Ήταν Πρωτομαγιά του 1994, όταν ο Άιρτον Σένα δεν κατάφερνε να πάρει τη στρoφή "Ταμπουρέλο" στο Grand Prix της Ίμολα και συντριβόταν το μονοθέσιό του στις προστατευτικές μπάρες.>>>

Σήμερα συμπληρώνονται 20 χρόνια από το θάνατο ενός εκ των κορυφαίων οδηγών της Formula 1, που άφησε την τελευταία του πνοή στο τιμόνι της Williams FW16 και περνούσε στην αιωνιότητα.
Για το μηχανοκίνητο αθλητισμό το αγωνιστικό τριήμερο για το Grand Prix της Ίμολα αποτελεί τη μεγαλύτερη κατάρα... Την Παρασκευή στα ανεπίσημε δοκιμαστικά ο νεαρός τότε οδηγός Ρούμπενς Μπαρικέλο (R.Barrichello). γλίτωνε από του Χάρου τα δόντια με σοβαρό τραυματισμό, όταν έχανε τον έλεγχο του μονοθεσίου του σε μια στροφή, απογειωνόταν στα κερμπς και καρφωνόταν με δύναμη, πλάγια στα προστατευτικά λάστιχα.
Το Σάββατο, επίσημη μέρα των δοκιμαστικών ο 34χρονος Αυστριακός οδηγός της MTV Simtek Ford, έβρισκε τραγικό θάνατο στην πίστα καθώς έπειτα από σφοδρή σύγκρουση με ταχύτητα 314,9 χλμ/ώρα, τραυματίστηκε σοβαρά στον αυχένα.
Ο Σένα είχε "διαλυθεί" ψυχολογικά. Μαρτυρίες της συντρόφου του αναφέρουν, πως ζήτησε την αναβολή του αγώνα, καθώς το προαίσθημά του ήταν κακό...
Ωστόσο ο αγώνας έγινε κανονικά. Ο Σένα στην pole position με την "προβληματική" και "αναξιόπιστη" Williams ξεκινούσε φανταστικά και προπορευόταν μέχρι τον έβδομο γύρο... Εκεί, που η FW16 δεν έστριψε ποτέ... Καρφώθηκε με δύναμη στις μπάρες και ο Βραζιλιάνος οδηγός έμενε ακίνητος στο cockpit του μονοθεσίου. Ολόκληρη η υφήλιος πάγωνε στο θέαμα αυτό και όλοι με αγωνία προσεύχονταν να αποφευχθεί το μοιραίο..
Η είδηση του θανάτου του σκορπά την οδύνη σε όλη τη Βραζιλία. Χιλιάδες θαυμαστές και συμπατριώτες του κλαίνε έξω από την πατρική του κατοικία. Ο πρόεδρος της Βραζιλίας κήρυξε την χώρα σε τριήμερο εθνικό πένθος, ενώ έθεσε το προεδρικό αεροπλάνο στην διάθεση της οικογένειάς του για να μεταφέρουν τη σορό του.
Στην τελευταία του κατοικία τον συνόδευσαν πάνω από 300.000 συμπατριώτες του, ενώ το φέρετρό του κρατούσαν συνάδελφοί του, ακόμα και ο άσπονδος αντίπαλός του o Αλέν Προστ.
Η Formula1 έγινε πιο φτωχή χωρίς την παρουσία του, όμως το θανατηφόρο δυστύχημα στην Ίμολα θα άλλαζε καθολικά τα δεδομένα ασφάλειας στο άθλημα. Ο Άιρτον Σένα ήταν ο τελευταίος, οδηγός, που άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο ενός Grand Prix.

