Διέψευσε, επισήμως, ως ανυπόστατα, το υπουργείο Οικονομικών, τα δημοσιεύματα περί επιβολής τέλους ακινησίας στα ΙΧ αυτοκίνητα που έχουν καταθέσει τις πινακίδες τους. Μάλιστα, κυβερνητικά στελέχη έκαναν λόγο για «γελοίες και ανυπόστατες (!)» πληροφορίες. >>>

 

Συγκεκριμένα, το υπουργείο Οικονομικών στη σύντομη ανακοίνωσή του αναφέρει ότι «τα δημοσιεύματα περί επιβολής τέλους ακινησίας στα ΙΧ οχήματα που έχουν καταθέσει πινακίδες και βρίσκονται σε ακινησία, είναι εντελώς ανυπόστατα».

Νωρίτερα, κυβερνητικά στελέχη χαρακτήρισαν τις πληροφορίες που παρουσίαζαν το οικονομικό επιτελείο να εξετάζει το ενδεχόμενο επιβολής τέλους ακινησίας στα αυτοκίνητα ως «γελοίες και ανυπόστατες», ενώ τόνιζαν ότι ουδέποτε είχε τεθεί τέτοιο θέμα και απορούσαν για τα κίνητρα όσων διακίνησαν αυτή την ιστορία!

Τι συμβαίνει εδώ; Δεν είναι η πρώτη φορά που μια είδηση βλέπει το φως της δημοσιότητας, αφορά “βούληση” της κυβέρνησης και, μερικές ημέρες αργότερα, αφού έχει ξεσηκωθεί ο τόπος, διαψεύδεται κατηγορηματικά.

Υπάρχουν κάποια σενάρια για το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Το ένα λέει πως είναι κυβερνητική στρατηγική. Η είδηση πέφτει, πράγματι, από “σίγουρη πηγή” μέσα στην κυβέρνηση. Το μέσον το οποίο τη δέχεται, αναλαμβάνει τη δημοσίευσή της. Η είδηση, συνήθως, είναι τόσο γκροτέτσκ, που έχει εξασφαλίσει την αναδημοσίευσή της. Από τη στιγμή που αναδημοσιεύεται, πάντα σύμφωνα με το σενάριο, αρχίζουν οι αντιδράσεις. Αν αυτές είναι καθολικές, κάποια άλλη “πηγή” αναλαμβάνει τη διάψευσή της, για να εφαρμοστεί, τελικά, μια κυβερνητική πολιτική που δε θα είναι τόσο αυστηρή, άρα δε θα προκαλέσει σχεδόν καμία αντίδραση.

Υπάρχει κι ένα δεύτερο σενάριο. Αυτό λέει ότι η είδηση “βγαίνει” από πηγή που θέλει, για τους φι, χι, ψι, ωμέγα λόγους να πλήξει την κυβέρνηση. Αρχικά κανείς δε δίνει σημασία, αλλά –πάντα σύμφωνα με το σενάριο νούμερο 2- όταν το πράγμα γιγαντώνεται, η κυβέρνηση αναγκάζεται να διαψεύσει.

Και τα δύο σενάρια ευνοούνται από τη σημερινή κατάσταση στα ΜΜΕ. Ο καθένας μπορεί, πλέον, να δημιουργήσει ένα Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης. Ας είναι καλά το Ίντερνετ. Εκεί μπορεί να δημοσιεύσει την είδησή του. Αν θέλει ανωνυμία, την έχει πετύχει. Αν θέλει προβολή, το ίδιο. Δυστυχώς, η λειτουργία του “ενημερωτικού Ίντερνετ” στην Ελλάδα, σήμερα, δεν προβλέπει, ούτε από τους δυναμικούς του χρήστες, τον έλεγχο της πληροφορίας. Το σκεπτικό είναι “το ΄βαλε ο δεξιά μου, να το βάλω πριν το βάλει ο αριστερά μου”! Κι ο έλεγχος της πληροφορίας, που είναι η πεμπτουσία του ρεπορτάζ, απλά, πάει περίπατο…

Με τον τρόπο αυτό, η “φόλα” είδηση, η “πατάτα”, που λέγανε οι παλιοί δημοσιογράφοι, αποκτά κύρος και δημοσιότητα.

Ό,τι κι αν συμβαίνει από τα δύο σενάρια που αναφέραμε, η κατάσταση στα ΜΜΕ βοηθά αυτούς που θέλουν να παίξουν το παιχνίδι τους. Όμως, μια κυβέρνηση οφείλει να έχει γρήγορες αντιδράσεις. Κι όταν κάποιοι δημοσιεύουν τερατώδη ψέματα, να σπεύδει να διαψεύσει. Από το πρώτο λεπτό.