Η φράση «Μη μου άπτου», που είπε ο Αναστημένος Χριστός στη Μαρία Μαγδαληνή μπροστά στο άδειο μνήμα του και περιγράφεται στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (20:17), χρησιμοποιήθηκε ως πυξίδα για την επιλογή και την ταξινόμηση των δέκα ταινιών του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος του 21ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Τα θέματα που πηγάζουν από αυτή τη φράση (κοινωνικά, έμφυλης ταυτότητας, ψυχαναλυτικά, αλλά και εξόχως πολιτικά) διατρέχουν τις ταινίες και μας ωθούν να τις δούμε με πολλούς τρόπους.

Σήμερα, Δευτέρα, προβάλλονται τέσσερις ταινίες από το διεθνές διαγωνιστικό πρόγραμμα του φεστιβάλ:


Αρχή με το ντοκιμαντέρ «Οι χαμένες ψυχές της Μοσούλης» (αίθ. «Φρίντα Λιάππα», 15.45) του Αλέσιο Ρομένσι. H ρήση «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα» περιγράφει, άραγε, και την περίπτωση των ορφανών που άφησαν πίσω τους οι νεκροί μαχητές του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ; Πιάνοντας το νήμα από τα συντρίμμια που άφησε ο πόλεμος στη Μοσούλη, το ντοκιμαντέρ εξετάζει αν στην ιρακινή κοινωνία θα επικρατήσει η προσπάθεια για συμφιλίωση ή τα εκδικητικά αντίποινα. Παιδιά που στερήθηκαν κάθε υποψία αθωότητας και εκπαιδεύτηκαν ώστε να γίνουν βομβιστές αυτοκτονίας έχουν μια τελευταία ευκαιρία στη ζωή. Αρκεί να μην επικρατήσει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού», οδηγώντας ακόμη μία γενιά στο τυφλό μίσος. 
 
Στις 16.00 στο Ολύμπιον προβάλλεται το ντοκιμαντέρ «Νορμάλ» της Αντέλε Τούλι: Ένα ψηφιδωτό από καθημερινά στιγμιότυπα, κινηματογραφημένα στην Ιταλία απ’ άκρη σ’ άκρη, που αποτυπώνουν τον τρόπο με τον οποίο εγγράφονται η ανδρική και η γυναικεία ταυτότητα στον ψυχισμό των ανθρώπων. Ένα ντοκιμαντέρ που αιχμαλωτίζει τις κομβικές στιγμές στη διαδρομή της ζωής, από τη γέννηση μέχρι την ενηλικίωση, με το κοινωνικό φύλο να διαμορφώνει τις επιθυμίες, τη συμπεριφορά, τα όνειρα και τους φόβους μας. Μια χορογραφημένη παρέλαση εικόνων, οι οποίες καταγράφουν και παράλληλα αξιολογούν, ωθώντας μας να διερωτηθούμε πώς ακριβώς σχηματίζεται η έννοια του «κανονικού». 
 
 Στις 18.00 στο Ολύμπιον, «Καθρέφτισμα της Αφρικής» του Μίσα Χέντινγκερ: Για δεκαετίες, ο διάσημος Ελβετός φωτογράφος, κινηματογραφιστής και ταξιδιωτικός συγγραφέας Ρενέ Γκαρντί (1909-2000) αποτύπωνε στα αρχεία του μια διαστρεβλωμένη εικόνα της Αφρικής και της ζωής των γηγενών της. Επιβεβαιώνοντας το ευρωπαϊκό φαντασιακό που ήθελε τη Μαύρη Ήπειρο να είναι ένας ειδυλλιακός εδεμικός τόπος, όπου ο σύγχρονος πολιτισμός δεν κατόρθωσε να εισβάλει, διαμόρφωσε τη ματιά πολλών γενεών, όχι μόνο στις γερμανόφωνες χώρες, αλλά και σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Ένα ντοκιμαντέρ που αναδεικνύει πώς η κατασκευή εικόνων και φυλετικών στερεοτύπων λειτουργεί ως μια μορφή αποικιοκρατίας, ως ένας καθρέφτης που επιστρέφει σ’ αυτόν που τον κοιτά ένα παραμορφωμένο είδωλο. 
 
Τέλος, στις 18.15, στη «Φρίντα Λιάππα», «Λεμεμπέλ» της Ζοάνα Ρεπόσι Γκαριμπάλντι: Μια αναδρομή στον βίο και τα πεπραγμένα του Χιλιανού εικαστικού καλλιτέχνη και συγγραφέα Πέδρο Λεμεμπέλ – ένα ταξίδι καλλιτεχνικής δημιουργίας και αντίστασης μέσα σε μια συντηρητική κοινωνία, από τα πρώτα χρόνια της αφάνειας μέχρι την εποχή της καταξίωσης του. Μέσα από προσωπικές φωτογραφίες και βίντεο, συνεντεύξεις και αρχειακό υλικό από εμβληματικές παραστάσεις, σκιαγραφείται το συγκινητικό πορτρέτο ενός καλλιτέχνη που, επί Πινοσέτ, μετατράπηκε σε σύμβολο της queer κουλτούρας και έδωσε, με όπλο την τέχνη του, σθεναρή μάχη ενάντια σε κάθε μορφή κομφορμισμού και αυταρχισμού.