Άρθρο του Μιχάλη Τσαβδαρίδη

Επιστρέφω χθες το απόγευμα στο σπίτι και βλέπω σε όλα τα δελτία ειδήσεων να παίζει η θριαμβευτική είσοδος του Γιώργου Παπανδρέου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.. Λέω δεν μπορεί θα ναι δυο τρία άτομα, που τον χειροκροτούν. Αντ’ αυτού, ένα πλήθος εκστασιασμένο τον χαιρετά, τον φιλούν, τον αγκαλιάζουν..τον επιδοκιμάζουν. Και ο πρώην πρωθυπουργός το απολαμβάνει… 
Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι δυστυχώς δεν υπάρχει σωτηρία για την Ελλάδα. Αναρωτήθηκα αυτοί οι νοσταλγοί του Γιώργου δεν δέχθηκαν περικοπές; Δεν τους ήρθαν χαράτσια; Τα παιδιά τους δεν είναι άνεργα; Και επιδοκιμάζουν ποιον; Τον πρωθυπουργό, που απαίτησε όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση να αποσυρθεί -γιατί έφτασε ένα βήμα από το να βάλει βόμβα στα θεμέλιά της με τις ιδέες του για δημοψηφίσματα, όταν ήρθαν τα «σκούρα»- και που ο Σαρκοζί τον χαρακτήρισε «τρελό» για τις παλινωδίες του; Τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που του «έβαλε τα γυαλιά» μια 30χρονη Ισπανίδα βουλευτής διδάσκοντάς του ότι σοσιαλισμός δεν είναι τα ακριβά εστιατόρια και ξενοδοχεία, αλλά ούτε και τα πολυτελή resort; Τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, που έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουν», αλλά εννοούσε από τα δάνεια του ΔΝΤ; Και τέλος τον πολιτικό, που επί δύο χρόνια απλά παρίστανε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, έχοντας καθυστερήσει σε όλες τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, που ήταν υποχρεωμένος να προωθήσει; 
Αν οι νοσταλγοί του λοιπόν μέσα στο ΠΑΣΟΚ αρνούνται να δουν την αλήθεια και προσπαθούν να εξιλεωθούν βγάζοντάς τον ξανά από την αφάνεια, ας ρίξουν μια ματιά στις δημοσκοπήσεις. Η οργή του κόσμου, πλέον είναι ανεξέλεγκτη. Η επιλογή των άκρων (δεξιών και αριστερών) τείνει να διαλύσει τη συνοχή της κοινωνίας. 
Και μέσα σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές κάποιοι επιλέγουν να βγάλουν το «φάντασμα από τη ντουλάπα»….