Δεν ημουν ποτέ υπέρ της βίας και υπέρ καταστασεων οπως οι συμπλοκές παικτων που ειδαμε στην Τούμπα. Σε καμμία περιπτωση δεν τις αποδεχομαστε. Δεν μπορει ομως
επι μια 20 ετια να βιαζεις το ελληνικο ποδόσφαιρο, να δέρνεις οποιον θέλεις στην Ριζούπολη και στο Καραισκάκη, να μένεις ατιμώτηρος, να συμπεριφερεσαι σαν νταβατζης και να παραπονιεσαι οταν βιώνεις αυτες τις καταστασεις για πρωτη φορά στην ζωή σου; Ο Ολυμπιακός ξέχασε εναν βασικό κανόνα της ζωής: Θερίζεις οτι σπέρνεις. Ουτε και η ΕΠΟ μπορει να κλαίει σαν παρθένα. Ολες οι παοφασεις της ηταν ανεκαθεν υπερ μιας συγκεκριμενης ομαδας. Πως αισθανεται αλήθεια ο Ολυμπιακός, που βρέθηκε για πρωτη φορα στην ζωη του εκεί που ο ΠΑΟΚ εχει βρεθει πάρα πολλές; Απλά ειναι τα πράγματα: Οτι δίνεις παίρνεις. Αυτα κάνει η ατιμωρησία. Αρα ας μην κλαει κανεις πάνω  απο το χυμένο γάλα