Πρώτη ημέρα των προβολών η σημερινή για το 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, κι ίσως ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσετε να είναι μια βουτιά στα... βαθιά, με το δεκατετράωρο φιλμ «The Flower» του αργεντινού Μαριάνο Γινάς, το οποίο πραγματικά δεν μοιάζει με τίποτα που έχετε ξαναδεί. Σημειωτέον πως η ταινία στην πρώτη της προβολή θα προβληθεί σε τρία μέρη στην αίθουσα «Τώνια Μαρκετάκη», σήμερα (17.00), αύριο (16.15) και μεθαύριο (15.30).

Δεκατέσσερις ώρες διάρκεια, δέκα χρόνια γυρισμάτων, τρεις ήπειροι, έξι ιστορίες σε μια σύνθετη αφήγηση, αποτελούμενη από έξι ανεξάρτητες διαδοχικές ιστορίες, οι οποίες συνδέονται μέσω τεσσάρων κοινών ηθοποιών: της Πίλαρ Γκαμπόα, της Ελίζα Καρικάχο, της Λάουρα Παρέδες και της Βαλέρια Κορέα. Το σύμπαν των διαφορετικών ιστοριών αλλάζει ριζικά από το ένα επεισόδιο στο επόμεν και κάθε ηθοποιός πηδά από το ένα φανταστικό σύμπαν στο επόμενο, σαν να μετακινείται στους χώρους ενός πάρτι μασκέ. Πρόκειται για μια παθιασμένη αφιέρωση στο ίδιο το σινεμά. Ντελιριακό και ανένταχτο, περνά από τα B-Movies στο μιούζικαλ, και από το κατασκοπικό φιλμ στην ταινία εποχής και όχι μόνο. Η υπερφυσική κατάρα μιας μούμιας, το απρόσμενο ριμέικ μιας κλασικής γαλλικής ταινίας του Ρενουάρ, μια μυστική κοινωνία που ψάχνει το ελιξίριο της αιώνιας ζωής, κατάσκοποι που μοιράζονται εμπειρίες και μια απόδραση από την έρημο, είναι μερικά από τα επεισόδια που χτίζουν αυτή την ανεπανάληπτη φιλμική εμπειρία.
«Η εμπειρία είναι η ίδια η ταινία. Η ιδέα είναι ότι μια ταινία πρέπει να είναι μια σειρά από ταινίες. Μέσα από όσα συνεισφέρουν τα avatars –οι ηθοποιοί- αυτού του project, μπορεί κανείς να δει τελικά το αληθινό πρόσωπο των τεσσάρων πρωταγωνιστριών να λάμπει μέσα από την ομίχλη της μυθοπλασίας», δηλώνει ο σκηνοθέτης για το έργο.

Η ταινία προβάλλεται στο πλαίσιο του τμήματος >>Film Forward του φεστιβάλ, το οποίο παρουσιάζει πειραματικές, ριζοσπαστικές ταινίες που προκαλούν τα όρια του κινηματογράφου. 

Κινηματογραφικές περιπλανήσεις ανά τον κόσμο

Απ' το υπόλοιπο πρόγραμμα της σημερινής ημέρας, προτείνουμε την προβολή («Τζον Κασαβέτης», 22.30) της ταινίας «Η διαρκής αναχώρηση της Petra Going» (2001) της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη (Attenberg, Chevalier): Η Πέτρα Γκόινγκ, μια ανορθόδοξη ταξιδιώτισσα-εθνογράφος-πράκτορας, περιπλανιέται ανά τον κόσμο (Μανχάταν, Τόκιο, Πράγα, Θεσσαλονίκη, Πόλη του Μεξικού κ.α.) καταγράφοντας τις εμπειρίες της με μάτια-φακούς, ως εκπρόσωπος του Global Nomad Project. Κάθε σταθμός κι ένα διαφορετικό είδος σινεμά, από ταινία δρόμου και μπουρλέσκ μέχρι φιλμ νουάρ και μελόδραμα. Ένα σπάνιο κριτικό σχόλιο στην παγκοσμιοποίηση και τις μητροπόλεις της νέας χιλιετίας σε μια αβάν-γκαρντ ταινία που αποτίει φόρο τιμής στα 100 χρόνια κινηματογράφου.

Μια «Γερή Μπάζα» είναι το θέμα της ομότιτλης ταινίας («Σταύρος Τορνές», 23.00) του Ρουμάνου Κρίστι Πουιου: O Oβίντιου, ένας νεαρός από την Kωστάντσα, έχει στήσει μια καντίνα στο διαμέρισμα των γονιών του και πουλάει σάντουιτς και αναψυκτικά από το παράθυρο που βλέπει στον δρόμο. Φιλοδοξεί ν’ ανοίξει ένα περίπτερο, αλλά δεν έχει αρκετά «φράγκα». Ένα μέλος της τοπικής μαφίας τού προσφέρει ένα εντυπωσιακό χρηματικό ποσό για να κάνει μια εκ πρώτης όψεως απλή δουλειά: να πάει μια τσάντα στο Bουκουρέστι, σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση. Φαίνεται όμως ότι η τσάντα περιέχει ορισμένα «πράγματα» που ενδιαφέρουν και κάποιους άλλους. Πεπεισμένος αρχικά ότι πούλησε μόνο τις υπηρεσίες του, ο Oβίντιου θα καταλάβει τελικά (αλλά τότε θα είναι πολύ αργά) ότι πούλησε την ψυχή του… 

Και στο τέλος της ημέρας, εκεί κοντά στα μεσάνυχτα, μια ταινία σκοτεινή και... μεταμεσονύκτια: Το «Πίρσινγκ» («Τώνια Μαρκετάκη», 23.59) του Νίκολας Πέσι, μια διαπεραστική, κλινική ματιά στον φαύλο κύκλο των ενορμήσεων του σεξ και του θανάτου που ενδημούν σε κάθε ερωτική σχέση· παράλληλα, μια στιλάτη, εκκεντρική μαύρη κωμωδία για την άπειρη μοναξιά των κατοίκων των φουτουριστικών μητροπόλεων, που εξορκίζεται μόνο με τον πόνο: Ένας νεαρός μπίζνεσμαν που έγινε πρόσφατα πατέρας αποφασίζει να εκτονώσει τα δολοφονικά ένστικτα που ξυπνούν όταν βλέπει το μωρό του στην κούνια, σκοτώνοντας ένα κολ γκερλ. Όταν όμως την προσκαλεί στην πολυτελή σουίτα που έχει νοικιάσει για την περίσταση, διαπιστώνει πως έχει μπει ο ίδιος στην παγίδα ενός σαδομαζοχιστικού παιχνιδιού, όπου ο ρόλος του θύματος εναλλάσσεται μ’ αυτόν του θύτη.