Το διάβασα και στο salonicanews.com… Γεμάτο, λέει, ήταν το “Theatro”, για την πρεμιέρα του Καρρά, κάποιου Παντελίδη και μιας κυρίας με το όνομα Πάολα. Κι έμεινα με την απορία: >>>

 

Ποιοι είναι αυτοί που έχουν να διαθέσουν μερικές εκατοντάδες ευρώ για μια βραδιά στην Πάολα; Και πώς μια χώρα που καταφέρνει και γεμίζει τέτοιου είδους κέντρα διασκέδασης (γιατί δεν ήταν μόνον στην πρεμιέρα του Καρρά γεμάτο το κέντρο, αλλά και στην πρεμιέρα της “κουμπάρας του Λάτσιου”, όπως διάβασα και σε όλες τις πρεμιέρες) έχει παιδιά που πηγαίνουν χωρίς πρωινό στο σχολείο και ζαλίζονται από την πείνα;

Την αξία της λαϊκής φωνής του Βασίλη Καρρά δε θα την αμφισβητήσω. Το για ποιον λόγο διαγκωνίζονται κάποιοι κύριοι με πούρα – γίγαντες στο στόμα (ο Φρόιντ θα ΄χε πολλά να τους πει) στα πρώτα τραπέζια για την Πάολα, τον καταλαβαίνω. Την επιτυχία ενός μπακουριού – κατασκευάσματος των δισκογραφικών την κατανοώ. Το να γεμίζουν, όμως, τα νυχτερινά κέντρα και να δίνουν και να παίρνουν οι δίσκοι με τα λουλούδια κι οι σαμπάνιες στην Ελλάδα που πένεται, δεν το αντιλαμβάνομαι με τίποτα…

Και δε θα δεχτώ ούτε τη γελοιότητα του επιχειρήματος “και τι θες να κάνουμε, δηλαδή; Να κλαίμε τη μοίρα μας, στο σημείο που μας έφεραν;”… Τι θα πει “τι να κάνουμε”; Να βοηθήσουμε αυτούς που δυσκολεύονται. Αν έχουμε τόσα χρήματα για μια βραδιά, κάπου θα μας βρίσκονται λίγα περισσότερα για μια μικροεπένδυση, που θα δώσει δουλειά σε 3-4 ανέργους.

Αν, πάντως, συνεχιστεί αυτό το βιολί, δε θα λυπηθώ καθόλου την επόμενη φορά που κάποιος μεγαλόσχημος θα πάρει την άγουσα για το Αυτόφωρο λόγω χρεών. Και θα τα βάλω με τους συνεργάτες μου, που δημοσιεύουν ειδήσεις του στιλ “γεμάτο το μαγαζί για την πρεμιέρα του τάδε και του δείνα”, ή με τίτλους όπως “μου χρωστάει το κράτος γι αυτό κι εγώ χρωστάω στο ΙΚΑ και στην εφορία”… Νισάφι!

Δ.Ι.Ασ.