Τον Ανδρέα Βουτσινά τον συνάντησα για πρώτη φορά από κοντά όταν ήμουν απόφοιτος Λυκείου -18 χρονών. Μόλις είχα παρακολουθήσει, στο θέατρο Δάσους, μαζί με έναν παιδικό μου φίλο (που κι αυτός δεν είναι, πλέον, στη ζωή) τη Λυσιστράτη που είχε ανεβάσει.
Κι ήταν εκείνη μια Λυσιστράτη που δεν περίμενα ποτέ να δω. Γεμάτη γκαγκς, εκείνα, δηλαδή, τα οπτικά αστεία, πέρα από τα λεκτικά, με τα οποία ήταν γεμάτες οι ταινίες του Μελ Μπρουκς -και πιο νωρίς των Μαρξ Μπράδερς. Ο Ανδρέας Βουτσινάς, προσωπικός φίλος του Μελ Μπρουκς, αλλά και τόσων άλλων αστέρων του Χόλιγουντ που άφησαν βαθιά τη σφραγίδα τους με την καλλιτεχνική τους ύπαρξη σε μια βιομηχανία που, πλέον, υπηρετεί καθαρά το κέρδος, είχε επηρεαστεί αρκετά από τη δουλειά του Εβραίου σκηνοθέτη. Μάλιστα, είχε παίξει σε ταινίες του (στο "Δυο Τρελοί Παραγωγοί" ήταν απολαυστικότατος), ενώ είχε υπάρξει... πολύ κοντά στην νεότατη και απελπιστικά σέξι Τζέιν Φόντα.
Τον πλησιάσαμε μετά την παράσταση. Τον ευχαριστήσαμε, για τη διασκέδαση που μας πρόσφερε. Το καταχάρηκε. Κι όταν του είπαμε για τους κριτικούς, απάντησε: "Α, τους κριτικούς τους έχω γραμμένους εδώ"! Κι έκανε τη γνωστή χειρονομία με τα δύο χέρια.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας πώς, την περασμένη Κυριακή, ο γιος του Ανδρέα Βουτσινά, Μάριος, σκόρπισε την τέφρα του μεγάλου σκηνοθέτη, στην ορχήστρα. Ήταν η μέρα των γενεθλίων του. Αν ζούσε, θα γινόταν 79 ετών.