Την τραγική ιστορία του πατέρα που η κόρη του βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμα της στη Κύπρο, αποκάλυψε στο σημερινό του φύλο το ένθετο Metronews της εφημερίδας Metrosport. Το αποκλειστικό ρεπορτάζ του Κώστα Μπούρη αποκαλύπτει την καταγγελία του τραγικού πατέρα που δηλώνει ότι: «Το παιδί μου το σκότωσαν, δεν ήταν καθόλου ατύχημα…».
Στο ρεπορτάζ ο τραγικός πατέρας παραθέτει στοιχεία που ενισχύουν την πιθανότητα εγκληματικής ενέργειες και ζητάει εκταφή της σορού και τη διενέργεια νέας νεκροψίας από Έλληνες ιατροδικαστές.
Της υπόθεσης αναμένεται να επιληφθεί η δικαιοσύνη, αφού ο πατέρας προσφεύγει με μηνυτήρια αναφορά στην εισαγγελία.
Δείτε το ρεπορτάζ της εφημερίδας αναλυτικά:

Το πρωί της 16ης Μαρτίου ο κόσμος κατέρρευσε για τον Χριστόφορο Καλαϊτζίδη, όταν από την άλλη της τηλεφωνικής γραμμής, μάθαινε για τον θάνατο της κόρης του, Χριστίνας, στο διαμέρισμα της στην Παραλίμνη στη Κύπρο, όπου ζούσε και εργαζόταν τα τελευταία δέκα χρόνια.

Το αρχικό σοκ διαδέχθηκε η οργή, αφού ο θάνατος της 30χρονης, αφήνει πολλά ερωτηματικά αν και από τη Κύπρια ιατροδικαστίνα που διενήργησε τη νεκροψία, χαρακτηρίστηκε ως δυστύχημα. Ωστόσο, μέρες μετά τη μεταφορά της σορού και τον ενταφιασμό της, στη Πέλλα, ο άτυχος πατέρας διαπιστώνει μια σειρά γεγονότων, τα οποία δεν συνάδουν με την εκδοχή της ιατροδικαστίνας, ενώ άλλοι δύο Κύπριοι ιατροδικαστές φέρονται ότι διαφώνησαν με το πόρισμα με αποτέλεσμα η υπόθεση να παίρνει άλλη τροπή και πλέον να περιβάλλεται από μυστήριο. Το γεγονός αυτό ενισχύει και η άρνηση της αστυνομία της Κύπρου να δώσει αντίγραφο του φακέλου της υπόθεσης στον άτυχο πατέρα, με την αιτιολογία ότι η υπόθεση είναι ακόμα ανοικτή.

«Ο θάνατος της κόρης μου δεν έγινε από ατύχημα, τη σκότωσαν» υποστηρίζει με πόνο ο άτυχος πατέρας .«Λένε ότι κάηκε με το τσιγάρο, δεν κάπνιζε, πως κάηκε και όταν την φέρανε πίσω την είδαμε δεν ήταν καμένη, αλλά το πρόσωπο της ήταν γεμάτο μελανιές. Δεν τα είδε αυτά η ιατροδικαστίνα, δεν τα είδε…», καταλήγει αγανακτισμένος και βουρκώνει.

Η Χριστίνα Καλαϊτζίδου είχε μετακομίσει στη Κύπρο από την Πέλλα, πριν από δέκα χρόνια, αμέσως μετά τον γάμο της με τον συνομήλικο της Γιώργο Κυριακίδη. Ήταν τότε, που ο πατέρας της Χριστόφορος έκλεισε τη βιοτεχνία φασόν που διατηρούσε, ενώ ο σύζυγο της, οικοδόμος στο επάγγελμα, δεν είχε δουλειά. Το ζευγάρι αναζήτησε καλύτερη τύχη στη Κύπρο και εγκαταστάθηκε στη Παραλίμνη. Η Χριστίνα άρχισε να εργάζεται σε ένα μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα της περιοχής, όπου έμεινε ως το θάνατο της. Στη διάρκεια της δεκαετίας, απέκτησαν τρία παιδιά δέκα , έξι και τρεισήμισι χρόνων, αντίστοιχα.

«Εκείνος δεν δούλευε», αναφέρει ο πατέρας της Χριστόφορος αναφερόμενος στο γαμπρό του. «Όταν έφθασαν στη Κύπρο αγόρασε μηχανήματα και προσπάθησε να ασχοληθεί με τις οικοδομές. Χρεώθηκε 6.000 ευρώ τότε και δεν δούλεψε ποτέ» Κοίταξε με πόνο τη φωτογραφία της κόρης του και συνέχισε: «Πριν από τέσσερα χρόνια μου τηλεφώνησε η κόρη μου και μου είπε κλαίγοντας ότι την απειλούν για τα 6000 ευρώ που χρωστούσε ο Γιώργος. Τότε αποφάσισα να πάω στη Κύπρο. Πήγα το 2009, πλήρωσα τις 6000 ευρώ και άρχισα να δουλεύω μαζί του για να του μάθω τη δουλειά και να ανασάνει οικονομικά η οικογένεια. Όσο έμεινα είδα ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά με το ζευγάρι, αλλά η κόρη μου έμενε εκεί μαζί του. Ήταν τότε που έχασε το τέταρτο παιδί της που κυοφορούσε. Στην αστυνομία είπε ότι έπεσε, εγώ δεν το πιστεύω», καταλήγει ο τραγικός πατέρας.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ύστερα από αυτό το συμβάν, το ζευγάρι βρέθηκε σε διάσταση. Η άτυχη Χριστίνα ζούσε στο σπίτι της που είχε αγοράσει με χρήματα από τη δουλειά της στη Κύπρο. Στις αρχές του έτους η γυναίκα μαθαίνει ότι μπορεί να πάρει επίδομα 1000 ευρώ για κάθε παιδί της, βοήθημα σημαντικό αφού πλέον ζούσε μόνη της. Για να γίνει αυτό έπρεπε να ανανεωθούν τα διαβατήρια που είχαν λήξει και έπρεπε να επιστρέψει στην Ελλάδα για να τα ανανεώσει. Ωστόσο, απαιτούνταν συναίνεση του συζύγου με τον οποίο βρισκόταν σε διάσταση. «Για μήνες δεν υπέγραφε», αναφέρει ο κ. Χριστόφορος. «Κάποια μέρα, λίγο πριν πεθάνει με πήρε χαρούμενη στο τηλέφωνο να μου πει ότι τελικά υπέγραψε και θα ταξιδέψει με τα παιδιά στην Ελλάδα. Ήταν πολύ χαρούμενη, έλεγε ότι έπρεπε να τα τελειώσει όλα σε λίγες μέρες, γιατί άρχιζε η δουλειά στη Κύπρο και δεν θα είχε χρόνο». Ο δύσμοιρος πατέρας σταματάει τη διήγηση του κοιτάει με πόνο τη φωτογραφία της κόρης του και με σπασμένη φωνή, ψιθυρίζει: «Την περιμέναμε στο σπίτι μας στη Πέλλα στις 19 Μαρτίου, αλλά δεν ήρθε ποτέ….»

Τα κενά στη νεκροψία οδηγούν τον άτυχο πατέρα να ζητήσει εκταφή και νέα νεκροψία από ιατροδικαστή της Θεσσαλονίκης, αφού είναι πεπεισμένος ότι πρόκειται για δολοφονική ενέργεια.