Η Χριστίνα μαζί με την αδελφή της Άννα ξεκίνησαν την 1η Αυγούστου από το Μπρνό της Τσεχίας το εγχείρημα να έρθουν περπατώντας στη Θεσσαλονίκη, διασχίζοντας την Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Τα κατάφεραν... 

Όπως αποκαλύπτει η 35χρονη δασκάλα της γιόγκα σε άπταιστα ελληνικά «ήμουνα στην Τσεχία και περίμενα να συμβεί κάτι και έτσι μου… γεννήθηκε η ιδέα να έρθουμε στην Ελλάδα με τα πόδια συμβολικά. Ένας από τους λόγους που το αποφασίσαμε είναι ότι είμαστε Ελληνίδες τρίτης γενιάς. Γεννηθήκαμε στην Τσεχία και μεγαλώσαμε στον Καναδά. Επειδή στην Ελλάδα τα πράγματα αυτόν τον καιρό είναι άσκημα και δύσκολα, θέλαμε να δείξουμε μια άλλη πλευρά, ότι δεν φοβόμαστε. Θέλαμε να δείξουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουνε πράγματα και είναι χαρούμενοι που προσπαθούν. Είναι μία άλλη εικόνα από αυτήν που βγαίνει προς τα έξω. Θέλουμε επίσης να δώσουμε το μήνυμα ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα όταν είμαστε ενωμένοι». 

Οι δυσκολίες
Πολλές ήταν οι αντιξοότητες και οι δυσκολίες που συνάντησαν οι δύο κοπέλες με την ομάδα των υποστηρικτών τους κατά τη διάρκεια του εγχειρήματός τους. Παρόλα αυτά δεν το έβαλαν… κάτω. 
Χαμογελώντας η Χριστίνα λέει ότι «οι περισσότερες δυσκολίες είναι μέσα στο μυαλό σου πολλές φορές. Υπήρχε βέβαια μεγάλη κούραση, ο ήλιος και η ζέστη. Όμως η υποστήριξη και το καλωσόρισμα που είχαμε όπου πηγαίναμε μας αποζημίωνε για την ταλαιπωρία. Για παράδειγμα υπήρχε μέρα που όταν τελείωνε η πεζοπορία από την κούραση και τις δυσκολίες ήθελες να… σφάξεις τον άλλον αλλά ταυτόχρονα ήσουν τόσο χαρούμενη που το ξεχνούσες! Για κάθε άνθρωπο που διανύει τόσα χιλιόμετρα η δυσκολία είναι διαφορετική κάθε μέρα. Ο καθένας περνούσε από άλλη φάση. Το νερό ήταν πολύ σημαντικό στη διαδρομή μας. Περπατούσαμε χιλιόμετρα κάποιες φορές και δεν βρίσκαμε άνθρωπο ή κάποια πηγή για να μπορέσουμε να ξεδιψάσουμε. Και επειδή από όλες τις χώρες που περάσαμε είχε καύσωνα με 40 και 45 βαθμούς Κελσίου η διαδρομή τότε γινόταν ιδιαίτερα δύσκολη».
Το περπάτημα χωρίς διάλειμμα δυσκόλεψε στην αρχή την Άννα Smutny- Αλμετίδου. «Η δυσκολία ήταν να περπατάς κάθε μέρα χωρίς διάλειμμα. Όμως όλες τις δυσκολίες τις ξεπερνάς όταν εμμένεις σταθερός στην απόφαση σου με υποστηρικτή την ομάδα που σε ακολουθεί.  Κάθε μέρα ξεκινούσαμε στις εννιά το πρωί και θέλαμε να έχουμε διανύσει την απόσταση των 40 χιλιομέτρων μέχρι τις πέντε με έξι το απόγευμα. Στην αρχή περπατούσαμε περισσότερες ώρες από τις εννιά το πρωί ως τις εννιά το βράδυ. Και τώρα καταφέραμε να διανύουμε την απόσταση σε πιο μικρό χρόνο. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι συνηθίσαμε στο περπάτημα και περπατάμε πιο γρήγορα αλλά γενικά κάθε μέρα περπατούσαμε έξι ώρες», αποκαλύπτει περήφανη καθώς έχει επιτευχθεί σήμερα πια ο στόχος τους. 

Ανοικτή εκδήλωση για την υποδοχή
Ανοικτή εκδήλωση για την υποδοχή των δύο γυναικών και της ομάδας τους έχει διοργανώσει η εθελοντική οργάνωση της Ουνέσκο στη Θεσσαλονίκη. Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με ανοικτή συνεδρία γιόγκα στο πάρκο. 
Όπως επισημαίνει ο κ. Μπάμπης Παπαϊωάνου από την εθελοντική ομάδα της Ουνέσκο, «εμείς έχουμε το κομμάτι της υποστήριξης για την υποδοχή τους. Λόγω της δικτύωσής μας στην Ευρώπη οργανώναμε την υποδοχή τους και σε διάφορες πόλεις. 
Στο πλαίσιο του εγχειρήματός τους επισκέφτηκαν 50 πόλεις σε Τσεχία, Ουγγαρία, Σερβία, Σκόπια και Ελλάδα που είναι και ο τελικός τους προορισμός. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν σε κάθε στάση τους είναι να μιλήσουν για την Ελλάδα με το σκεπτικό ότι η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο μιας διεθνούς κριτικής. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να μεταφέρουν ένα μήνυμα ειρήνης και συνεργασίας. Στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι περνάνε δύσκολα αυτή την εποχή αλλά έχουν την ανάγκη της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της συνεργασίας με όλους τους λαούς της Ευρώπης». 

Γιόγκα στο... Λευκό Πύργο
Οι δύο κοπέλες λίγο πριν μπουν στην πόλη περπάτησαν μέχρι το χωριό της καταγωγής τους, στο Μεταλλικό Κιλκίς. Συγγενείς και φίλοι τις υποδέχθηκαν και τις συγχάρηκαν για το τόλμημά τους. 
Συγκινημένες συνέχισαν τη διαδρομή τους για τη Θεσσαλονίκη όπου «αύριο στις δέκα το πρωί θα κάνουμε γιόγκα στο Λευκό Πύργο. Όποιος μπορεί να έρθει να φέρει μαζί του ένα στρώμα ή μία πετσέτα. Μετά στις 6 το απόγευμα καλούμε τους Θεσσαλονικείς στη Ροτόντα όπου και θα συζητήσουμε» λέει η Χριστίνα αναφερόμενη στη διαμονή της στη Θεσσαλονίκη. Θα μείνουμε δύο εβδομάδες στην Ελλάδα. Στη συνέχεια η Άννα θα πάει στον Καναδά όπου μένει και εγώ θα επιστρέψω στην Τσεχία», καταλήγει η 35χρονη δασκάλα της γιόγκα. 
_____________________________________________________________
Το κείμενο είναι της Μαριάννας Ε. Παπαδάκη, από τη Μακεδονία της Κυριακής