Τελικά η ζωή δε σ' τα δίνει όλα απλόχερα. Πάντα κρατάει κάτι... Έτσι και στην περίπτωση του Κριστιάνο (Ρονάλντο). Του έδωσε ταλέντο, δύναμη, την τύχη να παίζει σε μεγάλες ομάδες, αλλά όσον αφορά την εθνική ομάδα της χώρας του...


Εκεί ο Ρονάλντο έμεινε, για άλλη μία φορά, με τον πόθο να αφήσει εποχή. Να γράψει κι αυτός ιστορία. Ήθελε, όσο τίποτε, να είναι δικό του το γκολ που θα έφερνε την ομάδα του, την εθνική Πορτογαλίας, να σηκώσει το "Γιούρο". Όμως, η ιστορία επαναλήφθηκε...

Πριν 12 χρόνια, η παρέα του Ζαγοράκη, του Βρύζα, του Καραγκούνη, του Κατσουράνη, του Χαριστέρα, του Δέλλα, του Μπασινά, του Τσάρτα, του Νικοπολίδη και των άλλων παιδιών, με την καθοδήγηση του Ότο Ρεχάγκελ,του ΄κοψε τη φόρα. 

Κι αν τότε ήταν αγωνιστικοί οι λόγοι που ο νεαρός ταλαντούχος επιθετικός δεν έγινε πρωταθλητής Ευρώπης, εφέτος ήταν η ατυχία του. Γιατί, βλέπετε, οι τραυματισμοί δεν απομακρύνονται ούτε από το ταλέντο, ούτε από τα εκατομμύρια.

Ο Κριστιάνο, ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής μετά τον Πελέ και τον Μαραντόνα, ήθελε κι αυτός ένα τρόπαιο με την εθνική ομάδα της χώρας του, για να μπει σ αυτό το πολύ κλειστό κλαμπ. Για να ξεπεράσει τον Μέσσι, ο οποίος, επίσης, με την εθνική της Αργεντινής δεν έχει πετύχει τίποτα... Όμως...

Ήταν το 25' του αγώνα, όταν σήκωσε το δεξί του χέρι. Κοίταξε το Σάντος στον πάγκο κι έκανε νόημα να γίνει αλλαγή. Κάθισε στο χόρτο και δάκρυσε...

Ο Σάντος, που ως τότε έβλεπε τον παίκτη του να μην τα πηγαίνει καλά (είχε τραυματιστεί περίπου 8' νωρίτερα) έκανε κι αυτός νόημα για να το επιβεβαιώσει. Ο -καθισμένος, πλέον, στο χορτάρι- Ρονάλντο το επιβεβαίωσε, οι γιατροί της Εθνικής Πορτογαλίας μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και, λίγο αργότερα, ο CR7 αποχωρούσε πάνω στο φορείο.



Ως εκείνη την ώρα, οι Γάλλοι φίλαθλοι, που ήταν και περισσότεροι στο γήπεδο, αποδοκίμαζαν. Όταν τον είδαν πάνω στο πορτοκαλί πλαστικό φορείο να κλαίει, σηκώθηκαν όρθιοι και τον χειροκρότησαν. Από την πλευρά των Πορτογάλων ακουγόταν το σύνθημα: "Κριστιάνο Ρονάλντο"... 

Οι τραυματιοφορείς κατευθύνθηκαν προς την είσοδο των αποδυτηρίων. Ο Σάντος πλησίασε το φορείο κι έσφιξε το χέρι του παίκτη του. Αμέσως μετά, ο Ντεσάμπ πλησίασε κι αυτός. Με δυο κουβέντες προσπάθησε να τον παρηγορήσει...

Άσχετα τι θα γίνει στον τελικό (που αυτήν την ώρα πλησιάζει στη λήξη του α μέρους), αυτή ήταν η μεγάλη στιγμή του αγώνα...