Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα… Η εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου, που μας έκανε περήφανους με την πρόκρισή της στους “8”, αντιμετωπίζει απόψε τη Γερμανία, στο Γκντανσκ. Ένα παιχνίδι στο οποίο -όχι τόσο εμείς, όσο οι αντίπαλοι- έδωσαν… πολιτικό χαρακτήρα. >>>

 

Η φράου Μέρκελ προσκάλεσε τον νέο πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, να βρεθούν στο Γκντανσκ και να παρακολουθήσουν παρέα το παιχνίδι. Ο κ. Σαμαράς δεν έχει απαντήσει ακόμη στη γερμανίδα Καγκελάριο, όμως από το Μαξίμου διαρρέεται πως ο πρωθυπουργός μάλλον δε θα αποδεχτεί την πρόσκληση.

Τα γερμανικά περιοδικά και οι εφημερίδες γράφουν τα χίλια μύρια! Τι για ξυπόλητους, τι για Δαυίδ και Γολιάθ, τι για χρεώστες που θέλουν να τιμωρήσουν τους δανειστές… Ο γερμανικός Τύπος αποδεικνύεται πολύ μικρός για τόσο μεγάλη χώρα. Θα ΄πρεπε να το περιμένουμε…

Κι ενώ στην Ελλάδα καλούμαστε να δουλεύουμε σκληρά και πολύ, στη Γερμανία, λέει, εργοστάσια και επιχειρήσεις θα κλείσουν νωρίτερα, για να προλάβουν οι Γερμανοί να δουν το παιχνίδι… Τέτοιος μαζοχισμός; Αφού θα χάσουν με 1-0 –αν και το 2-1 μου ακούγεται ακόμη καλύτερο!

“Πού πάει η Ελλάδα”; Αυτό αναρωτιέται στην επίσημη ιστοσελίδα της η UEFA. Και βάζει να απαντήσει ο Κατσουράνης, ο 33χρονος (έχει και… γενέθλια) αρχηγός της Εθνικής –αφού ο Καραγκούνης θα βλέπει το παιχνίδι από τον πάγκο, λόγω της άδικης κίτρινης κάρτας που είδε στο παιχνίδι με τους Ρώσους. Τι απαντάει ο Κατσουράνης;

“Θα χρειαστεί ένα μικρό θαύμα. Αλλά σκεφτείτε το. Παίζουμε 11 εναντίον 11. Θα αντιμετωπίσουμε τη Γερμανία σε ένα –και μόνον- παιχνίδι. Και θα πολεμήσουμε ως το τέλος”…

Και η επίσημη ιστοσελίδα της UEFA σχολιάζει: “Ο Κατσουράνης είναι ο μόνος που γνωρίζει τι χρειάζεται ένα παιχνίδι για να μπεις στους τέσσερις, αφού ήταν παρών στην Πορτογαλία το 2004”. Και συμπληρώνει: “Η Ελλάδα δεν είναι, πλέον, η άγνωστη ομάδα του 2004 που… πετούσε πιο χαμηλά από εκεί που πιάνουν τα ραντάρ, για να κλέψει το τρόπαιο κάτω από τη μύτη των φαβορί. Η Ελλάδα είναι μέσα στις 8 καλύτερες εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου της Ευρώπης και το 2012, επειδή δούλεψε με τις δυνάμεις της, ανέπτυξε μια ομάδα με ταυτότητα, που είναι προσηλωμένη σε ένα καθαρό αγωνιστικό πλάνο. Είναι μια ομάδα με απαράμιλλο πνεύμα μαχητή. Την έχουν κερδίσει αυτήν τη νύχτα”!

Το κείμενο γράφει μια Ελληνίδα, η Βασιλική Παπαντοπούλου. Η οποία καταλήγει ως εξής:

“Ίσως η ποιότητα των Γερμανών επικρατήσει. Ίσως κι όχι… Έχω δικαίωμα στο όνειρο. Είμαι Ελληνίδα και ήμουν στην Πορτογαλία το καλοκαίρι του 2004. Μερικές φορές, τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα”!

Κι εμείς να προσθέσουμε: Γιατί όχι; Το Γκντανσκ είναι μια πόλη που εκπέμπει την ενέργεια την οποία θέλουμε. Είναι το λιμάνι του Λεχ Βαλέσα… Εκεί, ένας συνδικαλιστής, ένα σωματείο, η “Αλληλεγγύη”, ανέτρεψε την ιστορία. Μέσα σε καθεστώς πλήρους κρατισμού και σοσιαλισμού, γύρισε σελίδα. Με τόλμη. Κόντρα στις προβλέψεις, που ήθελαν την κρατική μηχανή να διαλύει την εξέγερση των εργατών των ναυπηγείων.

“Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται, καταντά φάρσα” είχε πει ο Μαρξ. Εμάς, πάλι, η φάρσα μας αρέσει. Μας φέρνει το χαμόγελο στα χείλη. Και το ΄χουμε ανάγκη το χαμόγελο…