Επιστροφή από τη Βραζιλία με ψηλά το κεφάλι

Η πορεία της εθνικής ομάδας στα γήπεδα της Βραζιλίας σταμάτησε στην φάση των «16» της διοργάνωσης από την Κόστα Ρίκα στη διαδικασία των πέναλτι.

 

Κανείς, πάντως, δεν δικαιούται να είναι στεναχωρημένος. Η εθνική μας έκανε το καλύτερο δυνατό και μας χάρισε πρωτόγνωρη χαρά: Προκρίθηκε στους 16 για πρώτη φορά στην ιστορία της. Είναι η πιο σημαντική επιτυχία της –μετά, φυσικά, την κατάκτηση του Γιούρο του 2004. 

Η ομάδα της λατινικής Αμερικής επιβλήθηκε με 5-3 στη.. Ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι (1-1 το ματς στην κανονική του διάρκεια και στην παράταση) στην «Αρένα Μπερναμπούκο» της Ρεσίφε και πήρε το εισιτήριο για τους προημιτελικούς του Μουντιάλ, όπου θα αντιμετωπίσει την Ολλανδία στις 5 Ιουλίου στο Σαλβαδόρ. Δεν το άξιζε, όμως…

Η ομάδα που δεν ήταν καλύτερη στον αγωνιστικό χώρο, αλλά πιο τυχερή και ουσιαστική, ήταν αυτή που θα συνεχίσει στο τουρνουά. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα σε καμία περίπτωση δεν έπιασε την απόδοση που είχε στην αναμέτρηση με την Ακτή Ελεφαντοστού, αλλά από την άλλη δεν υστέρησε έναντι του σημερινού της αντιπάλου. Είχε τις ευκαιρίες, πάντα στα… τελευταία λεπτά, αλλά έπεσε σε μεγάλο γκολκίπερ…

Ίσως θα έπρεπε να τολμήσει περισσότερο και να παίξει πιο επιθετικά από τα πρώτα λεπτά, μιας και οι Κοσταρικανοί έδειξαν από νωρίς τις προθέσεις τους να μη δεχτούν γκολ. Κατάφερε, πάντως, έστω και στο τέλος να ισοφαρίσει και να στείλει το παιχνίδι στην παράταση. Εκεί, όπου χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία για την πρόκριση, μιας και οι διεθνείς ήταν μόνιμα στην επίθεση, έχασαν δύο μεγάλες ευκαιρίες, ωστόσο το γκολ δεν ήρθε κι έτσι όλα κρίθηκαν στη «ρώσικη ρουλέτα».

Μπορεί να πικραθήκαμε, αλλά δεν πρέπει να είμαστε στεναχωρημένοι. Η χαρά της πρόκρισης στους “16” ήταν μεγάλη. Οι παίκτες της εθνικής μας ομάδας έδειξαν ότι έχουν ξεφύγει από την μίζερη ελληνική πραγματικότητα και μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα. Οι ευχές μας μαζί τους…