Δε θα βγούμε από την κρίση χωρίς θυσίες, υπογράμμισε ο πρωθυπουργός, Λουκάς Παπαδήμος, στο διάγγελμα που απηύθυνε, πριν από λίγο, στον Ελληνικό λαό. Υποστήριξε πως μια χρεοκοπία θα έφερνε το χάος στη χώρα. >>>

 

Το κοινωνικό κόστος που συνεπάγεται το πρόγραμμα αυτό είναι περιορισμένο σε σύγκριση με την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που θα ακολουθούσε εάν δεν το υιοθετήσουμε, τόνισε ο πρωθυπουργός. «Είμαστε σε απόσταση αναπνοής από το σημείο μηδέν», επεσήμανε ο κ. Παπαδήμος, τονίζοντας ότι μια άτακτη χρεοκοπία θα οδηγούσε σε κίνδυνο τις αποταμιεύσεις των πολιτών και θα καταστούσε προβληματική την εισαγωγή βασικών αγαθών.

«Όταν τα δανεικά τελείωσαν, το κράτος δεν μπορούσε πια να χρηματοδοτεί δαπάνες, η κατανάλωση υποχώρησε, και η οικονομική δραστηριότητα συρρικνώθηκε. Το μοντέλο ανάπτυξης που είχαμε μέχρι το 2009 δεν είχε μέλλον. Ήταν καταδικασμένο να τερματιστεί», είπε.

Περιέγραψε με μελανά χρώματα το τι θα γινόταν σε περίπτωση χρεοκοπίας: «Το κράτος θα αδυνατούσε να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, να καλύψει στοιχειώδεις λειτουργίες, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία, καθώς έχει ακόμα πρωτογενές έλλειμμα πάνω από 5 δισ. ευρώ. Δηλαδή τα έσοδα του κράτους δεν αρκούν για να καλύψουν τις δαπάνες, ακόμα κι αν παύαμε να εξυπηρετούμε το χρέος», τόνισε, ενώ συμπλήρωσε: «Η εισαγωγή βασικών αγαθών –όπως φάρμακα, πετρέλαιο, και μηχανήματα– θα γινόταν προβληματική, αφού η χώρα, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, θα έχανε κάθε πρόσβαση σε δανεισμό και η ρευστότητα θα συρρικνωνόταν. Επιχειρήσεις θα έκλειναν μαζικά, αδυνατώντας να αντλήσουν χρηματοδότηση. Η ανεργία, η οποία είναι ήδη απαράδεκτα υψηλή θα αυξανόταν περισσότερο».

Θα ήταν η μεγαλύτερη ήττα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας αν από λιποψυχία ή ελλιπή αίσθηση ευθύνης, από βαριά αμέλεια ή από μοιραίο λάθος αυτή η χώρα κατέληγε κάποια στιγμή χρεοκοπημένη και έξω από το ευρώ, ανέφερε.

Ξεκαθάρισε, πάντως, ότι η προσαρμογή της οικονομίας μας δεν τελειώνει σε ένα χρόνο, αλλά θα χρειαστεί προσπάθεια, συνέχεια και συνέπεια.

«Σε ό,τι με αφορά, ανέλαβα την ευθύνη και τον κίνδυνο να κάνω ό,τι μου αναλογεί για να φτάσουμε στην άκρη αυτής της διαδρομής. Και θα το κάνω» κατέληξε.