Η πρώτη βασική διαπίστωση του αγώνα στο Αγρίνιο είναι πώς ο ΠΑΟΚ είναι πολύ καλύτερος ως ομάδα, όταν αποφασίζει α παίξει ποδόσφαιρο.
Και μιλάμε για καλό ποδόσφαιρο. Βέβαια ένα ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί να ξοδέψει ένα ολόκληρο ημίχρονο χωρίς να κάνει επίδειξη δύναμης.

Κάτι που έκανε στην επανάληψη. Κέρδισε δίκαια, σε μια δύσκολη έδρα, δείχνοντας πως σοβάρεψε ως ομάδας και φέτος είναι έτοιμος για το πρωτάθλημα. Αυτος άλλωστε είναι και ο στόχος του. Το πρωτάθλημα κερδίζεται σε τέτοια ματς, γιατί η κοινό παραδοχή είναι πώς ο ΠΑΟΚ στα ντέρμπι δεν είναι να τον φοβάσαι, πρέπει να τον έχεις εμπιστοσύνη. Εκεί βγάζει το DNA τους ως ομάδα και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση η κυριαρχία του εντός αγωνιστικού χώρου.

Οι τρεις βαθμοί είναι το κερασάκι της τούρτας, αλλά επίσης πρέπει να προσεχθεί το κενό στην μεσαία γραμμή, που σε κάποιες φάσεις έδειχνε ως ο αδύναμος κρίκος. Ο Κάνιας δεν ήταν καλός και ο Παναιτωλικός έβγαζε καλές φάσεις, ενώ η είσοδος του Μπίσεσβαρ έκαναν πιο κινητικό και πιο θεαματικό τον ΠΑΟΚ. O Ολλανδός έδειξε ότι αξίζει περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Kαι μάλιστα άλλαξε την εικόνα βγάζοντας τον «Δικέφαλο» από το αδιέξοδο. Βασικός κρίκος στην ασπρόμαυρη αλυσίδα της νίκης.

Όσο για την φάση του πέναλτι; Ο Θάνος θα έπρεπε νωρίτερα να στήσει την μπάλα στη άσπρη βούλα όταν η μπάλα βρήκε ξεκάθαρα το χέρι του Μιχάι.

Δέν ξέρω αν αυτή η έβδομη σερί νίκη του ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα, και μάλιστα χωρίς να δεχθεί γκόλ, τον χρίζει ακλόνητο φαβορί για το πρωτάθλημα. Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη ως το τέλος. Όμως, το χθεσινό πέρασμα από το Αγρίνιο έμοιαζε και είναι άκρως καθοριστικό στην κούρσα του πρωταθλήματος.

Πλέον, ακόμη πιο ήρεμος ο ΠΑΟΚ του Λουτσέκσου ατενίζει με πίστη και αισιοδοξία το επόμενο εκτός έδρας ματς, γνωρίζοντας πως μόνο από την δική του απόδοση εξαρτάται το αποτέλεσμα του κάθε αγώνα.