Τέτοιο ντέρμπι (για τη δεύτερη θέση) είχε χρόνια να δει η Θεσσαλονίκη, όσον αφορά τις δημοτικές εκλογές. Αυτήν την ώρα, με καταμετρημένο το 80% των εκλογικών τμημάτων, η διαφορά είναι κάτι παραπάνω από 100 ψηφοδέλτια -με δεύτερο τον Κ. Ζέρβα!


Το έξιτ πολ, που παρουσίασε η Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης, της εταιρίας Interview, διαψεύστηκε κατά το ήμισυ. Ναι μεν την πρώτη θέση κατέκτησε ο Νίκος Ταχιάος, επίσημος υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας, ναι μεν φαίνεται πως δεύτερος θα είναι, τελικά, ο Κωνσταντίνος Ζέρβας, ναι μεν η Κατερίνα Νοτοπούλου, υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ, πήγε πολύ καλά -καλύτερα σε σχέση με το κόμμα που την ανέδειξε- όμως ο Γιώργος Ορφανός, όχι απλά άντεξε, αλλά δίνει ως τώρα τη μάχη να μπει στο β γύρο.

Είναι, πλέον, σίγουρο ότι το δίδυμο της β Κυριακής θα κριθεί από το... Πρωτοδικείο. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, μοιραία ο τρίτος, αφού η διαφορά φαίνεται πως δε θα ξεπερνά τις 250-300 ψήφους, θα ζητήσει επανακαταμέτρηση.

Η πρωτιά του Ν. Ταχιάου δείχνει ότι η Θεσσαλονίκη ως δήμος δεν έχει την παραμικρή σχέση με την Α Θεσσαλονίκης. Δεν είναι ακριβώς συντηρητική -πολύ περισσότερο δεν είναι... "μαυρίλα", όπως προσπάθησε να αναδείξει αρχικά ο Γιάννης Μπουτάρης και στη συνέχεια η επίσημη επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, Κατερίνα Νοτοπούλου. Εξακολουθεί να έχει έναν κοσμοπολίτικο αέρα, πράγμα που αναδεικνύει και η "έκπληξη" ( ; ) του Κωνσταντίνου Ζέρβα. Τόσο ο κ. Ζέρβας, όσο και ο νικητής του α γύρου Ν. Ταχιάος "ψαρεύουν" από την ίδια δεξαμενή: Από αυτήν που "ψάρεψε" κι ο Γιάννης Μπουτάρης στις εκλογές του 2014 (το 2010 είχε μετρήσει υπέρ του και η περίφημη υπόθεση της υπεξαίρεσης).

Ο Νίκος Ταχιάος θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερο ποσοστό. Πλήρωσε την απλή αναλογική, την πολυδιάσπαση της Νέας Δημοκρατίας, τα διστακτικά βήματα της ηγεσίας της στο να ορίσει, από την πρώτη στιγμή, επίσημο υποψήφιο, την επιθυμία της να "το παίξει" φιλοαυτοδιοικητική. Το ποσοστό που συγκέντρωσε δείχνει ότι η πόλη αμφιταλαντεύεται μεταξύ των κομματικών επιλογών και των ανεξάρτητων (και η Κατερίνα Νοτοπούλου κομματική επιλογή είναι, αλλά γι αυτήν θα τα πούμε πιο κάτω). Με τους 11 συμβούλους που θα διαθέτει ελέω απλής αναλογικής, δεν υπάρχει περίπτωση να διοικήσει το δήμο.

Ο Κωνσταντίνος Ζέρβας εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον την επιθυμία των ψηφοφόρων να επιλέξουν κάποιον αυτοδιοικητικό. Κατάφερε να παρακάμψει το γεγονός ότι μόνον "καθαρός" αυτοδιοικητικός δεν είναι (είχε κατέβει, εξάλλου, στις βουλευτικές με τη ΝΔ στην Α Θεσσαλονίκης), είχε πίσω του μια καταπληκτική επικοινωνιακή ομάδα και πέρασε το μήνυμά του που ήταν απλό, αυτοδιοικητικό και κοντά σε αυτό που ο ίδιος ήθελε: "Ναι στη Θεσσαλονίκη". Είναι ο νικητής των εκλογών, ακόμη κι αν, τελικά, καταλήξει στην 3η θέση.

