patoulidou2 (Small)Ναι, ήταν σαν σήμερα, το 1992. Η Βούλα Πατουλίδου, ξεκινούσε από ένα μικρό διαμέρισμα πίσω από το γήπεδο του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, για να φθάσει στην κορυφή του κόσμου! Κι επειδή μετά από κάποια χρονική στιγμή τα έθνη –όπως και οι άνθρωποι- ζουν με αναμνήσεις, θυμηθείτε μαζί μου:


Γνώρισα τη Βούλα Πατουλίδου παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων στη Σεούλ. Εργαζόμουν στην τηλεόραση του ΑΝΤ1 τότε και μου είχαν αναθέσει ένα ολιγόλεπτο ρεπορτάζ με την Βούλα Πατουλίδου, που θα έπαιρνε μέρος στους αγώνες.
Θυμάμαι ακόμη το μικρό διαμέρισμα, που ήταν γεμάτο κύπελλα και μετάλλια. Θυμάμαι, επίσης, ότι είχαμε αρχίσει να μιλάμε για μπάσκετ (η Πατουλίδου είχε ξεκινήσει ως μπασκετμπολίστρια) για να καταλήξουμε στο στίβο. Και να περάσουμε από όλα. Από το πώς ξεκίνησε ως το περίφημο αρκουδάκι που κουβαλούσε, πάντα, μαζί της, στους αγώνες. Τρία λεπτά θέμα μου είχαν ζητήσει κι εγώ γυρνούσα υπερπαραγωγή. Όμως ένοιωθα ότι η Πατουλίδου το άξιζε…
Φεύγοντας, είχα πει στα παιδιά του συνεργείου (δε θυμάμαι, καλά, πλέον, αν ήταν ο Καρούλης, ο Παναγόπουλος, ή ο Νασιούλης) που μου έλεγαν ότι είχα φάει τρεις 20λεπτες κασέτες, ότι αυτή η κοπέλα θα γυρίσει με μετάλλιο. Δεν το έκανε στη Σεούλ, αλλά μας χάρισε ανείπωτη ευτυχία στη Βαρκελώνη.
Παρακολουθούσα τον τελικό των 110 μ. με εμπόδια στο γραφείο του Ελεύθερου Τύπου, όπου εργαζόμουν τότε. Μαζί μου, ο Περικλής Στέλλας (του Mega), ο Άρις ο Νικολάκης (της ΕΡΤ), ο Γιώργος Αδάμ, παλιός στιβικός –”άρρωστο με το στίβο” τον περιέγραφαν όλοι, φίλοι κι εχθροί- τότε διευθυντής των γραφείων του Ε.Τ. στη Θεσσαλονίκη. Πανηγυρίζαμε σα μικρά παιδιά, με κόκκινα μάτια…


Την επομένη, στο βασικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 97,5, που παρουσίαζα, ήταν η πρώτη φορά που η συγκίνηση δε θα με άφηνε να τελειώσω μία πρόταση “on air”. Γιατί θυμήθηκα το κορίτσι, στο μικρό σπίτι της Τούμπας, που είχε ένα όνειρο. Κι αυτό το όνειρο το είχε πραγματοποιήσει ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ της. Με τη δική της προσπάθεια και τη βοήθεια των δικών της ανθρώπων, που πίστευαν από την αρχή σε αυτήν.
Η Βούλα Πατουλίδου είχε πει, πλέον, το “για την Ελλάδα, ρε γαμώτο”. Κι είχε περάσει τα όρια της πραγματικότητας. Είχε μπει στην πλευρά του μύθου.
Τέτοιες μέρες σκέφτομαι πως αυτό που μας χρειάζεται είναι να βρεθεί άλλη μία Πατουλίδου. Να πει “για την Ελλάδα, ρε γαμώτο”! Αλλά να μην είναι σπρίντερ. Η νέα Πατουλίδου πρέπει να είναι Ελληνίδα πολιτικός…

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!

Δ.Ι.Ασ.