No 718452Ξεχωρίσαμε κάποια από τα ντοκιμαντέρ που παρουσιάζονται σήμερα, στο 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στις αίθουσες που αυτό αναπτύσσεται. Διαβάστε τις υποθέσεις, δείτε τους συντελεστές και επιλέξτε σε ποια σκοτεινή αίθουσα θα περάσετε το απόγευμα, ή το βράδυ σας: >>>

 

No 718123Για την αγάπη του λαού των Εγιάλ Σιβάν, Audrey Maurion

ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ, 18.00

Ο κύριος Σ. έχει ξοδέψει είκοσι χρόνια δουλεύοντας ως ειδικός αξιωματούχος «στην υπη- ρεσία της κοινωνίας». Εκτελεί τα καθήκοντά του από απεριόριστη, ολοκληρωτική, άνευ όρων αγάπη για «το λαό του». Ωστόσο, πρόκειται για μια αγάπη τυφλή και καταστροφική. Τα πράγ- ματα αλλάζουν και το καθεστώς για το οποίο εργάζεται καταρρέει. Ο κύριος Σ. βλέπει ότι σύντομα θα πρέπει να βγει στην εφεδρεία, και τότε χάνει τον κόσμο κάτω από τα πόδια του. Έξω από το χώρο εργασίας του, το μόνο πραγματικό σπίτι του, δεν βλέπει μέλλον, δεν βλέπει προοπτικές. Ο κύριος Σ. Κάθεται μόνος στο γραφείο που σύντομα δεν θα του ανήκει πια. Το Φεβρουάριο του 1990, λίγο μετά την πτώση του Τείχους, το Υπουργείο Κρατικής Ασφαλείας καταργείται. Η Στάζι θα πρέπει να διαλυθεί. Ο ταγματάρχης Σ. ήταν ένας από τους διοικητές του Υπουργείου. Στο ντοκιμαντέρ του Εγιάλ Σιβάν και της Οντρέι Μοριόν, η μαρτυρία του κυρίου Σ. εναλλάσσεται με μοναδικό οπτικό υλικό από τα υπόγεια του κτιρίου Γκάουκ –που στέγαζε την υπηρεσία που ασχολήθηκε με το κλείσιμο της Στάζι–, αλλά και με εικόνες από δημόσια και ιδιωτικά αρχεία. Μια ταινία για την επιτήρηση και την τυφλότητα· την καταδίκη και την απογοήτευση.

To Βe or Not to Βe Bagyeli του Νίκου Θωμόπουλου

ΦPINTA ΛIAΠΠA, 17.30

Ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσμο των Μπαγκελί, μιας φυλής Πυγμαίων που ζει στα τροπικά δάση του Καμερούν. Η ζωή αυτής της κοινότητας κυνηγώντροφοσυλλεκτών αλλάζει σταδιακά με την έλευση της νεωτερικότητας: υιοθέτηση της γεωργίας, νέες υγειονομικές στάσεις, σύγχρονη εκπαίδευση, δελτία ταυτότητας, εξωτερικές επιρροές. Καταγράφοντας τις καθημερινές δραστηριότητες μιας οικογένειας Μπαγκελί, το ντοκιμαντέρ συνδυάζει μια βαθιά μελέτη των προοπτικών αυτής της κοινωνίας, μ’ ένα ποιητικό, ιμπρεσιονιστικό πορτρέτο της ψυχής των ανθρώπων της.

Ονειρεύομαι τη Νικαράγουα του Μαρσέλo Μπούκιν

ΦPINTA ΛIAΠΠA, 22.30

Το ευαίσθητο πορτρέτο τεσσάρων παιδιών που ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας στη Νικαράγουα. Η ταινία μάς ταξιδεύει πέρα από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και δίνει φωνή στα παιδιά, που αποδεικνύονται απροσδόκητα αστεία και αισιόδοξα. Ένας πλανόδιος δάσκαλος καλλιτεχνικών παρέχει στα παιδιά ένα προσωρινό καταφύγιο για να εκφράσουν τις πιο μύχιες σκέψεις τους. Όταν ζωγραφίζουν, τα παιδιά ξεφεύγουν για λίγο από τα άγχη της καθημερινότητάς τους και βυθίζονται σ’ έναν κόσμο ονείρων και ιδεών, εντελώς διαφορετικό από τη ζωή τους – έναν φαύλο κύκλο πείνας, παιδικής εργασίας και βίας. Κι όμως, παρά τις ακραίες συνθήκες, τα παιδιά και οι οικογένειές τους αντιμετωπίζουν την πραγματικότητά τους ενωμένοι και δυνατοί.

