Πριν δύο λεπτά έκλεισα το 28ο τηλεφώνημα από συνάδελφο που με ρωτούσε: "Απεργούμε αύριο"; Για 28η φορά έδωσα την ίδια απάντηση: "Όχι". Για 28η φορά δέχτηκα την ίδια επισήμανση: "Μα στην τηλεόραση άκουσα..." Και για 28η φορά απάντησα ότι "άλλο ΕΣΗΕΑ κι άλλο ΕΣΗΕΜ-Θ"...
Ας τα γράψω τώρα, πριν τεθεί σε ισχύ το νέο καταστατικό, με βάση το οποίο η άποψή μου αυτή θα μπορεί να θεωρηθεί επιβουλή κατά της Ένωσης και να σημάνει την αυτόματη διαγραφή μου: Για ακόμη μία φορά καταφέραμε να μπερδέψουμε τον κόσμο. Ναι, συμφωνώ: Τα μέτρα της κυβέρνησης που εξαγγέλθηκαν χθες, δεν μας ακουμπούν σήμερα. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι δε θα μας (παρα)ακουμπήσουν αύριο. Κι έχω τα εξής ερωτήματα:
1. Η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό και προχωρά σε κινητοποιήσεις. Είμαστε δίπλα, ή απέναντι;
2. Η λύση για τους δημοτικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς απομακρύνεται, κάθε μέρα και περισσότερο. Έχουμε ή δεν έχουμε λόγο για απεργία, ειδικά μετά τη μείωση των αποδοχών των δήμων κατά 20% που δεν αποκλείεται να σημάνει άσχημες εξελίξεις -όσον αφορά τη μελλοντική μισθοδοσία- και στη ΔΕΠΘΕ;
3. Η αδελφή Ένωση αποφασίζει κινητοποιήσεις. Τη θέλουμε ή όχι δίπλα μας στο μέλλον;
Αν απαντούσαμε σ' αυτά τα ερωτήματα, δε θα είχαμε μπερδέψει τα μέλη μας.
Σημασία έχει ένα: Αύριο, οι δημοσιογράφοι της Μακεδονίας και της Θράκης ΔΕΝ απεργούν. Δεν έχουν λόγο. Αύριο. Για μεθαύριο, έχει ο Θεός. Γιατί, όπως δείχνουν οι εξελίξεις (λέγε με Αγγελιοφόρο, Μακεδονία, Θεσσαλονίκη, Σήμερα στη Θεσσαλονίκη, ραδιοφωνικοί σταθμοί Θεσσαλονίκης, γραφεία ανταπόκρισης τηλεοπτικών σταθμών, δημοτικά μέσα, συμβασιούχοι στην ΕΤ3), "ο Θεός σώζοι τη δημοσιογραφία της Θεσσαλονίκης".

(Ευκτική)