“Τα ματωμένα πόδια από τον ξεριζωμό.. συνέχισαν τα ατελείωτα χιλιόμετρα,σε κάθε γήπεδο,σε όλη την γη. Οι κραυγές του πόνου, γίναν συνθήματα, ύμνοι, τραγούδι.
Τα άδεια χέρια, κράτησαν κασκόλ,λάβαρα, χτύπησαν ρυθμικά παλαμάκια.
Οι ώμοι με παιδιά πάνω τους, σε σήκωσαν ,σε φέραν. Τα παιδιά στους ώμους,τα εγγόνια τους και τα δισέγγονα τους.. θα συνεχίσουν να σε σηκώνουν τόσο ψηλά για να σε φτάνουν στον ουρανό αυτοί που συνέχισαν πιο πέρα.”

ΠΑΟΚ ΜΟΥ. …..1926

Γράφει ο Γιάννης Χατζηιωαννιδης

Άκου λοιπόν ανθρωπάκι να μάθεις κάποια πράγματα….

Με αποκαλείς «Τούρκο». Πώς νιώθεις που η ομάδα των «Τούρκων» είναι η καλύτερη ομάδα της Ελλάδας «σου», πώς κοιμήθηκες τη νύχτα με τη σκέψη πως οι «Τούρκοι» θα μείνουν στην ιστορία ως η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στο Ελληνικό «σου» Πρωτάθλημα;

Άκου λοιπόν ανθρωπάκι που με αποκαλείς «τουρκόσπορο». Πώς νιώθεις που η ομάδα των «τουρκόσπορων» είναι η καλύτερη ομάδα της Ελλάδας «σου» που «μας υποδέχτηκε με ύβρεις και κατάρες το μακρινό αλλά καθόλου ξεχασμένο 1923», πώς κοιμήθηκες τη νύχτα με τη σκέψη πως οι «τουρκόσποροι» θα μείνουν στην ιστορία ως η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στο Ελληνικό «σου» Πρωτάθλημα;

Άκου λοιπόν ανθρωπάκι που με αποκαλείς «φιλοξενούμενο». Πώς νιώθεις που η ομάδα των «φιλοξενούμενων» είναι η καλύτερη ομάδα της Ελλάδας «σου», πώς κοιμήθηκες τη νύχτα με τη σκέψη πως οι «φιλοξενούμενοι» καταχράστηκαν τη φιλοξενία «σου» και θα μείνουν στην ιστορία ως η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στο Ελληνικό «σου» Πρωτάθλημα;

Άκου λοιπόν, ανθρωπάκι που με αποκαλείς «ρωσοπόντιο». Πώς νιώθεις που η ομάδα των «ρωσοπόντιων» είναι η καλύτερη ομάδα της Ελλάδας «σου» με τους «καθαρούς» Έλληνες, πώς κοιμήθηκες τη νύχτα με τη σκέψη πως οι «ρωσοπόντιοι» θα μείνουν στην ιστορία ως η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στο Ελληνικό «σου» Πρωτάθλημα;

Μ αποκαλείς “τουρκοσπορο”,όταν εγώ άνθιζα δειλά και σιωπηλά…..άνθιζες βιαστικά …λαχανιαζες να φτάσεις στην κορυφή….αλλα κρίμα ήσουν τόσο κουρασμένος που δεν το απολαυσες…μ αποκαλείς τουρκόσπορο σ αποκαλώ….ευχαριστώ γιατί χάρη σε σένα ,είμαι πάντα εδώ σου δίνω τη σκυτάλη να τρέξεις ..βλέπω και μαθαίνω απο τα λάθη σου… Απολαμβάνω τον προορισμό ..στέκομαι ψηλά σου δίνω το χέρι..γιατί έτσι είμαι εγώ…μην γίνεις σαν εμένα….μάθε από μένα!!! ανθρωπάκι…

