Δευτέρα, 17 Απριλίου 2017._


Ήταν ένα από τα τηλεφωνήματά μου μετά τον "κύκλο" στις αστυνομικές διευθύνσεις. Νεαρός ρεπόρτερ τότε, στο ανταποκριτικό γραφείο της "Βραδυνής", στην Τσιμισκή 17, είχα επιφορτιστεί με τις... υπηρεσίες -και το τηλέφωνο... ασφαλείας ήταν στον Δημήτρη.


"Κύκλο" λέγαμε, τότε, τα τηλεφωνήματα στους υπασπιστές των Αστυνομικών Διευθύνσεων. Μας διάβαζαν τα σήματα των υπηρεσιών, καθώς Γραφεία Τύπου δεν υπήρχαν, φαξ δεν υπήρχαν, πολύ περισσότερο ίντερνετ και μέιλ... Μας υπαγόρευαν και σημειώναμε, σε ρυθμό γρήγορο, τσεκουράτο, αστυνομικό.

Και στο τέλος (μετά από τηλεφωνήματα σε Σέρρες, Βέροια, Κιλκίς, Κατερίνη, Πολύγυρο, Κοζάνη, Γρεβενά, Φλώρινα, Καστοριά, Καβάλα, Δράμα, Κομοτηνή, Ξάνθη, Αλεξανδρούπολη και Ορεστιάδα), τηλεφωνούσα στον Δημήτρη.

Εκείνη την εποχή, το 1983, ο Δημήτρης Λουκάς ήταν, μαζί με τη Μαρία Σιώμου, το "επαρχιακό ρεπορτάζ" του Ελληνικού Βορρά. Είχαν ακόμη και... απευθείας τηλεφωνική γραμμή (πράγμα απίστευτο για την εποχή). "Πουλούσα", λοιπόν, τα μονοστηλάκια μου, για καμία είδηση από τους ανταποκριτές του Ελληνικού Βορρά στην επαρχία.

Ο Δημήτρης ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει. Ακόμη κι όταν το δικό μου δισάκι ήταν αδειανό, εκείνος κάτι είχε να δώσει. Και να βοηθήσει, έτσι, το γραφείο ανταπόκρισης, που αριθμούσε ελάχιστα άτομα. Μη βλέπετε τώρα, που έχουν καταργηθεί και τα γραφεία και οι ανταποκριτές βάζουν το δικό τους κομπιούτερ, τη δική τους σύνδεση Ίντερνετ, το δικό τους τηλέφωνο, για να κάνουν τη δουλειά της εφημερίδας...

Μερικά χρόνια αργότερα, όταν η Βραδυνή συνέχιζε να συστεγάζεται με τη Ναυτεμπορική (στα χέρια των αδελφών Αθανασιάδη, μετά τη δολοφονία του πατέρα τους, Τζώρτζη), με τον Δημήτρη... συγκατοικήσαμε στην Τσιμισκή 17, 4ος όροφος. Εκείνος, μαζί με τον Βαγγέλη Χριστοφορίδη, ήταν το δημοσιογραφικό προσωπικό της Ναυτεμπορικής. Η αφεντιά μου, με τον Γιώργο Αδάμ, τον Βασίλη Παπαδημούλη και την Άννα Οικονόμου, ήμασταν το δημοσιογραφικό προσωπικό της Βραδυνής.

Όταν έφυγα να υπηρετήσω τη μαμά πατρίδα, ο Δημήτρης εργάστηκε στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης, όταν προτοάνοιξε, επί δημαρχίας Σωτήρη Κούβελα, στο τμήμα Ρεπορτάζ, μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους. Πάντα πρόθυμος, πάντα συνεργάσιμος, πάντα συνάδελφος...

Ταλαιπωρήθηκε αρκετά χρόνια -κι όχι μόνον από την καρδιά του, που τον πρόδωσε, τελικά, λίγο πριν την Ανάσταση. Τα παιδιά του, τα δυο του αγόρια, τον αναζήτησαν για ευχές και τον βρήκαν να ξεκουράζεται, πλέον, στο κρεβάτι του.

Θα κηδευτεί σε στενό οικογενειακό κύκλο, στον Λαγκαδά. 

Αιωνία του η μνήμη...