Η ιστορία των Λάβινγκ της Νάνσι Μπιούρσκι

TZON KAΣΣABETHΣ, 15.00

Μια φυλετικά φορτισμένη ποινική δίκη και μια σπαραξικάρδια ιστορία αγάπης σμίγουν σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ για τη Μίλτρεντ και τον Ρίτσαρντ Λάβινγκ, μια μαύρη κι έναν λευκό που παντρεύτηκαν παρά την απαγόρευση των μικτών γάμων στη Βιρτζίνια του ’50. Οι Λάβινγκ φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν από τη Βιρτζίνια για 25 χρόνια, αλλά πάλεψαν και άλλαξαν τον ρου της Ιστορίας. Δύο νεαροί δικηγόροι, αποφασισμένοι να πρωτοστατήσουν στον αγώνα για ίσα δικαιώματα, τους εκπροσώπησαν σε μια ιστορική δίκη στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Μέσα από σπάνιες φωτογραφίες και εντυπωσιακά πλάνα αρχείου, η ταινία μάς ταξιδεύει στην καρδιά των διαφυλετικών σχέσεων στην Αμερική.

Ο νεαρός μπάτλερ των Μαρσέλα Σαΐντ, Ζαν ντε Σερτό

TZON KAΣΣABETHΣ, 17.30

Ο Χορχελίνο είναι ένας αγρότης που ζει στο νότο της Χιλής. Για πολλά χρόνια υπήρξε πράκτορας του κατασταλτικού μηχανισμού του καθεστώτος Πινοσέτ. Ήταν ο «ελ μοσίτο», ο νεαρός μπάτλερ που έφερνε τους καφέδες στα διαλείμματα των βασανιστηρίων, τάιζε τους κρατουμένους και ξεφορτωνόταν τα πτώματά τους. Είκοσι χρόνια αργότερα, τον οδηγούν στο δικαστήριο και τον υποχρεώνουν να θυμηθεί. Η ταινία σκιαγραφεί το ψυχολογικό πορτρέτο ενός ανθρώπου που καταστρέφεται από το παρελθόν του, ενός ανθρώπου που συμμετείχε στις θηριωδίες και στα εγκλήματα της δικτατορίας του Πινοσέτ, αλλά που σήμερα αποκτά συνείδηση των πράξεών του και αναζητά τη λύτρωση.

Αυτό δεν είναι μια ταινία των Τζαφάρ Παναχί, Μοτζτάμπα Μιρταχμάς

ΣTAYPOΣ TOPNEΣ, 20.30

Σημείωμα των σκηνοθετών: «Τα προβλήματά μας είναι όλα πλεονεκτήματα». Όταν καταλάβαμε το νόημα αυτής της πολλά υποσχόμενης παραδοξολογίας, ανακτήσαμε την ελπίδα μας και προχωρήσαμε μπροστά, αφού οπουδήποτε στον κόσμο κι αν ζούμε πάντα θα αντιμετωπίζουμε προβλήματα, είτε μικρά είτε μεγάλα. Είναι καθήκον μας να μη σηκώσουμε τα χέρια ψηλά, αλλά να σκεφτούμε λύσεις. Η πραγματικότητα της καθημερινής ζωής και το όνειρο να κρατήσουμε ζωντανή την τέχνη μας μάς κινητοποίησε ώστε να υπομείνουμε τους περιορισμούς που έχουν επιβληθεί στο ιρανικό σινεμά. Οι δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα στον κινηματογράφο μάς έπεισαν πως αν ένας κινηματογραφιστής δεν μπορεί να κάνει ταινίες, θα φταίει ο ίδιος – κανένας άλλος. Η δυσάρεστη πραγματικότητα που διέπει τον κινηματογράφο και τους σκηνοθέτες στο σημερινό Ιράν μάς οδήγησαν να σταθούμε σ’ αυτή την, ίσως προσωρινή, πραγματικότητα και να αναπαραστήσουμε κομμάτια της που καθρεφτίζονται μέσα μας. [Το ιρανικό καθεστώς έχει απαγορεύσει στον Τζαφάρ Παναχί τη σκηνοθεσία ταινιών, την έξοδο από τη χώρα και την επαφή με τον Τύπο για 20 χρόνια.]