Αγγελιοφόρου που συναίνεσε στην κυκλοφορία μιας εφημερίδας copy paste των εφημερίδων των Αθηνών; Μήπως δεν ήταν δική του απόφαση να κλείσει το φύλλο της Δευτέρας, που του έδινε κυκλοφορία; Μήπως δεν ήταν δική του επιλογή να δαπανήσει χιλιάρικα σε ένα Ίντερνετ που δεν έχει rss feed(για το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα… περί ορέξεως κολοκυθόπιτα);

Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι για το πώς φθάσαμε ως εδώ. Υπάρχουν και ερωτήματα. Όπως, για παράδειγμα, πώς μια επιχείρηση που παίρνει αναπτυξιακό πρόγραμμα ύψους 18 εκ. ευρώ δεν έχει να πληρώσει μερικές χιλιάδες ευρώ για τα δεδουλευμένα τριών μηνών. Ή, για ποιον λόγο έχει μπει πωλητήριο σε μια πετυχημένη εκτυπωτική μονάδα.

Και, αν θέλουμε να αποδίδουμε τα του Καίσαρος κ.λπ., υπάρχουν λάθη και στην άλλη πλευρά. Λάθη που αφορούν συμβουλές προς εργαζομένους, ανοχές σε συμπεριφορές, αλλά και σε πράξεις…

Κύρια, όμως, οι εφημερίδες (όπως και αυτές των Αθηνών) έπρεπε να αλλάξουν, αν ήθελαν να ζήσουν. Αγαπούν, όμως, να βαδίζουν στην πεπατημένη. Ούτε, όμως, η Λεβαντή, ούτε ο Βελλίδης, περπατούσαν την πεπατημένη. Η πρώτη είχε –πρώτη από όλους- ένθετο για τη νεολαία κάθε Κυριακή. Ο δεύτερος πρόβαλε επισταμένως τα “Μικρά Νέα της Πόλης”. Για εκείνη την εποχή και οι δυο ενέργειες ήταν πρωτοποριακές. Ενέργειες επιχειρηματικές που σήμερα απουσιάζουν από τις τοπικές εφημερίδες.

Δ.Ι.Ασ.

ΥΓ. Και μία επισήμανση στη διοίκηση της ΕΣΗΕΜ-Θ: Τοπικές εφημερίδες υπάρχουν κι άλλες. Κι εκεί συνάδελφοί μας εργάζονται. Και για το προϊόν εκείνων των εφημερίδων ευθύνονται, επίσης, οι ιδιοκτήτες. Και ο νοών, νοείτω.