Σπαράγματα ποιημάτων, αλλά και επίμετρο στη μέχρι τώρα ποιητική του δημιουργία, αποκαλεί ο Ορέστης Αλεξάκης το νέο του βιβλίο. Τα ποιήματά του, μικρά αριστουργήματα γραμμένα σε διαφορετικές εποχές, αναπαράγουν παραδοσιακά μέτρα, τονίζοντας την ιδιότητά μας, ως «σκιές του παρελθόντος» (σ. 44), ή παράγουν εσωτερικούς ρυθμούς και μας αποκαλύπτουν το αθέατο: >>>
Έχω καθήκον […]. Χρέος
που με βαραίνει από γεννησιμιού μου
Να στήνω αυτί
Να στήνω αυτί
Κι ας μην ακούω (σ. 24-25),
Διάβασε περισσότερα στην Οδό Βιβλίου, με κλικ εδώ.
Σχόλια
Τα σχόλια ελέγχονται πριν από τη δημοσίευση. Απαντάμε σε επώνυμα σχόλια. Διαγράφουμε υβριστικά σχόλια, που μπορεί να προκαλέσουν εισαγγελική παρέμβαση.
Με τη λέξη επαλήθευσης που ζητάμε, προσπαθούμε να αποφύγουμε τα spam και τυχόν ιούς, που θα βλάψουν και το δικό σας υπολογιστή.