Ο Γιώργος Ορφανός (φαντάζομαι ότι) τελικά πήρε το ποσοστό που υπολόγιζε από την αρχή. Απλά, δεν περίμενε ότι θα βρει στο δρόμο του τον Ζέρβα κι ότι η Νοτοπούλου θα τα πήγαινε απρόσμενα τόσο καλά. Πίστευε ότι άλλοι (π.χ. Βούγιας, Ψωμιάδης, Λεκάκης) θα είναι ψηλότερα. Πλήρωσε το ότι στο δήμο Θεσσαλονίκης δεν ψηφίζει η Α Θεσσαλονίκης.

Η Κατερίνα Νοτοπούλου θα μπορούσε να είναι άνετα στο β γύρο αν είχε πείσει ότι είναι το απλό, νέο, δροσερό κορίτσι, με τις ωραίες ιδέες, που τυγχάνει να είναι ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν βγήκε από τον κομματικό σωλήνα. Τα πήγε σχετικά καλά (όταν το κόμμα σου βυθίζεται αύτανδρο κι εσύ πολεμάς για να μπεις στο β γύρο και παίρνεις περισσότερα από τον προηγούμενο υποψήφιό του, είσαι καλά). Αν είχε καταφέρει να αποτινάξει την ιδιότητα της υπεύθυνης του γραφείου του πρωθυπουργού που έγινε και υπουργός, ενδεχομένως να ήταν το φαβορί του β γύρου. Δεν τα κατάφερε σ' αυτόν τον τομέα.

Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης έδωσε τον αγώνα που ξέρει να δίνει. Απλά, δε βρισκόμαστε στο 2000. Μίλησε τη γλώσσα που ξέρει, όμως δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε την απουσία της Χρυσής Αυγής. Πληρώνει, ακόμη, τα όσα έχουν πει οι πολιτικοί του αντίπαλοι εναντίον του. Και τα χρόνια περνούν... Για όλους μας.

Ο Σπύρος Βούγιας ανήκει στην ίδια κατηγορία. Αγωνίστηκε με τον τρόπο που ξέρει, ο οποίος, όμως, παραπέμπει σε περασμένες δεκαετίες. Δεν εμπνέει νέους ψηφοφόρους. Πήρε το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ ανά την επικράτεια -στο οποίο ανήκει.

Ο Πέτρος Λεκάκης πλήρωσε πολλά πράγματα: Πρώτα το ότι είναι παιδί του Γιάννη Μπουτάρη (όπως το πλήρωσε και ο ... Κώστας Γκιουλέκας το 2010 και ο Σταύρος Καλαφάτης το 2014, για.... άλλον πρώην δήμαρχο). Η Θεσσαλονίκη ήταν εξοργισμένη από τη διοίκηση Μπουτάρη και δεν ήθελε ούτε να ακούει γι αυτήν. Πλήρωσε και τις λάθος επιλογές του σε ανθρώπους. Πλήρωσε και τη λάθος αντίδρασή του, όταν αυτοί τον εγκατέλειψαν. Το βίντεο που "κρέμασε" στα σόσιαλ, ήταν ό,τι πιο αντισόσιαλ έγινε στην ιστορία του Φέισμπουκ.

Ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, υποψήφιος της παράταξης του ΚΚΕ, πήρε το ποσοστό του κόμματος και είχε μια σοβαρή, σταθερή παρουσία. Δεν περίμενε τίποτα περισσότερο, δεν πήρε τίποτα λιγότερο.

Ο Μάκης Κυριζίδης και ο Χάρης Αηδονόπουλος πήραν αυτό που μπορούσαν. Μία έδρα. Μάλλον αυτή ήταν η βλέψη τους από την πρώτη στιγμή. Στο κατακερματισμένο δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης, θα είναι στους ρυθμιστές.

Οι μέρες που έρχονται, για το δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης, θα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Θα χρειαστεί καλή μελέτη των εισηγήσεων των θεμάτων που θα εισηγείται ο όποιος δήμαρχος για να διαβάσουμε πίσω από τις γραμμές το μέλλον της πόλης. Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται με πλειοψηφίες ευκαιρίας. Αν αυτό είναι η απλή αναλογική, τότε, κουράγιο σύντροφοι...