Γράφει ο ΝΩΝΤΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ
Φωτογραφίζει ο  ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΗΣ

Τετάρτη, 10 Μαΐου 2017._


Οι "μουσικοί" του δρόμου ανταλλάσουν τις φάλτσες –συνήθως- νότες τους με λίγα κέρματα όσο για να εξασφαλίσουν το γεύμα της ημέρας. Είναι η μουσική υπόκρουση στο τεράστιο τσίρκο του δρόμου της καθημερινότητας... Αυτή την μεγάλη αυλή των θαυμάτων.


Φιγούρες με καροτσάκια που αντί για μωρά μεταφέρουν σκουπίδια, σακάτηδες και πεινασμένοι με ανορθόγραφα καρτελάκια στο λαιμό, σαν ασυνόδευτα σε ανεπίστροφο ταξίδι, ζογκλέρ με φωτιές και μπάλες στα φανάρια, επαίτες και ικέτες συνθέτουν μια Φελινική ταινία που παίζεται κάθε μέρα όλη μέρα στην μεγάλη σκηνή που λέγεται Ελλάδα σε κρίση.

Και πού αλλού παρά μόνο μέσα σ αυτόν τον ονειρικό κόσμο να βρει την ευκαιρία για λίγο χορό ένας απλός άνθρωπος; Ένα χορό που θα τον μεταφέρει στον κόσμο του κάποτε. Στον κόσμο που ήταν νέος με τα όνειρά του. Με την κοπέλα του. Που ως ορχούμενοι δερβίσηδες οι δυο τους σήμερα, σε κάθε στροβιλισμό βυθίζονται και πιο βαθιά στην καρδιά τους.

Με λίγα κέρματα όλοι ευτυχισμένοι.


Προσοχή εσείς οι δρώντες του μυστικού τούτου κόσμου... Σας βλέπει και ζηλεύει την τόση ελευθερία σας ο άλλος. Ο "πραγματικός"...