“Έφυγε” από κοντά μας ο Κωνσταντίνος Βαβούσκος–Πώς είχε έρθει, από τη Δράμα, στη Θεσσαλονίκη

Το 1928, ο Κωνσταντίνος Βαβούσκος ήταν 7 χρονών. Η 29χρονη –τότε- μάνα του, Ξανθίππη, αποφάσισε –αφού είχε πεθάνει ο άνδρας της- να φύγει από τη Δράμα, όπου ζούσε με τα τρία παιδιά της και να ΄ρθει στη Θεσσαλονίκη. Τότε, ένας συγχωριανός της, την είχε συμβουλέψει: >>>

 

-Βάλε το μεγάλο παιδί (τον Κωνσταντίνο Βαβούσκο εννοούσε) σε μια δουλειά, να βοηθάει στο σπίτι με τα χρήματα που θα παίρνει κι άσε τη Θεσσαλονίκη.

Κι εκείνη απάντησε:

-Όχι! Ο Κώστας θα πάει στο σχολείο και μετά στο πανεπιστήμιο…

-Μα καθηγητή Πανεπιστήμιου θα κάνεις το παιδί σου;

-Θα προσπαθήσω…

Η μάνα του Κωνσταντίνου Βαβούσκου προσπάθησε. Κι ο πρωτότοκος γιος της την αντάμειψε: Πρώτος στο δημοτικό, στο γυμνάσιο, στο πανεπιστήμιο, έφθασε να γίνει πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, αυτός ο “πανέξυπνος Δραμινός”, που αποφοίτησε πρώτος –κι έγινε διδάκτορας- της νομικής σχολής των Παρισίων…

Ο Κωνσταντίνος Βαβούσκος “έφυγε” σήμερα το πρωί, σε ηλικία 91 ετών. Το θάνατό του ανακοίνωσε το δ.σ. της ΕΜΣ:

“Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών ανακοινώνει με βαθειά λύπη ότι σήμερα Παρασκευή 10/2/2012 εξεδήμησε ο Κωνσταντίνος Βαβούσκος τέως Πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ., Μέγας Άρχων του Οικουμενικού Πατριαρχείου και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας αύριον Σάββατο ώρα 11.

Ο Κωνσταντίνος Βαβούσκος, ορμώμενος εκ Κρουσόβου της Άνω Μακεδονίας, εποίμανε επί τριάντα έτη την Εταιρεία, υπηρέτησε πιστά τη γενέτειρα Μακεδονία, εδίδαξε γενεές φοιτητών στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., εμύησε στο Μακεδονικό γενεές διπλωματών, επιτελών αξιωματικών και κρατικών λειτουργών. Συνέδραμε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Άγιον Όρος και την Εκκλησία της Ελλάδος. Κατέλιπε ογκώδες επιστημονικό και εθνικό έργο.

Τιμήθηκε για την προσφορά του με ανώτατες διακρίσεις. Το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών σε έκτακτη συνεδρίασή του σήμερα το πρωί ενέκρινε ομόφωνο Ψήφισμα το οποίο εκφράζει τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη των 910 Εταίρων προς τον επιφανή Μακεδόνα αγωνιστή και σοφό νομομαθή.

Επίσης το Δ.Σ. κήρυξε τριήμερο πένθος και ύψωσε μεσίστιες τις σημαίες στα κτίρια της Εταιρείας και καθιέρωσε εις μνήμην Κωνσταντίνου Βαβούσκου ετησία υποτροφία σε νέους επιστήμονες ερευνητές της Ιστορίας της Μακεδονίας.

Στην εξόδιο ακολουθία αύριον θα παραστεί σύσσωμο το Δ.Σ., το προσωπικό και η επιστημονική ερευνητική ομάδα της Εταιρείας. Τον εξόδιο λόγο και τον δημόσιο έπαινο του επιφανούς ανδρός θα εκφωνήσει ο διάδοχός του Πρόεδρος Νικόλαος Ι. Μέρτζος”.

Ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Βαβούσκος

Ο Κωνταντίνος Βαβούσκος γεννήθηκε στην ενορία της Αγίας Σοφίας της Δράμας στις 18 Νοεμβρίου 1921. Μικρό παιδί έπαιζε στα νερά της Αγίας Βαρβάρας, ανεβοκατεβαίνοντας τα κατωφερικά στενορύμια, κοντά στην περιοχή του Κελέκη. 

Πνεύμα ανήσυχο. Μια μέρα πήρε τον φίλο του Σάκη Παπαθεοδοσίου κι ανέβηκαν στο τραίνο να πάνε στην μακρινή χώρα των ονείρων τους. Και βέβαια τους έπιασαν, ως λαθρεπιβάτες, οι σιδηροδρομικοί και τους γύρισαν πίσω από το σταθμό του Φωτολείβους. Κι έφαγαν το ξύλο της χρονιάς μέχρι να υποσχεθούν ότι δεν θα το ξανακάνουν.

Στη Θεσσαλονίκη ο Κωνσταντίνος Βαβούσκος διακρίνεται ως «ο πανέξυπνος Δραμινός». Πρώτος στην τάξη. Το Μάιο του 1947 παίρνει με άριστα το πτυχίο της νομικής. Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών με ευθύνη του γενικού γραμματέα της, Αλέξανδρου Λέτσα, τον στέλνει με υποτροφία για πέντε χρόνια για μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι, 1948-1952, από όπου αποφοιτά με άριστα και ανακηρύσσεται διδάκτωρ του Δικαίου της Νομικής Σχολής του Παρισιού.

Σπουδάζει στο Freiburg am Breisgau της Γερμανίας και φοιτά από το 1952-1953. Με την διατριβή του «Η παράλειψη, σαν ζημιογόνο γεγονός, στα αδικήματα του αστικού δικαίου», αναγορεύεται υφηγητής. Συγχρόνως η Ακαδημία του Διεθνούς Δικαίου της Χάγης του προσφέρει υποτροφία και τον κάνει μέλος του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της το 1958.

Το 1962 γίνεται επιστημονικός ερευνητής του ΝΑΤΟ, επιστημονικός συνεργάτη του ΙΜΧΑ (Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου), υφηγητής κι έκτακτος καθηγητής του Αστικού Δικαίου της Νομικής Σχολής και Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης (1968).   Δικηγορεί και είναι νομικός σύμβουλος του Α.Π.Θ.

Το 1977 γίνεται πρόεδρος των σωμάτων εκλεκτόρων για την εκλογή καθηγητών στη νομική σχολή του Θράκης και επίσης πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

Μεγάλη είναι και η συμβολή του στην ιστορία του τόπου μας, με έμφαση στο Μακεδονικό, του οποίου είναι βαθύς γνώστης και μελετητής. Το έργο του «Η συμβολή του Ελληνισμού της Πελαγονίας στην Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας» έχει μεταφραστεί στα γερμανικά με χάρτες και φωτογραφίες. Άλλα ιστορικά βιβλία του, «Ο Μακεδονικός Αγώνας», «Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ως σύμβολο εθνικής ολοκλήρωσης» το οποίο μεταφράστηκε στα Αγγλικά, «Η επανάσταση στη Μακεδονία το 1821», «η Μεγάλη Ιδέα ως ιδέα και πραγματικότητα», «Θέση σε ζητήματα Σλαβοφώνων», κ. ά

Του απονεμήθηκε ο χρυσός σταυρός από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1973,  και των Ιεροσολύμων το 1966, ο Χρυσός Ταξιάρχης της Ιταλικής Δημοκρατίας και το Χρυσό Μετάλλιο του Βουλγαρικού Κράτους, το χρυσό μετάλλιο του ΑΠΘ κ.λπ.

Ήταν παντρεμένος με την Χριστίνα Κρασοπούλου κι είχε δυο παιδιά, την Ξανθίππη και τον Αναστάσιο. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του.