Οι ερευνητές στο νοσοκομείο Vall d'Hebron της Βαρκελώνης ανακάλυψαν έναν από τους μηχανισμούς αντίστασης του τριπλού αρνητικού καρκίνου του μαστού , έναν από τους πιο επιθετικούς που είναι δύσκολο να προβλεφθεί.


Αυτός ο τύπος καρκίνου του μαστού έχει πολύ συμπιεσμένο DNA και αυτό καθορίζει την αντοχή στα συμβατικά φάρμακα χημειοθεραπείας, σύμφωνα με πληροφορίες του κέντρου.

Τώρα, ένα νέο έργο υπό την καθοδήγηση της Dr. Sandra Peiró, κύριου ερευνητή του ομίλου Chromatin Dynamics in Cancer του Ινστιτούτου Ογκολογίας Vall d'Hebron (VHIO), ανακάλυψε ότι το DΝΑ των κυττάρων όγκου αυτού του τύπου καρκίνου είναι πολύ περισσότερο συμπιεσμένο από το συνηθισμένο, σε σύγκριση με άλλους τύπους κυττάρων όγκου.

Αυτή η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Oncogene, ήταν σε θέση να επαληθεύσει πώς η οξείδωση της ιστόνης (βασική πρωτεΐνη) H3 είναι βασική στην επαγωγή της συμπίεσης DNA και πώς αυτή η συμπίεση θα σχετίζεται με την αντίσταση στις θεραπείες.

Όπως εξήγησε η επικεφαλής της έρευνας "αυτό καθιστά πιο δύσκολο για τα φάρμακα που βασίζονται σε βλάβες του DNA να έχουν πρόσβαση σε αυτό το DNA και συνεπώς υπάρχει αντίσταση στις θεραπείες".

Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι η αναστολή του ενζύμου LOXL2 θα εμπόδιζε την εμφάνιση αυτής της συμπίεσης, η οποία έχει δει ότι είναι πολύ συχνή στον καρκίνο του τριπλού αρνητικού μαστού και εμποδίζει την πρόσβαση των φαρμάκων στον πυρήνα των καρκινικών κυττάρων.

Προς το παρόν, η έρευνα έχει δοκιμαστεί μόνο σε κύτταρα in vitro και σε μοντέλα ποντικών.

Με τα δεδομένα που ελήφθησαν, διαπιστώθηκε ότι η αναστολή του LOXL2 σε συνδυασμό με συμβατικά φάρμακα χημειοθεραπείας θα μπορούσε να έχει σχετικά αποτελέσματα στη θεραπεία του τριπλού αρνητικού καρκίνου του μαστού.

Για να διεξαγάγουν την έρευνά τους και απουσία φαρμάκων που αναστέλλουν συγκεκριμένα την πυρηνική λειτουργία του LOXL2 αυτή τη στιγμή, η ομάδα της δρ. Peiro χρησιμοποίησε αζακιτιδίνη, έναν παράγοντα που απομεθυλάει (χημική αντίδραση) το DNA και το προκαλεί 'ανοιχτό'.

Η δρ. Peiró ανέφερε ότι "η ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου φαρμάκου κατά της πυρηνικής δραστηριότητας του LOXL2, κάτι που θα μπορούσε κατ 'αρχήν να γίνει, θα μας επέτρεπε να δράσουμε άμεσα κατά της προέλευσης του προβλήματος και να επιτύχουμε καλύτερα αποτελέσματα θεραπείας".

Σε αυτό το έργο, συνεργάστηκαν επίσης ερευνητές από την UPF και την IRB Barcelona και έλαβαν χρηματοδότηση από το Ίδρυμα Carlos III, το Ίδρυμα La Marató de TV3 και το AECC, μεταξύ άλλων.