Ένας μαθηματικός, ο Δαμιανός Μυρίδης, που διδάσκει στο 7ο Επαγγελματικό Λύκειο Καλαμαριάς, προσέγγισε, με μαθηματικό τρόπο τα νέα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης. Τι αποτέλεσμα εξάγει; Διαβάστε:
Για όποιον αμφιταλαντεύεται, αν οι διάφοροι ειδικοί-τεχνοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κλπ, αποτελούν επιστήμονες δηλαδή γνώστες της αιτίας και του αντίστοιχου αποτελέσματος στον τομέα τους, ή αν είναι υπερασπιστές του «δικαιώματος» πλουτισμού των κατεχόντων τα μέσα παραγωγής, η παρακάτω ανάλυση νομίζω ότι θα αποτελέσει ένα ενδιαφέρον στοιχείο για αποφασίσουν σχετικά.
Η έρευνα δείχνει πια θα είναι η μείωση των συντάξεων στο δημόσιο αν εφαρμοστεί η ρύθμιση που αποδέχεται η κυβέρνηση για υπολογισμό της σύνταξης με τις μέσες αποδοχές όλων των εργάσιμων χρόνων των εργαζομένων, χωρίς φυσικά αναδρομική τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών του παρελθόντος.
Για να συσχετιστεί η μείωση της σύνταξης με τον πληθωρισμό και τις αυξήσεις, εξετάσθηκαν 3 σενάρια. Στο πρώτο σενάριο κάθε χρόνο ο πληθωρισμός είναι 5% και οι εργαζόμενοι παίρνουν ακριβώς 5% αύξηση, στο δεύτερο με ετήσιο πληθωρισμό 5% οι αυξήσεις είναι κάθε χρόνο κατά 0.05% επί τα εργάσιμα χρόνια λιγότερες από το πληθωρισμό, δηλαδή μειούμενες ελαφρά αυξήσεις αποδοχών(πχ τον ενδέκατο χρόνο οι αυξήσεις μισθών υπολογίστηκαν με 4.5%) και στο τρίτο σενάριο οι ετήσιες αυξήσεις κατά 0.05% επί τα εργάσιμα χρόνια μεγαλύτερες από τον πληθωρισμό δηλαδή ελαφρά αυξανόμενες αυξήσεις αποδοχών (πχ τον ενδέκατο χρόνο οι αυξήσεις μισθών υπολογίστηκαν με 5.5%).
Όλοι οι υπολογισμοί έγιναν με αρχικό συντάξιμο μισθό 800 E, χωρίς υπολογισμούς προαγωγών μισθολογικών, χρονοεπιδομάτων κλπ αλλά τα ποσοστιαία συμπεράσματα είναι παρόμοια για κάθε είδους μισθό. Με συνυπολογισμό και των επιδομάτων οι μειώσεις είναι ακόμη μεγαλύτερες. Η σύνταξη υπολογίστηκε με το 80% του μέσου όρου όλων των εργάσιμων χρόνων, και όχι με το 78% ή 70% ή λιγότερο, οπότε η σύνταξη θα είχε ακόμη μεγαλύτερη μείωση. Δεν συνυπολογίστηκαν επικουρικές συντάξεις, χωρίς αυτό να αλλάζει τα συμπεράσματα. Όλες οι μειώσεις από 54% έως 69% !!! Η πραγματική μείωση είναι ακόμη μεγαλύτερη, αν ληφθεί υπόψιν το σύνολο των τακτικών αποδοχών μαζί με τα τυχών επιδόματα. (Οι υπολογισμοί τότε είναι πολυπλοκώτεροι ).
Νέα δηλαδή μείωση του συνολικού ποσοστού του εθνικού εισοδήματος που αντιστοιχεί σε μισθούς και συντάξεις, επομένως αύξηση του αντίστοιχου ποσοστού των εργοδοτών με «δικαιολογία» το δημόσιο έλλειμμα. Δηλαδή ευθεία παράβαση και του συντάγματος που ορίζει ότι όλοι συμβάλουν αδιακρίτως στα δημόσια βάρη.
Οι «ειδικοί» των ΔΝΤ , ΕΕ κλπ, προτρέπουν τους εργαζόμενους να στραφούν στην ιδιωτική ασφάλιση σαν πιο λογική και συμφέρουσα. Παραβλέποντας το όχι απίθανο ενδεχόμενο της «πτώχευσης» των ασφαλιστικών εταιριών, μια σχετική απλή αριθμητική ανάλυση δείχνει και εκεί την δραματική μείωση των «συντάξεων». Πριν αρκετά χρόνια δέχτηκα την επίσκεψη ενός εκπροσώπου ασφαλιστικής εταιρίας, που μου πρότεινε ένα πρόγραμμα για το εφάπαξ. Μου είπε ότι με ασφαλιστική συνδρομή ίδια με τις κρατήσεις του μισθού που προορίζονται για το εφάπαξ, τότε περίπου 6.000.000 δραχμές (για την 35/ετία) θα είχα από την εταιρεία του αντίστοιχο εφάπαξ περίπου 20.000.000 δρχ. Του ζήτησα να μου πει πως θα ήταν η ασφαλιστική συνδρομή, αν αντί για τα 20.000.000 δραχμές, ήθελα 1.000 κατώτατα ημερομίσθια, όπως θα είχαν διαμορφωθεί μετά τα 35 χρόνια. Μου πρότεινε τότε ένα άλλο ασφαλιστικό πλάνο. Η ασφαλιστική συνδρομή να αυξάνει κάθε χρόνο 10%, και το εφάπαξ κατά 6% για κάθε χρόνο. Με ένα κομπιουτεράκι αποδείχθηκε αμέσως η απάτη. Στα 35 χρόνια η συνδρομή αυξάνεται κατά 1,135= 28 φορές (=1,1 εις την 35η δύναμη) , ενώ τα εφάπαξ 1.0635=7,7 φορές μόνο (=1,06 εις την 35η δύναμη)!!!
Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ της κοινωνικής και ιδιωτικής ασφάλισης βρίσκεται στο ότι οι εργαζόμενοι στην κοινωνική ασφάλιση πληρώνουν υποχρεωτικά κρατήσεις για να πάρουν την σύνταξη οι τότε συνταξιούχοι, έτσι ώστε όταν έρθει οι σειρά τους να πάρουν την σύνταξη οι τότε εργαζόμενοι. Τα αποθεματικά των συνταξιοδοτικών ταμείων πρέπει να αυξάνουν όταν οι εισερχόμενοι στην εργασία είναι περισσότεροι από τους εξερχόμενους ώστε και από τα αποθεματικά να πληρωθούν αργότερα οι συνταξιούχοι, όταν γίνουν περισσότεροι από τους εισερχόμενους. Και φυσικά με έντιμη διαχείριση να διατηρείται τουλάχιστον η αγοραστική αξία τους αυξανόμενα τουλάχιστον τιμαριθμικά με κρατική εγγύηση και όχι να τζογάρονται ή να διατίθενται άτοκα στους επιχειρηματίες όπως στο παρελθόν.