Ήταν 2001. Περνούσα την πόρτα της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης, στην Νικολάου Γερμανού 1, απέναντι από το Λευκό Πύργο. Την είσοδο έκλεινε μια κανελί σκύλα. Η Νέλλη. Πέρασα από.. πάνω της, αδιαφόρησε κι έτσι είχαμε την πρώτη μας επαφή...


Η Νέλλη μας, ήταν η μασκότ της Δημοτικής Τηλεόρασης. Στην TV100 ήταν μία από εμάς. Μόνη διαφορά, ότι εμείς πληρωνόμαστε για να περάσουμε την είσοδο. Εκείνη ήταν εκεί... αφιλοκερδώς. Εθελόντρια...

Το πώς βρέθηκε στην πόρτα της Tv100, παραμένει... αστικός μύθος: Από το ανοικτό γήπεδο της ΧΑΝΘ, όταν γκρεμίστηκε, βρέθηκε, με τη βοήθεια του Κρ. Σαλπιγκτή, στην πόρτα της Δημοτικής Τηλεόρασης. Εκεί βρήκε ανθρώπους να την αγκαλιάσουν: Από τον κ. Κώστα, που του έκανε παρέα στα... άγρια νυκτερινά νούμερα, ως την Έλενα, που την περιμάζεψε με πολλή αγάπη στο σπίτι της.

Από τη μέρα που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόρτα της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης, νοιώθαμε όλοι το κενό της. Η σελίδα της στο Facebook, αναπλήρωνε το κενό και μαθαίναμε τα νέα της: Η Νέλλυ στις Συκιές, η Νέλλη στη Χαλκιδική, οι περιπέτειές της έμοιαζαν με τίτλους παιδικών βιβλίων... Κι ήταν εκεί.

Σήμερα, ανήμερα του Σωτήρος, στη 1 μ.μ., έφυγε... Άλλη μία επιπλοκή, στην ήδη επιβαρυμένη υγεία της, έφερε την Έλενα σε μια πολύ δύσκολη απόφαση... Δυστυχώς, δε γινόταν διαφορετικά. Από το να υποφέρει η Νέλλη μας και να νοιώθει φρικτούς πόνους, καλύτερα έτσι... 

Η αλήθεια είναι ότι τα κορίτσια προσπάθησαν. Η Χρύσα και η Πέλλα συγκέντρωσαν χρήματα για φάρμακα, μήπως και σωνόταν η κατάσταση. Δε γινόταν, όμως, τίποτα.

Δυστυχώς, η συναδέλφισσα Νέλλη δεν θα ξαναπεριμένει το ασανσέρ στο ισόγειο. Δε θα κάνει την... κυκλική κίνηση του καρχαρία μέσα στο θαλαμίσκο, όσο εκείνος ανέβαινε από το ισόγειο στον 6ο όροφο. Δε θα κοιτάζει με προσμονή την πόρτα να ανοίξει κάποιος, για να μπει, ειδικά το καλοκαίρι, στον κλιματιζόμενο χώρο. Δε θα βρει καταφύγιο στα πόδια του Σάκη, ή δίπλα στη Χρυσούλα. Δε θα ξαναχρειαστεί να μαζέψουν τα κορίτσια τις τούφες από το τρίχωμά της. Δε θα υπάρξει ανάγκη για εράνους, για να συγκεντρωθούν χρήματα για τα φάρμακά της, ή για κάποια επέμβαση. Δε θα τη μεταφέρουν στο πάρκο της ΧΑΝΘ, στηρίζοντας τα αδύναμα πίσω πόδια της, με μια κουβέρτα, για να κάνει, μετά από επέμβαση, τη βόλτα της...

Δε θα ξανακούσουμε το βραχνό γάβγισμά της, όταν έξω από την είσοδο της Δημοτικής Τηλεόρασης περνούσε κάποιος που δεν τον  είχε πάρει με... καλό μάτι... Ούτε θα ξαναπεράσει δήμαρχος από την πόρτα, χαιρετώντας την...

Καλό σου ταξίδι, Νέλλη...
Δ.Ι.Ασ.