Του Νικολάου Ταχιάου*


Πριν από δύο χρόνια, ο Τσίπρας προσεκλήθη στην Σμύρνη για να ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ της οικονομίας -το αφήνω ασχολίαστο- από πανεπιστήμιο, που έχει σχέσεις με το πανίσχυρο Επιμελητήριο της πόλης.


Ας φέρουμε στο μυαλό μας μια υποθετική εικόνα: Στο επίσημο γεύμα, ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου, που τον έχω συναντήσει, εκεί είναι κυριολεκτικά ημίθεος ή ο δήμαρχος της πόλης του λένε: "Ρε, καρντάση, τι να μαλώνουμε τώρα για δυο νησάκια, ανόητοι είμαστε, Να, εσύ -δηλαδή η οικογένειά σου- έχεις μια εταιρία κατασκευαστική, έλα να κάνεις δουλειές με τουρκικές επιχειρήσεις του χώρου, να πάτε μαζί να κτυπήσετε στο εξωτερικό έργα". Παρεμπιπτόντως, υπάρχει προνομιακός ζωτικός χώρος για τις τουρκικές εταιρίες, οπότε μία τέτοια πρόταση μόνο ως δελεαστική θα μπορούσε να ακουστεί.

Δεν έχει σημασία τι θα απαντούσε ο Τσίπρας, αν και θέλω να πιστεύω ότι έχει την αίσθηση της αυτοπροστασίας, είμαι όμως σίγουρος ότι οποιοσδήποτε συνομιλητής του ποτέ δεν θα δημοσιοποιούσε τέτοια πρόταση. Σκεφθείτε βεβαίως και να μην επρόκειτο για ένα επίσημο δείπνο, αλλά για μία προσωπικής φύσης συνάντηση, αν ο Τσίπρας είχε κληθεί για ένα ρεβεγιόν στην Σμύρνη, ας πούμε.

Κι όμως αυτό έκανε ο Μπουτάρης, καθ' ομολογίαν του: "... πρότεινε στον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ, που ασχολείται με θερμοκήπια, να κάνει σύμπραξη με βορειοελλαδίτες επιχειρηματίες του χώρου για να εξάγουν από κοινού λαχανικά από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, που έχει το καλύτερο κλίμα του κόσμου...". (συνέντευξή του στο protagon στις 5/1/2018). Όταν η δημοσιογράφος του αντέτεινε ότι "...μπαίνει σε μονοπάτια που δεν είναι δικά του, δεν είναι στο πλαίσιο των θεσμικών καθηκόντων του... το παραδέχεται. «Εγώ επιχειρηματίας είμαι», λέει και τονίζει ότι από πλευράς κυβέρνησης, η ανταπόκριση στις πρωτοβουλίες του ήταν μόνο θετική...".

Έρχομαι λοιπόν στο διά ταύτα:

1. Δεν βρίσκω καθόλου κακό ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης να ασχολείται με την δημόσια διπλωματία, τουναντίον. Μόνο που αυτή έχει κάποια όρια και κανόνες προστασίας και πάντως, δεν την ασκεί ούτε ως Μπουτάρης, ούτε ως επιχειρηματίας. Την πρόσκληση στον Ζάεφ την απηύθυνε όταν επισκέφθηκε τα Σκόπια επισήμως. Ό,τι και να κάνει επικαλύπτεται από την ιδιότητα του δημάρχου, όπως και να το κάνουμε και γι' αυτό ο ίδιος πρέπει να έχει έναν φραγμό. Και για την δική του ασφάλεια σε πονηρούς καιρούς. Εδώ με ένα "πιθανολογώ" και "εκτιμώ" στήνονται σκηνικά Ειδικού Δικαστηρίου για δύο διατελέσαντες πρωθυπουργούς.

2. Δεν βρίσκω επίσης καθόλου επιλήψιμο το να ασκεί ο δήμαρχος επιχειρηματική διπλωματία, όταν μάλιστα αυτή υπήρξε αντικείμενο δικής μου ασχολίας για δυόμιση χρόνια. Αλλά αυτή πρέπει αν γίνεται θεσμικά και με διαφάνεια. Υπάρχουν τρόποι. Όχι, μου είπε ο Ζάεφ ότι ασχολείται με τρόφιμα (στην πραγματικότητα η οικογένειά του και ειδικά ο αδελφός του) και του την έπεσα να κάνει business εδώ" κι ας παίζει την συγκεκριμένη αγορά στα δάκτυλα, επειδή είναι η δουλειά του. Αστεία και επικίνδυνα πράγματα! Και κυρίως διόλου ανακοινώσιμα, εκτός αν πρέπει να απενοχοποιηθεί εκ προοιμίου κάτι.

3. Αν η ΣΥΡΙΖΑϊκή πλευρά της κυβέρνησης, με την οποίαν επιδεικνύει εξαιρετική χημεία εδώ και καιρό, έχει αποφασίσει να του αναθέσει κάποιον ρόλο υπόγειας διπλωματίας επέλεξε τον απολύτως ακατάλληλο άνθρωπο που μιλάει πολύ και του φεύγουν λόγια. Για τον πιθανολογούμενο ρόλο του "λαγού" τα έχουμε πει. Κι εκεί είναι θλιβερός γιατί είναι μόνον διχαστικός και αδύναμος στην επιχειρηματολογία του. Αν του επιφυλάχθηκε τέτοιος ρόλος, τότε είναι σαφές ότι μόνο η επίλυση του ονοματολογικού δεν ήταν στο μυαλό των στρατολόγων του, αλλά επιβεβαιώνεται ότι στις στοχεύσεις τους προέχει η εσωτερική πολιτική σκηνή. Αν είναι απλώς ανεξέλεγκτος και πάλι υπάρχει πρόβλημα.

Τώρα λοιπόν που η Μπουταριάδα εκτονώνεται μπορούμε κάποιοι να υποστηρίξουμε ότι οι υστερικές κραυγές για τον πατριωτισμό του και οι αναφορές στην προσωπική περιπέτειά του, από την οποία δραπέτευσε πριν από πολλά χρόνια όχι μόνο είναι κατακριτέες και απεχθείς, αλλά και συσκοτίζουν το πραγματικό πρόβλημα, όπως και όλες οι ανόητες εκδηλώσεις που συνοδεύουν αυτήν την ρητορική,

Ένας δήμαρχος ο οποίος σνομπάρει κραυγαλέα την καθημερινότητα των συμπολιτών του γιατί η ενασχόληση με αυτήν του φαίνεται très peu à la mesure de son talent, τον οποίον η δημαρχιακή ιδιότητα δεν μοιάζει να δεσμεύει σε τίποτα και μπορεί να χρησιμοποιείται από τον ίδιον κατά το δοκούν και ο οποίος πολιτεύεται από την πρώτη στιγμή από την μια μεριά ενός ασπρόμαυρου διπόλου, που κατασκευάζει ή ενισχύει είναι ο ίδιος ΤΟ πρόβλημα. Αν όπως αντιλαμβάνομαι, ο τοτεμισμός των οπαδών του προς το πρόσωπό του είναι κυρίως υπόθεση της αισθητικής, γεγονός που βρίσκω ερμηνεύσιμο και κατανοητό, η αντιπαράθεση προς αυτόν πρέπει να αποτελέσει κατ' εξοχήν αντικείμενο της πολιτικής και τίποτε άλλο.

*Ο Νικ. Ταχιάος είναι Τοπογράφος Μηχανικός, πρώην αντιδήμαρχος Αρχιτεκτονικού
**To κείμενο δημοσιεύτηκε στο Facebook