Άκου, λοιπόν…
Με λένε «τούρκο», με λένε «τουρκόσπορο», με λένε «φιλοξενούμενο», με λένε “ρωσοπόντιο», με λένε ΠΑΟΚ, με έφεραν εδώ οι παππούδες μου, δε με ρώτησες ποτέ αν ήθελα να είμαι εδώ. Με ξερίζωσαν και με έφεραν με την βία, με εσυραν μέσα στους δρόμους…Αλλά εμεινα ορθιος, τα κατάφερα, σήκωσα περήφανος το κεφάλι..
Βρέθηκα σ’ αυτό τον τόπο όπως βρέθηκες κι εσύ, βρεθήκαμε, ζούμε μαζί, δουλεύουμε μαζί, μορφωνόμαστε μαζί, ερωτευόμαστε μαζί, πεθαίνουμε μαζί και το μόνο που σου ζήτησα ήταν να παίξουμε μαζί λίγη μπάλα.
Παίξαμε οργανωμένα εξήντα φορές, κέρδισα τις τρεις, δεν κέρδισα τις πενήντα επτά. Αλλά εγώ έχασα μόνο στην μπάλα. Εσύ χάνεις κάθε πρωί που ξυπνάς. Ξέρνα το μίσος σ’ έναν υπόνομο κι έλα να παίξουμε μπάλα, του χρόνου, για εξηκοστή πρώτη φορά. Αν καταφέρεις να με φωνάξεις και με το κανονικό μου όνομα, ακόμα καλύτερα. Με λένε ΠΑΟΚ.
Κερδίζω μία φορά κάθε είκοσι, αλλά δεν χάνω ποτέ.
Είμαι βέβαιος πως για σένα όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα. Πολύ ψιλά. Αδυνατείς να τα κατανοήσεις, γιατί απλά είσαι βολεμένος σε ένα σύστημα που λειτουργούσε πάντα υπέρ σου. Καιρός όμως να αρχίσεις σιγά σιγά να συνηθίζεις.
Σε καταλαβαίνω, δεν μπορείς να νιώσεις, τι είναι ΠΑΟΚ, ή όπως αλλιώς με αποκαλείς εσύ.
Θα σου πω λοιπόν. επέτρεψε μου
Ο ΠΑΟΚ υπάρχει για να εμπνέει, να επιμένει και να επιβιώνει. Είναι ένα σύμβολο του τί μπορεί να κάνει το ανθρώπινο είδος, ακόμη και στις χειρότερες συνθήκες. Είναι το ταραχώδες ταξίδι από τη μία ακτή του Αιγαίου στην άλλη, από την Βασιλεύουσα, την Πόλη ( η μοναδική πόλη που το Π γράφεται με κεφάλαιο) σε μια άγνωστη πόλη,την Θεσσαλονίκη, στο ταραχώδες 1923, για μια νέα ζωή με δυσκολίες και ελπίδες.
Για να είσαι ΠΑΟΚ ανθρωπάκι πρέπει να είναι σε θέση να πεις “η ζωή συνεχίζεται.” Είναι να οικοδομήσεις τα πάντα από το μηδέν, αν έρθεις σε αυτό το σημείο. Ξέρω δεν ήρθες ποτέ σε αυτο το σημείο αλλα οι παπούδες μου ήρθαν. Εκείνους που εσύ ο βολεμένος αποκαλούσες Τουρκόσπορους και εξακολουθείς να αποκαλείς τα εγγόνια τους ακόμη έτσι.
Πρέπει να σου πω ανθρωπάκι πώς η Τούμπα είναι είναι από τα σπάνια γήπεδα στην Ευρώπη όπου οι οπαδοί τραγουδάνε οχι μονο το όνομα της ομάδας αλλά και το γεγονός ότι ανήκουν σε εναν τόπο ( ΠΑΟΚ ζούμε στην Πολη να σε δούμε).
Σηκώνουν σημαίες της Μακεδονίας, της Κωνσταντινουπολης, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ενδεικτικό απόηχο μιας εθνικής ταύτισης που επιθυμούν να θυμίζουν. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ ανθρωπάκι δηλώνουν – όπου σταθούν- περήφανοι που ειναι Βόρειοι, απόγονοι του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, γνήσιο τέκνο της Βυζαντινής φιλοσοφίας και παράδοσης. Στα πανό μεταφράζουν με έμφαση αυτήν ακριβώς την δίψα αναποδογυρίσματος της ιστορίας .
Η ταύτιση με έναν σύλλογο, και δη όπως ο ΠΑΟΚ, δεν προσλαμβάνεται ούτε θεωρείται από τους οπαδούς σαν ένα απλό σημάδι κοινής ένταξη.
Ελπίζω ανθρωπάκι να σε βοήθησα λίγο να καταλάβεις τι ειναι ΠΑΟΚ και το τι εκφράζει. Αν και πολύ αμφιβάλλω…