Του Κώστα Μπούρη *

Τους βλέπω όλους τους πολιτικούς στη μάχη των εκλογών και αναρωτιέμαι αν παρακολουθώ κάποιον αγώνα …κάποιου αθλήματος ή αν αυτοί οι άνθρωποι ενδιαφέρονται περισσότερο για τη χώρα παρά για τη καρέκλα.


Και το λέω αυτό τόσο ωμά, επειδή, μετρώντας όλα όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά το περιβόητο «λεφτά υπάρχουν», διαπίστωσα ότι, αν όλοι τους ήταν ένα, τώρα θα είχαμε μπει σε ένα δρόμο και θα είχαν αποφευχθεί τραγικά λάθη στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. 

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι, αν κάποιος παλεύει μόνος του για ένα σκοπό και έχει όλους τους άλλους ενάντια, τότε είναι αναπόφευκτο ότι θα κάνει λάθη!

Η χώρα δεν είναι ποδοσφαιρικό γήπεδο ή κάποια αθλητική ομοσπονδία. Ένδεκα εκατομμύρια ψυχές περιμένουμε από τους 300 να κάνουν στο σωστό για τη χώρα και τα δεδομένα είναι απλά, όπως το ένα και ένα κάνει δύο!

Δεν θα μείνω στα γνωστά περί μνημονίων και φανφάρων του στιλ «δεν πληρώνω». Είτε το θέλουμε είτε όχι, πτωχεύσαμε μόνοι μας και κανένας ξένος ή εταίρος στην Ε.Ε. δεν ευθύνεται. Επομένως χρωστάμε και, όταν χρωστάς, δέχεσαι και τους όρους δανεισμού… ειδάλλως βρίσκεις άλλη λύση, αν υπάρχει βέβαια! 

Μένω στα καθημερινά πράγματα της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, εκεί που η αντιπολίτευση θα έπρεπε να είχε ρόλο διορθωτικό και όχι απλά αρνητικό.

Ένα παράδειγμα που το έμαθα μόλις χθες είναι ο ΕΝΦΙΑ που αφορά τους παραπληγικούς. Έφτιαξαν λοιπόν τα …σαΐνια (οι υπάλληλοι δηλαδή που φτιάχνουν τους νόμους) του ΥΠΟΙΚ τον ΕΝΦΙΑ και πολύ σωστά εξαίρεσαν τους ταλαίπωρους αυτούς ανθρώπους για σπίτια μέχρι και 150 τ.μ. Ο λόγος είναι απλός και ανθρώπινος, ο ανάπηρος με το καροτσάκι χρειάζεται ευρύχωρο σπίτι και αυτό είναι εύκολα κατανοητό από τον καθένα.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ο ανάπηρος έχει, ας υποθέσουμε από κληροδότημα, ένα σπιτάκι 70 τ.μ. που δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες του; Η λογική λέει ότι το πουλάει και αγοράζει άλλο! Αλλά με αυτή τη κρίση, πού να βρει ο δύσμοιρος αγοραστή να το πουλήσει και λεφτά να πληρώσει τη διαφορά;

Αυτή τη σημαντική λεπτομέρεια τα …σαΐνια του ΥΠΟΙΚ δεν την είδαν και ίσως να δικαιολογούνται γι αυτό, από τη πίεση των εξελίξεων και του φόρτου εργασίας! Ίσως! Όταν λοιπόν το νομοσχέδιο πάει στη Βουλή για ψήφιση, η αντιπολίτευση τι κάνει; Λέει ένα ξερό «όχι» σε όλα, χωρίς ούτε καν να επισημάνει τα ενδεχόμενα λάθη. Αλλά πώς να επισημάνει τα λάθη και να προτείνει λύση η αντιπολίτευση, αφού το πιο πιθανό είναι οι βουλευτές της να μην έχουν διαβάσει καν το νομοσχέδιο;

Άρνηση, άρνηση, άρνηση σε όλα! Και θα κατηγορούσα τη κυβέρνηση αν της πρότειναν λύσεις και διορθώσεις, στη συζήτηση επί των άρθρων του κάθε νομοσχεδίου, και εκείνη δεν διόρθωνε τα αυτονόητα!

Όλοι τους, και οι 300, έχουν ορκιστεί να υπηρετούν την Πατρίδα, δηλαδή το εθνικό συμφέρον, δηλαδή όλους εμάς.

Δυστυχώς, όλα όσα εκτυλίχθηκαν τα τελευταία χρόνια δείχνουν μόνο επίορκους, αφού ούτε μία φορά δεν πρότειναν διορθώσεις σε κάποιο νομοσχέδιο! Επομένως δεν έκαναν αυτό που ορίζει το σύνταγμα και αυτό για το οποίο ορκίστηκαν ως βουλευτές. Δεν έκαναν τη δουλειά τους ως αντιπολίτευση!

Ουσιαστική δουλειά δεν έκαναν οι βουλευτές της αντιπολίτευσης, μόνο ήξεραν να κραυγάζουν «εκλογές», και έρχονται τώρα να κατηγορήσουν την κυβέρνηση για τα λάθη στην εφαρμογή των νόμων του μνημονίου! Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης δεν έκαναν τη δουλειά τους, αυτή που ορίζει το σύνταγμα και γι αυτό πρέπει να είναι υπόλογοι στα μάτια όλων μας.

Γιαυτό το λόγο υπάρχει η αντιπολίτευση στις δημοκρατίες, να ελέγχει και να προτείνει διορθώσεις, όχι να ζητάει από την επομένη των εκλογών εκλογές και να είναι αρνητική σε όλα!

Αν η αντιπολίτευση είχε κάνει τη δουλειά της, σωστά και όπως ορίζει το σύνταγμα, θεωρώ πως σήμερα η χώρα θα τραβούσε μπροστά. Η αγορά θα δούλευε και σιγά σιγά οι πληγές θα επουλώνονταν.

Δυστυχώς, από αυτή τη κατάσταση χαμένη είναι η χώρα και όλοι εμείς!

* Ο Κώστας Μπούρης είναι δημοσιογράφος