Ο γερο-κάδος, κάτω από το δέντρο, στη σκιά. Ταλαιπωρημένος, τρύπιος, μάχιμος... Κουρασμένος από τις λαϊκές αγορές της Πέμπτης και φορτωμένος από τους αναχωρητές του Σαββατοκύριακου, κρατά σθεναρά το φορτίο του.


Άλλωστε, τον αδειάζουν αραιά και πού...

Αντιστέκεται στους περιοίκους που δεν αντέχουν το "άρωμα" του μυστικού φορτίου, ούτε τις απειλές ότι θα τον κάψουν αν δεν τον πάρουν.

Αυτός ξέρει.και αγαπάει τους γείτονες χρόνια τώρα. Δεν θα τους αποχωριστεί. Αν θέλουν, ας φύγουν αυτοί...

ΥΓ. Ο κάδος βρίσκεται στην οδό Κανάρη της Θεσσαλονίκης. Εκεί που γίνεται και η λαϊκή αγορά. Μετά από συνεχή παράπονα των περίοικων, η αρμόδια υπηρεσία του δήμου Θεσσαλονίκης αντικατέστησε το σπασμένο καπάκι κι επιδιόρθωσε το σύστημα που ανοίγει τον κάδο με το πάτημα του ποδιού.

Αυτό που δεν κατάφερε, φυσικά, να επιδιορθώσει, είναι η απίστευτη βρόμα και δυσωδία που αναδύεται από αυτόν, τις τρύπες του κυρίως σώματός του, τις χαλασμένες ρόδες του. Στέκει, ακόμη, εκεί, στο ίδιο σημείο κι αναμένει να δέχεται τα απορρίμματα και του νέου καταστήματος που ανοίγει δίπλα του: Ενός καταστήματος εστίασης...

Εξάλλου, ο βρομερός, τη βρομιά δεν τη φοβάται...