Για τη δημιουργία ενός ιδρύματος που θα φέρει το όνομα της οικογένειας Ντασώ συζήτησαν χθες ο αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Απόστολος Τζιτζικώστας, ο οποίος υποδέχτηκε στο κτίριο της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, τη σύζυγο του Σερζ Ντασώ, Νικόλ Ντασώ και τα τρία τους παιδιά Λορέν, Τιερί και Μαρύ-Ελέν. >>>

Το κτίριο της Περιφέρειας (η παλιά νομαρχία) ανήκε, στο παρελθόν, στην οικογένεια. Είναι το σπίτι της προγιαγιάς τους, Νοεμί Αλλατίνι
«Ήρθαμε για να μάθουμε όσο περισσότερα μπορούμε. Ελπίζουμε να γνωρίσουμε όσο γίνεται περισσότερα για το παρελθόν, γιατί για να χτίσεις το αύριο πρέπει να ξέρεις τους προγόνους σου» ήταν τα πρώτα λόγια του Λοράν Ντασώ, γιου του γάλλου μεγαλοεπιχειρηματία Σερζ Ντασώ, που μετρά στο ενεργητικό του την διοίκηση της ομώνυμης αεροναυπηγικής βιομηχανίας και την ιδιοκτησία της γαλλικής εφημερίδας "Le Figaro".
Ο Λοράν, ο Τιερί και η Μαρί Ελέν Ντασό, συνοδευόμενοι από τη μητέρα τους Νικόλ Ντασώ, περπάτησαν σήμερα στους χώρους και τους κήπους της βίλας Αλλατίνη, της σημερινής έδρας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, εκεί όπου πριν από εκατό και πλέον χρόνια διαδραματίζονταν τα πλέον κοσμικά γεγονότα της πόλης.
Το οίκημα κατασκεύασε η οικογένεια Αλλατίνι, το 1888, σε μια περιοχή που αποτελούσε την εξοχή της Θεσσαλονίκης, και λεγόταν αλλιώς συνοικία των Πύργων ή συνοικία Χαμιντιέ, καθώς έγινε κατά την περίοδο που η πόλη βρισκόταν υπό οθωμανική κατοχή. Εκεί έζησε η Νοεμί Αλλατίνι, εγγονή του Λάζαρο Αλλατίνι ο οποίος είχε φτάσει στην πόλη από το Λιβόρνο της Ιταλίας στα τέλη του 18ου αιώνα. Από τον γάμο της Νοεμί με τον Αντόλφ Μπλοχ γεννήθηκαν ο Ντάριο και ο Μαρσέλ, το 1882 και 1892 αντίστοιχα, ενώ ο Μαρσέλ αποτέλεσε την απαρχή της οικονομικής «αυτοκρατορίας» Ντασώ. Ο ίδιος, άλλωστε, άλλαξε κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, το όνομά του από Μπλοχ σε Ντασώ χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο που του απέδιδε ο αδελφός του, Ντάριο. Αργότερα, τα ηνία του κολοσσιαίου βιομηχανικού ομίλου ανέλαβε ο γιός του Μαρσέλ Ντασώ, Σέρζ που σήμερα είναι 87 ετών.

Το ίδρυμα Ντασώ στη Θεσσαλονίκη
«Η οικογένεια Ντασώ  μας δείχνει έμπρακτα τη στήριξή της και αυτό που τους ζήτησα είναι να δρομολογήσουμε από κοινού, σε συνεργασία με το Γαλλικό Προξενείο, τη δημιουργία ενός ιδρύματος που θα φέρει το όνομα της οικογένειας Ντασώ για την ενίσχυση της εξωστρέφειας της Θεσσαλονίκης στα πεδία του πολιτισμού και της εκπαίδευσης. Μια πρόταση την οποία αντιμετώπισαν καταρχήν θετικά», είπε ο κ. Τζιτζικώστας. 
Η οικογένεια Ντασώ είναι συνδεδεμένη με την ομώνυμη αεροναυπηγική βιομηχανία, τον γαλλικό εθνικό αερομεταφορέα «Air France», την εταιρεία κατασκευής αεροσκαφών «General Aeronautique Marcel Dassault», αλλά και την εφημερίδα Φιγκαρό. Ο Σερζ Ντασώ είναι απόγονος της οικογένειας Αλλατίνη και συγκεκριμένα της Νοεμί Αλλατίνη, που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1860 και πέθανε στο Παρίσι το 1928 και είναι ένας εκ των ιδρυτών της επιχειρηματικής οικογένειας.



