Συνέντευξη Τύπου παραχώρησε χθες Σάββατο ο ισπανός σκηνοθέτης Χάιμε Ροσάλες, τον οποίον το 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης φέτος τιμά με αφιέρωμα στο έργο του. Από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του νέου ισπανικού κινηματογράφου, με σταθερή παρουσία στο Φεστιβάλ Καννών, κι ένα πολύ προσωπικό ύφος, ο Ροσάλες δημιουργεί υπέροχα κάδρα, φτιαγμένα με μοιρογνωμόνιο, που δίνουν έμφαση σ’ εκείνες τις στιγμές που δεν θέλουμε να μας βλέπει κανείς. Το αφιέρωμα του 59ου Φεστιβάλ παρουσιάζει τις έξι μεγάλου μήκους ταινίες του, ανάμεσα στις οποίες και το νέο του φιλμ «Το μυστικό της Πέτρα».
Στη συνέντευξη Τύπου ο σκηνοθέτης δεν παρέλειψε να τονίσει την αγάπη του για την Ελλάδα. «Ο ελληνικός πολιτισμός είναι πολύ σημαντικός για μένα. Σπούδασα για έναν χρόνο ελληνική φιλοσοφία. Χθες που ερχόμουν με το αεροπλάνο και έβλεπα κάτω τα βουνά και τις θάλασσές σας, αναλογιζόμουν πώς είναι η χώρα του Πλάτωνα και του Σοφοκλή. Οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ ζεστοί και μοιάζουν με τους Ισπανούς. Ο καιρός αυτός που έχει στη Θεσσαλονίκη με την ομίχλη είναι υπέροχος για γυρίσματα. Γι' αυτό και ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος επέλεγε να γυρίσει τις ταινίες του εδώ».
Μιλώντας για τον τρόπο με τον οποίο κάνει ταινίες, ο Χάιμε Ροσάλες επισήμανε, μεταξύ άλλων: «Κάνω ταινίες για να μάθω τον εαυτό μου. Δεν θεωρώ πως είμαι και τόσο καλός σκηνοθέτης. Μοιάζω με τον Σίσυφο. Προσπαθώ να φτάσω μια φορά στην κορυφή και μετά ξεκινάω πάλι από την αρχή. Ωστόσο, κάθε ταινία είναι και μια ευκαιρία να διερευνήσω την κινηματογραφική γλώσσα. Στο φιλμ μου 'Η μοναξιά' για παράδειγμα, το 40% των σκηνών είναι γυρισμένες με split screen, ενώ 'Το μυστικό της Πέτρα' γυρίστηκε με σταθερή κάμερα που άλλοτε πλησιάζει τους χαρακτήρες και άλλοτε όχι».
Ποια είναι η σχέση του με το κοινό; Απαντώντας σε αυτό το ερώτημα, ο σκηνοθέτης είπε: «Τις ταινίες μου, παρότι έχουν προσωπική γραφή και ασχολούνται με θέματα που με ενδιαφέρουν, τις κάνω για το κοινό. Το κοινό δεν είναι ο φίλος μου, είναι ο εχθρός μου με την έννοια ότι δεν θα με συγχωρήσει αν κάνω κάτι που δεν του αρέσει, καθώς αφιερώνει χρόνο και χρήμα σε μια ταινία. Όταν η ταινία μου 'Μοναξιά' προβλήθηκε στις Κάννες, ήταν μια καταστροφή. Κατά γενική ομολογία δεν άρεσε ούτε στο κοινό, ούτε στους κριτικούς. Ωστόσο, έλαβα ένα μήνυμα από κάποιον θεατή που μου έγραφε πως η ταινία αυτή άλλαξε την ζωή του».