Τον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ τον παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον πολύ δε περισσότερο από την ώρα που εκεί βρισκόταν οι δύο μεγάλοι ποδοσφαιρικοί μου έρωτες στην Ευρώπη. Εξαιρώ τον ΠΑΟΚ βέβαια.

Γράφει ο Γιάννης Χατζηιωαννίδης

Η Λίβερπουλ ήταν πάντα ο μεγάλος μου ερωτάς σε συναγωνισμό με την Ρεάλ, η οποία με προκαλούσε τα συναισθήματα πάντα. Από τα 14 μου δηλαδή. Το 1981 ήμουν στα 16 μου όταν παρακολούθησα τον τελικό στο Παρίσι και είδα τον Αλαν Κενεντι να σκοτώνει την βασίλισσα. Ποτέ είναι η αλήθεια δεν περίμενα πως στη σύγχρονη εποχή θα έβλεπα τους δυο να κοντράρονται στον τελικό. Περισσότερο για την Λίβερπουλ, μια που δεν έχει μια πλειάδα παικτών πρώτης γραμμής.

Η άφιξη του Κλόπ είναι η αλήθεια αναζωπύρωσε τον πόθο πολλών γιατί απλά μιλάμε για έναν τεράστιο προπονητή, που και στον τελικό έκανε μάτ τον Ζιζού. Αλλά του λείπουν οι παίκτες. Με εναν Σαλάχ και έναν Μανέ, δεν γίνεται δουλειά. Φάνηκε στον τελικό. Εφυγε ο Σαλάχ, χάθηκε ο Φιρμίνιο και έμεινε μόνος ο Μανέ. Πολύ καλός ο Ρόμπερτσον και ο Αλεξάντερ Άρνολντ, οπως και ο Φαν Ντάικ, που σοβάρεψε την άμυνα της ομάδας. Δεν φτάνουν όμως μόνο αυτοί για να πάρεις το κύπελλο.

Αλλά νωρίς ακόμη για να μπουν σε ψυχολογία τελικού μια που θα χρειαστούν κάποια χρόνια ακόμη. Η τύχη που παίζει ρόλο στο ποδόσφαιρο, όπως και στην ζωή ήταν με την Ρεάλ. Αλήθεια είναι αυτό. Τα λάθη παιδικής χαράς του Κάριους, η στιγμή του Σαλάχ, έδωσαν το κύπελλο στην Ρεάλ, που υπαγορεύει πλέον την ιστορία της διοργάνωσης. Η πολύ συζήτηση όμως γίνεται για τον τραυματισμό του Σαλάχ. Ναι θα ήταν ένας άλλος τελικός με αυτόν μέσα, αλλά δεν ξέρουμε τι θα γινόταν. Ναι το μαρκάρισμα του Ράμος είναι σκληρό, σηκώνει κίτρινη για μένα αλλά δεν γίνεται σκόπιμα. Δεν πάει πάνω του εννοω όπως ο Γκοικοεστσεα στον Μαραντόνα. Είναι μαρκάρισμα του καλύτερου στόπερ στον κόσμο, στον πιο φορμαρισμένο παίκτη του κόσμου, που του δείχνει ότι στον τελικό τα πράγματα είναι διαφορετικά. Θέλω να πω, πώς κακώς σταυρώνουν τον Ράμος, όσο δυνατό και να είναι το φάουλ του. Και μιλάμε για τον παίκτη που έχει αποβληθεί πάνω από 20 φορές στην καριέρα του.

Ναι, το ξαναλέω ο Ράμος «κλείδωσε» το χέρι του Σαλάχ και τον πήρε μαζί του πέφτοντας στον αγωνιστικό χώρο, όμως ειναι μια άτυχη στιγμή. Και δεν υπήρξα ποτέ φάν του Ράμος, αλλά δεν νομίζω ότι αξίζει να τον σταυρώνουμε.

Η Ρεάλ πήρε το κύπελλο, γιατί έχει καλύτερους παίκτες, με άλλη ποιότητα, και είχε και την τύχη μαζί της. Πολύ τύχη αν θέλετε. Αλλά το να δαιμονοποιούμε τις επιτυχίες, είναι άδικο.Και τα τέσσερα Τσάμπιονς Λίγκ, τα πήρε με την μαγκιά της. Και φέτος βρήκε στον δρόμο της την Παρί, την Γιουβέντους, την Μπάγιερν Μοναχου.

Από την άλλη ο Γιουργκεν Κλόπ, θα πρέπει να προβεί σε κινήσεις ουσίας. Δείτε το ρόστερ της. Παίκτης σαν τον Μόντριτς στα χαφ δεν υπάρχει. Σοβαρός τερματοφύλακας, επίσης δεν υπάρχει. Τα ίδια ισχύουν και για τον Μινολιέ. Θέλει παίκτες πρώτης γραμμής. Και φυσικά ούτε λόγος για αποχώρηση του Σαλάχ. Αλλιώς ξανά πίσω. Η Λίβερπουλ πρέπει να διδαχθεί από την Ρεάλ, που κάνει βόλτα στην διοργάνωση. Να μην φοβηθεί, να μην μείνει στάσιμη, να προχωρήσει σε επενδύσεις παικτών και να μπει και πάλι αποφασισμένη για τον τελικό.

Το πιο ενθαρρυντικό για μένα, είναι αυτός ο κύριος. Ο Κλόπ δηλαδή. Τον θεωρώ τον κορυφαίο του κόσμου, που έφτασε μια ομάδα στον τελικό με τ0 1/3 των χρημάτων που ξοδεύουν οι άλλοι. Θεωρώ ότι μπορεί να πάρει τα επόμενα χρόνια και το πρωτάθλημα Αγγλίας και το Τσάμπιονς Λίγκ. Σαν Γερμανος ειναι ορθολογιστής, καλό αυτο.

Και επίσης με τα ΑΝ δεν κατακτώνται οι τίτλοι. Για τους Ελληνες το γράφω αυτό που με υποθέσεις αλλάζουν την ροή τελικών. Ας διδαχθούν όλοι από όσα είπε ο Πουγιόλ και έκαναν ιδιαίτερη αίσθησης σε όλο τον κόσμο. " Προφανώς" είπε "κάτι κάνουμε λάθος στην Μπαρτσελόνα. Συγχαρητήρια στην Ρεάλ για το τέταρτο κύπελλο στα πέντε χρόνια". Καμία αναφορά στον Φράνκο, στον Βασιλιά Χουαν Καρλος και στον διάδοχο του, όπως συμβαίνει εδώ σε εμάς.

ΣΣ1

Το κείμενο το αφιερώνω στην φίλη μου την Πόπη Αστεριάδου, που περίμενε ένα κείμενο μου μετά τον τελικό, λόγω της ιδιαιτερότητας της Λίβερπουλ και της Ρεάλ. Αλλά κάποια προσωπικά θέματα με άφησαν εκτός "τερέν".

ΣΣ2

Τέσσερα Τσάμπιονς Λίγκ σε πέντε χρόνια, τρία στην σειρά. Και μόνο που το λες σε πιάνει δέος.