Πτυχές της ζωής των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, από την προπολεμική περίοδο ως και μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ανέλυσαν οι ομιλητές στη διεθνή συνάντηση που έγινε στο Διεθνές Πανεπιστήμιο, από >>>
την Ισραηλιτική Κοινότητα και το δήμο Θεσσαλονίκης(στο πλαίσιο των εορτασμών για το 2012), σε συνεργασία με το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, το Ινστιτούτο Ben Zvi, το Ίδρυμα Misgav Yerushalayim και το Περιοδικό Jewish History.
Στη συνάντηση με θέμα «The Jews of Salonica in the Modern Period, 1492-1950», 15 νέοι ιστορικοί και άνθρωποι των γραμμάτων, παρουσίασαν και συζήτησαν τα πορίσματα της έρευνάς τους.
Η έρευνα αφορούσε τα χρόνια από την εγκατάσταση των Εβραίων στην πόλη το 1492, μετά, δηλαδή, την κατάλυση του Βυζαντίου και την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, ως την επαύριον της επιστροφής τους από τα ναζιστικά στρατόπεδα,το 1945. 
Όπως έγινε γνωστό από τους συμμετέχοντες, στην έρευνά τους χρησιμοποιήθηκαν "νέα σώματα πηγών". 
O Devin Naar ανέσυρε από την αφάνεια μια σειρά τοπικών εβραίων ιστορικών, οι οποίοι στα τέλη του 19ου αιώνα χρησιμοποιούν, για τη Θεσσαλονίκη, το χαρακτηρισμό «μητέρα πόλη του Ισραήλ». 
Ο Shmuel Rafael έκανε την προσωπογραφία του λόγιου Εβραίου Μιχαέλ Μόλχο, μέσα από το εθνογραφικό έργο του τελευταίου, πριν και μετά τον πόλεμο. 
Μέσα από τα στοιχεία που βρέθηκαν για τις επιδημίες χολέρας που χτυπούσαν την πόλη (και ειδικότερα τους Εβραίους κατασκευαστές τσόχας) καθόλη τη διάρκεια του 16ου και 17ου αιώνα, η Nukhet Varlik μελέτησε τους τρόπους συνδιαλλαγής των σεφαραδιτών Εβραίων με την οθωμανική εξουσία. 
Ο Yaron Ben Naeh μελέτησε διαθήκες Εβραίων για να αναδείξει τις οικογενειακές τους σχέσεις και τη νοοτροπία τους στην καθημερινή τους ζωή. 
Ο Avner Ben Zaken μίλησε για τη Θεσσαλονίκη του 17ου αιώνα την οποία χαρακτήρισε διανοητικό κέντρο, σημείου επαφής των επιστημονικών δικτύων της Δύσης με εκείνων της Ανατολής. 
Από Οθωμανικές πηγές προέρχονταν οι ανακοινώσεις των Eyal Ginio και Dilek Akyalcin για τη ζωή των Εβραίων στον 18ο αιώνα -όπου τα στοιχεία είναι ελάχιστα.
Ο Cengiz Sisman διαπραγματεύθηκε τις απόπειρες αμερικανών ιεραποστόλων να προσηλυτίσουν τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης. 
Η Paula Daccarett ασχολήθηκε με την κατασκευή του νοσοκομείου Χιρς για να μιλήσει την ανάδυση μιας νέας κοινοτικής ελίτ, με συμμετοχή στα κοινά. 
Ο Πάρις Παπαμίχος Χρονάκης αναφερόμενος στην περίοδο αμέσως μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 μίλησε για  αλλαγή των εθνοτικών ιεραρχιών μεταξύ των ελλήνων και των εβραίων εμπόρων της πόλης. 
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Aron Rodrigue, καθηγητής σεφαραδιτικής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Stanford. 
Ακολούθησε στρογγυλό τραπέζι που διηύθυνε ο Βασίλης Γούναρης και συμετείχαν οι Έφη Αβδελά, Francesca Trivellato, Αντώνης Μόλχο και Ρένα Μόλχο. Ανέλυσαν τους λόγους που η ιστορία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης δεν έχει ως τώρα αποτελέσει αντικείμενο μελέτης από τους Έλληνες ιστορικούς και υπογράμμισαν τη σημασία της για την ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της εβραϊκής διασποράς και της ιστορίας της Μεσογείου. 
Η συνάντηση έκλεισε με την παρουσίαση της βάσης δεδομένων οπτικοακουστικών μαρτυριών Ελλήνων Εβραίων επιζώντων του Ολοκαυτώματος που κατασκεύασε η Ομάδα για τη Μελέτη της Ιστορίας των Εβραίων της Ελλάδας. Η βάση συγκεντρώνει και ταξινομεί στοιχεία από 1.022 συνεντεύξεις 853 Εβραίων της Ελλάδας.