Tο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, απαντώντας σήμερα σε προδικαστικό ερώτημα ισπανικού Δικαστηρίου, αποφάνθηκε ότι η χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου για την κάλυψη μόνιμων αναγκών στον τομέα των υπηρεσιών υγείας,
προσκρούει στο δίκαιο της ΕΕ.

Η χρησιμοποίηση τέτοιων συμβάσεων μπορεί να δικαιολογείται μόνον από την ανάγκη καλύψεως προσωρινών αναγκών, επισημαίνει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

Υπενθυμίζοντας ότι η σχετική με το θέμα ευρωπαϊκή συμφωνία-πλαίσιο επιβάλλει στα κράτη μέλη της ΕΕ να ρυθμίζουν με τη νομοθεσία τους, προς αποφυγή της καταχρηστικής χρησιμοποιήσεως συμβάσεων ορισμένου χρόνου, ένα τουλάχιστον από τα ακόλουθα τρία σημεία με κάθε μέσο της επιλογής τους: 1) τους αντικειμενικούς λόγους για τους οποίους μπορεί να δικαιολογείται η ανανέωση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, 2) τη μέγιστη συνολική διάρκεια για την οποία μπορούν να συνάπτονται διαδοχικώς τέτοιες συμβάσεις και 3) τον αριθμό των δυνατών ανανεώσεων των συμβάσεων αυτών.

Με τη σημερινή απόφασή του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αναγνωρίζει ότι "η προσωρινή αντικατάσταση εργαζομένων προς κάλυψη προσωρινών αναγκών μπορεί να αποτελέσει αντικειμενικό λόγο". Αντιθέτως, κρίνει ότι "οι συμβάσεις δεν μπορούν να ανανεώνονται προς τον σκοπό της ασκήσεως, παγίως και διαρκώς, καθηκόντων που εμπίπτουν στη συνήθη δραστηριότητα του μόνιμου νοσηλευτικού προσωπικού. Ο αντικειμενικός λόγος πρέπει να μπορεί να δικαιολογήσει συγκεκριμένα την ανάγκη καλύψεως προσωρινών και όχι μόνιμων αναγκών".