Η οικονομία στο κόκκινο, και ενόψει εκλογών αποτελεί είτε το μπαλάκι των ευθυνών των προηγούμενων κυβερνήσεων, είτε το σωσίβιο που θα αναδύεται από το νέο κυβερνών κόμμα. Ωστόσο, πολλές φορές όπως σοφά λέγει και ο λαός, κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. >>>
Στην προκειμένη περίπτωση, το δημόσιο χρέος αποτελεί το δέντρο και το ΑΕΠ το δάσος. Το δάσος (ΑΕΠ) είναι αυτό που θα μας σώσει από την πλημμύρα και όχι το δέντρο.
 Όλες οι ενέργειες περί σωτηρίας της χώρας φαλκιδεύονται στην περιβόητη μείωση του χρέους, ενώ λίγη, πολύ λίγη μάλιστα συζήτηση γίνεται για την αύξηση του ΑΕΠ. 
Μιλώντας στην οικονομική γλώσσα, η αύξηση του ΑΕΠ ισοδυναμεί με ανάπτυξη της οικονομίας, μέσω της κατανάλωσης, των επενδύσεων, των δημοσίων δαπανών και των καθαρών εξαγωγών, παράγοντες δηλαδή που αθροιστικά συνθέτουν το ΑΕΠ της χώρας. 
Κάθε άλλο όμως πάρα ενδυνάμωση αυτών των παραγόντων βλέπουμε στην Ελληνική πραγματικότητα. Μήπως έφτασε η ώρα να δώσουμε ώθηση στα συστατικά στοιχεία του ΑΕΠ, και να ασχοληθούμε με την πραγματική ανάπτυξη της χώρας; Μήπως πρέπει να απαγκιστρωθούμε από τον φαύλο κύκλο της μείωσης του χρέους, της περικοπής μισθών, και της ακατάπαυστης υπερφορολόγησης επικεντρώνοντας όλες μας τις προσπάθειες στην αύξηση της κατανάλωσης, των δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων και των εξαγωγών; 
Ας ελπίσουμε η νέα ηγεσία να είναι προσανατολισμένη στο ΑΕΠ και όχι στο χρέος.