Ναι, η Μπαρτσελόνα παίζει ένα ποδόσφαιρο που δεν έχει προηγούμενο. Με... 5.000 πάσες έως ότου γίνει κάποιο τακουνάκι, ένα περίεργο σπάσιμο, για να πάει η μπάλα αλλού από εκεί που την περιμένουν οι αμυντικοί και μ΄ ένα πλασεδάκι να καταλήξει στα δίχτυα. Είναι, όμως, αυτό το ποδόσφαιρο; >>>

Σήμερα αποδείχτηκε πως το playstation δεν είναι το ποδόσφαιρο που παίζεται στο χόρτο. Γιατί στο άλλο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει περίπτωση για hint. Ούτε για κινήσεις που είναι προγραμματισμένες να "μπερδεύουν" την a.i. του pc... Το πραγματικό ποδόσφαιρο έχει δοκάρια, έχει σπρωξίματα, έχει ψυχή -που διέθετε ο Ντρογκμπά, αλλά όχι ο (όπως εξελίσσεται) φραγκοφονιάς Μέσι...



Η Τσέλσι μπήκε στο Νόου Καμπ με τσαμπουκά. Έριξε και κλοτσιές (μια τέτοια λίγο έλειψε να της στοιχίσει ακριβά, αφού ο Τέρι δέχτηκε κόκκινη κι άφησε την ομάδα του με 10), έριξε και σπρωξιές, είχε όμως και την καρδιά να τρέξει και να βάλει ένα από τα πιο όμορφα γκολ που μπήκαν ποτέ στα γήπεδα: Δύο πάσες, μια λόμπα και... 2-1. Γιατί τα ωραία είναι λιτά, δωρικά. Κι όχι ρυθμού ροκοκό, στολισμένα με δαντελίτσες, σαν την τηλεόραση στο σπίτι της γιαγιάς μας, κύριε Μύρτσο...
Ναι, η Μπαρτσελόνα είναι ομάδα από άλλο πλανήτη. Όμως το ποδόσφαιρο, όπως λένε οι Άγγλοι που το δημιούργησαν (τα περί Μεξικανών που έπαιζαν κάτι σαν ποδόσφαιρο και ενός ελληνικού γλυπτού που δείχνει κάποιον αρχαίο πρόγονό μας να κλοτσά μια μπάλα είναι για να τονώνουν εθνικές συνειδήσεις, αλλά απέχουν από την πραγματικότητα) είναι ένα παιχνίδι που δημιούργησαν οι λόρδοι, για να το παίζουν οι αλήτες... Κάτι ξέρουν οι αγγλοσάξονες...



Τα δυο γκολ της Μπάρτσα ήταν στο γνωστό της στυλ. Πασίτσες, σπάσιμο, μια σέντρα πιο πίσω από εκεί που την περιμένουν οι αμυντικοί και... 1-0. Περίπου στο ίδιο στιλ και το 2-0. Κι έπειτα, μίλησε η αλάνα. Βαθιά μπαλιά - διαβήτης, λόμπα, 2-1. Τρικυμία εν κρανίω από τους πολυτάλαντους παίκτες των Καταλανών. Τα τακουνάκια δε βοηθούν. Οι πασίτσες του ίδιο. Έγιναν και μια - δυο σέντρες (καταδικασμένες σε αγγλική άμυνα)... Εννέα (εκτός του Τσεχ) έπαιζαν με άσπρα και... φαίνονταν σαράντα! Παλικάρια! Η φαντασία των γηπεδούχων στέρεψε, η κούραση έφερε λάθη, η μανία να μπει το τρίτο γκολ (που θα έφερνε στον τελικό τους Καταλανούς) δημιούργησε χώρους σε μια άμυνα που, ούτως ή άλλως, εκεί στα αριστερά, έχει ένα πρόβλημα...



Θα λένε, αύριο, οι όψιμοι μπλαού γκρανά (που... τρομάρα τους, συγκρίνουν τις ομάδες τους με το διαστημικό σύνολο του Γκουαρδιόλα) ότι ο προπονητής της Τσέλσι έβαλε το λεωφορείο μπροστά στην εστία. Ότι έβαλε... τρένο, αεροπλάνο, διαστημόπλοιο... Ό,τι και να πουν, η ιστορία έγραψε: Στον τελικό του CL η Τσέλσι...



Ευτυχώς που υπάρχει και το ποδόσφαιρο, για να επιβεβαιώνεται που και που το παραμύθι με τη Σταχτοπούτα (τώρα, θα μου πείτε, Σταχτοπούτα η ομάδα του Αμπράμοβιτς; Αγωνιστικά, μπροστά στην υπερομάδα της Βαρκελώνης, Σταχτοπούτα είναι. Αλλά απόψε την ακούμπησε η νεραϊδονονά με το ραβδάκι της)...