Ένας ένας μας αφήνουν μόνους...

Αν δεις εκεί πάνω στον Όλυμπο του ελληνικού πενταγράμμου, κάποιους από  αυτούς που έκαναν την καρδιά μας μεγάλη, τόσο που να προσπαθεί κάθε μέρα να χωρέσει την Ελλάδα, τις ιστορίες της, τους πόνους, τους καημούς, τις χαρές της, αν τους δεις, πες τους ένα τραγούδι, τους έλειψες.


Είχα την τύχη να ακούω τη φωνή σου από παιδί. Δεν ήξερα ποια Κυρία ήταν πίσω από αυτή, τη φωνή από το κασετόφωνο, αλλά ήταν βάλσαμο πάνω στην πληγή,  μέλι μες στο γάλα.

Είμαι ευγνώμων για όλα όσα ερμήνευσες, για τη φωνή σου, το ήθος σου, την αξιοπρέπειά σου.

Κανείς δεν τραγούδησε μετά από εσένα το "Τι σου 'κανα και πίνεις." Το αναφέρω γιατί έγινε "σουξέ". Οι εναπομείναντες στιχουργοί και συνθέτες σε αυτή τη χώρα πρέπει να προσέχουν τι κάνουν.

Αν κατά τύχη δεις και τον Μανώλη τον Ρασούλη, κάπου εκεί μεταξύ ρεμπέτικου, λαϊκού και ροκ, δώσε του ένα φιλί από εμένα.

Σε ευχαριστώ


Μαρία Ναλτσατζιάδου