Στο διά ταυτα της αναμέτρησης μας με τους Ιαπωνες που μας κράτησε ξάγρυπνους. Είμαστε ακόμη ζωντανοί! Αυτό είναι το νόημα ενός αποτελέσματος που αδικεί την εθνική, με βάση την εικόνα του Β' ημιχρόνου, οταν κυριολεκτικά ειμασταν καλύτεροι, οσο και αν χρειάστηκαν κάποιες καλές επεμβάσεις του Καπίνο.
Το τελικό 0-0 αναδίδει ένα κλίμα γλυκόπικρης ικανοποίησης για την προσπάθεια, ειδικά με παίκτη λιγότερο από το 38', λόγω της δεύτερης κίτρινης κάρτας που δέχτηκε ο Κατσουράνης και η οποία σαφώς και ειναι αδική, μια που σε Παγκόσμιο κύπελλο σε διάστημα 20 λεπτων δεν αποβάλεις ποδοσφαιροιστή. Συμφωνώ απόλυτα με τις δηώσεις Σάντος, οτι ο διαιτητής σφύριζε με διαφορετικό κριτήριο. Η Εθνική ομάδα ειχε το ομαδικό πνεύμα και η συνολική δουλειά που χρειαζοταν για να ανταμειφθεί με αυτό το αποτέλεσμα που ήταν ό,τι λιγότερο θα μπορούσαμε να πάρουμε. Το οποίο πάντως μας κρατάει ζωντανούς στο κόλπο της πρόκρισης στην επόμενη φάση του Μουντιάλ. Το πιο σημαντικό για την Ελλάδα είναι ότι ειναι ακόμη μέσα στην πρόκριση. Πλέον περιμένουμε το τελευταιο παιχνιδι κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστούν για να διεκδικήσουμε οτι μας αναλογεί. Τίποτε περισσοτερο, τίποτε λιγότερο. Η αναγνωση του παιχνιδιού της εθνικής δείχνει πώς ισως πήγαμε με περισσότερη άμυνα, καθως έπρεπε να προσέξουμε τους χώρους, κυριως μετα την αποβολή. Νομίζω πώς σε αμυντικό επίπεδο η εθνικη πήγε πολύ καλά, αλλά στην επίθεση θα μπορούσε να κάνει ακόμη περισσότερα πράγματα, να κρατήσει , ας πούμε, λίγο περισσότερο τη μπάλα. Παρ' όλα αυτά, εψαξε το γκολ, όπως μπορούσε δεδομένων και των συνθηκών.

Η αποβολή ανάγκασε την Ελληνικη ομάδα να παίξει κοντά στη μία ώρα με παίκτη λιγότερο, και αν αναλογιστουμε το χρονικό σημείο της σεζόν, αλλα και την ζεστη, τοτε πιστευω πως τα καταφερε καλά. Το Ελληνικο εθνικό συγκρότημα εδειξε ενα τελειως διαφορετικό πρόσωπο σε αυτο τον αγωνα, σε σχέση με το μάτς με την Κολομβία και κέρδισε τη δεύτερη ευκαιρία της για τον αγώνα-τελικό με την Ακτή Ελεφαντοστού στις 23:00 της Τρίτης 24 Ιουνίου στη Φορταλέζα. Έπρεπε να φτάσει το αγωνιστικό -και το εξωαγωνιστικό κλίμα- στο ναδίρ με το επεισόδιο Μανιάτη-Τζαβέλλα, για να παρουσιαστεί μια ομάδα με τσαγανό, πάθος και αλληλοκάλυψη. Η εθνική μας έδειξε πολύ διαβασμένη επάνω στο παιχνίδι των Ιαπωνων και σωτα ο Φετφατζίδης επιτέλους τοποθετήθηκε στα πλάγια, αλλά αντικαταστάθηκε λόγω της αναδίπλωσης του πλάνου, μετά την αποβολή του Κατσουράνη. Ο Σάντος πρέπει να πονοκεφαλιάζει από τώρα για τον αντικαταστάτη του Κατσουράνη. Φάνηκε ότι δίστασε να κάνει την τρίτη αλλαγή και μάλλον, η αποχώρηση του Κονέ έγινε περισσότερο λόγω σωματικής κούρασης, παρά με τη σκέψη σε ένα εναλλακτικό τακτικό σχήμα για το τελευταίο δεκάλεπτο.

Αν δεν κερδίσει η Ελλάδα, το παιχνίδι στη Φορταλέζα θα είναι το τελευταίο παιχνίδι του Σάντος με την Εθνική καθώς τον διαδέχετε ο Ρανιέρι. Εως τοτε υπάρχουν 5 ημέρες για να μπορέσει ο Πορτογάλλος τεχνικός να βρεί το καλύτερο σχήμα που θα παραταξει στον αγωνα με την παρεα του Ντρογκμπά.