Η καριέρα του και η κόντρα με τον Προστ

Γόνος εύπορης οικογένειας ο Σένα αφιερώθηκε στον μηχανοκίνητο αθλητισμό από νωρίς. Το 1977 σε ηλικία 17 ετών ήρθε πλέον η ώρα να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα καρτ Νοτίου Αμερικής. Εκεί εντυπωσίασε, καθώς κέρδισε στους αγώνες. Το 1978 και το 1980 πήρε μέρος και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, όμως σε αυτό κατετάγη δεύτερος
Το 1981 φεύγει για την Ευρώπη και την Αγγλία. αποδίδει καταπληκτικά στις μικρότερες κατηγορίες και αυτό τον οδηγεί στο τιμόνι της Τόλμαν (Toleman) το 1984.
Ακολουθεί η Lotus, με την οποία πήρε την πρώτη του νίκη στην Πορτογαλία, αλλά και την πρώτη του pole position μπροστά στους συμπατριώτες του στην Βραζιλία. Δεν κατάφερε, όμως, να τερματίσει λόγω τεχνικού προβλήματος στο μονοθέσιο του. Το 1985 και 1986 τερμάτισε 4ος ενώ το 1987 3ος . Συνολικά μέχρι το 1987 είχε επιτύχει μόνο έξι νίκες στην Φόρμουλα 1. Η 3η θέση που κατέλαβε το 1987 τον έφερε στην μετέπειτα πρωταθλήτρια ΜακΛάρεν-Χόντα.
Εκεί συνάντησε τον Αλέν Προστ, όμως δεν συμβιβάστηκε με την ιδέα του δεύτερου οδηγού. Γρήγορα οι σχέσεις μεταξύ τους έγιναν τεταμένες, κάτι, που δεν εμπόδισε το Σένα να πάρει 13 pole positions, 8 καρώ σημαίες και τελικά τον τίτλο του Πρωταθλητή. Το 1989 Προστ και Σένα, αν και στην ίδια ομάδα, ανταγωνίζονταν έντονα για το Πρωτάθλημα. Τελικά το κέρδισε ο Προστ, αφού ο Σένα ακυρώθηκε στην ιαπωνική πίστα της Σουζούκα (Suzuka). Το 1990 ο Προστ αλλάζει στρατόπεδο, πηγαίνοντας στην Φερράρι, η οποία εκείνη την περίοδο δεν φάνηκε ικανή να διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο, ενώ συναθλητής του Σένα πλέον στην ομάδα είναι ο Αυστριακός Γκέραρντ Μπέργκερ (Gerhard Berger). Έτσι, το 1990 και 1991 ο Σένα κερδίζει και πάλι το πρωτάθλημα.
Η επόμενη χρονιά φέρνει αλλαγές στη Formula1 και κάνει πρωταγωνίστρια τη Williams. To 1993 η Honda αποχώρησε και η ΜακΛάρεν, χωρίς πλέον να διαθέτει τους κινητήρες της Χόντα, έχασε την μεγάλη λάμψη που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Το 1993 η Γουίλιαμς θέλησε να ενώσει ξανά τον Σένα με τον Προστ στην ίδια ομάδα, όμως ο Γάλλος άσκησε βέτο στην απόκτηση του Σένα. Έτσι, ο Σένα το 1992 τερμάτισε 4ος. Το 1993 όμως, ο Σένα κατάφερε με μία μη ανταγωνιστική ομάδα να τερματίσει 2ος, πίσω από τον Προστ και μπροστά από τον ανερχόμενο τότε Μίχαελ Σουμάχερ, που οδηγούσε για την Μπένετον.
Το 1994 ο Προστ "κλείνει" την καριέρα του και τότε η Williams φέρνει το Σένα με στόχο να τον κάνει πρωταθλητή ξανά. Ωστόσο τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά. Το μονοθέσιό του αντιμετωπίζει προβλήματα υποστροφής και υπερστροφής. Ο Σένα είχε δηλώσει πως τα μονοθέσια είναι πολύ ασταθή, αφότου είχε αφαιρεθεί η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση και πως τα μονοθέσια είχαν γίνει πολύ δύσκολα στην οδήγηση. Ο Σένα ένιωθε "ξένος" στην ομάδα, με ένα αυτοκίνητο "σκέτο κούτσουρο".
Οι τίτλοι τέλους για τον μεγάλο πρωταθλητή πέφτουν μετά από εφτά γύρους στον αγώνα της Ίμολα. Ο Σένα περνά στο πάνθεον και η ανάμνησή του, τόσο για το χαρακτήρα του, όσο και για το οδηγικό του στυλ ακόμα είναι ζωντανή...