Η ιστορία της βίλας
Στην ξενάγηση που ακολούθησε αναβίωσαν εικόνες από τη ζωή της οικογένειας Αλλατίνι, τις πρώτες δεξιώσεις που αποτελούσαν τα πιο σημαντικά κοσμικά γεγονότα της Θεσσαλονίκης. «Σύμφωνα με τις αναφορές του δημοσιογράφου Πάουλ Λίνταου, ο ίδιος είχε βρεθεί σε μια από τις δεξιώσεις αυτές. Ήταν ένα από τα πιο ξακουστά πάρτι της πόλης. Σε όλο τον κήπο της βίλας Αλλατίνη ήταν κρεμασμένα φαναράκια, ενώ κάθε επισκέπτη υποδέχονταν ένας υπηρέτης που φρόντιζε τα πάντα για τον καλεσμένο, από το που θα καθήσει, μέχρι τι θα του σερβίρει» αφηγείται η ξεναγός Ράνια Πεχλιβανίδου. «Υπάρχει πλήθος αναφορών για τα πολυτελή ενδύματα των μελών της οικογένειας και των προσκεκλημένων, ενώ εντύπωση προκαλούσαν τα πολυτελή χαλιά στον χώρο υποδοχής του κτιρίου, τα πολύχρωμα βιτρό και τα στοιχεία της διακόσμησης» προσθέτει και δεν παραλείπει να επισημάνει ότι όλα τα παραπάνω συνέβαιναν την περίοδο της οθωμανικής κατοχής.
Η οικογένεια εγκατέλειψε τη Θεσσαλονίκη, το 1909, λίγο πριν ξεσπάσει ο ιταλοτουρκικός πόλεμος που έπληξε ιδιαίτερα τις επιχειρήσεις της. Αμέσως μετά η βίλα κατοικήθηκε από τον σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ, ο οποίος έζησε εκεί μαζί με την οικογένειά του και το χαρέμι του σε κατ΄οίκον, όμως περιορισμό που του επιβλήθηκε μετά την επικράτηση του κινήματος των νεότουρκων. Μετά το 1912 η βίλα Αλλατίνη, που διατήρησε το ιταλικής καταγωγής όνομα, εξελληνισμένο όμως ως προς την κατάληξη, φιλοξένησε το στρατιωτικό νοσοκομείο και το 1926 το νεοϊδρυθέν τότε Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, με 15 καθηγητές και 40 φοιτητές. Κατά τη διάρκεια του πολέμου χρησιμοποιήθηκε και πάλι ως νοσοκομείο ενώ το 1977 κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο. Μετά το 1978 μεταβιβάστηκε στο ελληνικό υπουργείο εσωτερικών για να στεγάσει την νομαρχία Θεσσαλονίκης και σήμερα την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.

Πήγαν και στο δήμαρχο
Η οικογένεια επισκέφθηκε, για λίγο και το δημαρχείο. Κατά τη σύντομη επίσκεψη των Ντασό στο Δημαρχείο, ο Γιάννης Μπουτάρης ενημέρωσε τον Λοράν Ντασσό (δισέγγονο της Νοεμί Αλλατίνη) και τα αδέρφια του, Τιερύ και Μαρί-Ελέν, καθώς και τη μητέρα του Νικόλ, για την πρόσφατη ένταξη της Θεσσαλονίκης στο Δίκτυο των Μαρτυρικών πόλεων καθώς και για τις εν γένει προσπάθειες της δημοτικής Αρχής να αναδείξει, να αποκαταστήσει και να τιμήσει το εβραϊκό παρελθόν της πόλης.