Παρακολουθώ τις προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης. Κι έχω την εντύπωση πως δεν ζούμε τις μέρες διαχείρισης των διερευνητικών εντολών, αλλά την επόμενη προεκλογική περίοδο... >>>


Φοβάμαι πως παίζεται ένα πολιτικό παιχνίδι, με μοναδικό σκοπό νέοι πολιτικοί και νέα κόμματα να βρουν θέση σε ένα παλιό πολιτικό σκηνικό. Δεν πείθομαι από το "λεφτά υπάρχουν" του Τσίπρα. Διακρίνω πως στο βάθος θα υπάρξει, πάλι, το ίδιο θύμα: Εγώ, ο μισθωτός, ο φορολογούμενος. Αυτός που ΠΟΤΕ δεν μπορούσε να κρύψει, αυτά που έπαιρνε. Άρα, ο μόνιμος στόχος των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Από την άλλη βλέπω την επιμονή κάποιων, που απέτυχαν, να παραμείνουν στο τοπίο. Να παίζουν το ρόλο τους, όπως ο γερασμένος ρόκερ επιμένει να ροκάρει σε μια σκηνή που ανήκει, πλέον, σε άλλα συγκροτήματα -κι άλλους ρυθμούς.

Ακούω τις κραυγές των "παραγωγικών φορέων". Βιοτέχνες, επαγγελματίες, έμποροι, εξαγωγείς, βλέπουν πως το πάγωμα επενδύσεων συνοδεύεται από θολό πολιτικό τοπίο. Χρήμα δεν κυκλοφορεί στην αγορά και δε φαίνεται τρόπος να αρχίσει να κυκλοφορεί. Οι τράπεζες δίνουν με το σταγονόμετρο, οι εισπράξεις των επιχειρήσεων έχουν πέσει και δεν υπάρχει τρόπος να αγοραστούν πρώτες ύλες, να πληρωθούν μισθοί και να δουλέψει η αγορά.

Το ΚΚΕ έχει τη λύση: Αλλάζουμε το σύστημα, περνάμε από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό και ο λαός γίνεται κυρίαρχος. Θέση ξεκάθαρη: Στο καπιταλιστικό σύστημα, δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή προς το καλύτερο. Μόνον αντίσταση και πάλη. Τουλάχιστον δε μασά τα λόγια του.

Όμως εδώ χρειαζόμαστε λύση για να ζήσουμε εντός συστήματος. Ποιος θα τη δώσει; Καλό θα είναι, πάντως, ο νέος σωτήρας, να ΄χει υπόψη του ότι, αυτήν τη φορά, την αλλαγή δε θα τη φέρουν οι νέες κάλπες. Αλλά θα τη φέρουν τα μέσα εκείνα που έφεραν όλες τις μεγάλες αλλαγές, σε όλον τον κόσμο.
Δ.Ι.Ασ.