Το δάνειο του 1825 κι η ελληνική πραγματικότητα

Φεβρουάριος ήταν και τότε. Και πάλι ψάχναμε να δανειστούμε. Στις 7 Φεβρουαρίου 1825, ενώ ο εθνικός αγώνας για την απελευθέρωση από τους Τούρκους βρισκόταν στο αποκορύφωμά του, " συνωμολογήθη εν Λονδίνω, εθνικόν δάνειον, δύο εκατομμυρίων λιρών, δια τη χρηματοδότηση του Αγώνος". >>>

 

Μη νομίζετε ότι πήραμε 2 εκ. λίρες… Να μην πω τι πήραμε –και πού τα δώσαμε. Κατ΄ αρχήν, εγκρίθηκε δάνειο 2 εκ. λιρών, αλλά… συμφωνήθηκε στο 55% της ονομαστικής του αξίας, άρα αυτομάτως μένουν 1.100.000 λίρες.

Από αυτά, κρατήθηκαν προκαταβολικά 200.000 λίρες ως τόκοι των δύο πρώτων χρόνων, 68.000 για μεσιτικά, 212.000 για εξαγορά ομολογιών του δανείου, 13.700 για συμβολαιογραφικά, 15.487 λίρες για τα έξοδα των μεσαζόντων, ονόματι Λουριώτη και Ορλάνδου, 156.000 λίρες πήγαν για την κατασκευή δύο ατμοκίνητων πολεμικών φρεγατών από τις ΗΠΑ (δεν ξέρω αν πήγαιναν… ευθεία, ή αρμένιζαν στραβά όπως τα Γερμανικά υποβρύχια), 123.000 κράτησε η Αγγλία για να μας φτιάξει άλλα έξι ατμοκίνητα πολεμικά πλοιάρια, 37.000 κράτησε ο… φιλέλληνας Κόχραν, 77.200 λίρες κράτησε ένας Άγγλος κατασκευαστής πολεμοφοδίων επειδή του τα χρωστούσαμε, άλλες 47.000 κράτησαν άλλοι προμηθευτές.

Κάντ΄τε τη σούμα και θα δείτε ότι απέμειναν 190.000 λίρες. Αυτές ήρθαν στην Ελλάδα και μοιράστηκαν στα… πρωτοπαλίκαρα των οπλαρχηγών.

Όσο για τα πλοία που –υποτίθεται ότι- κατασκευάστηκαν, από τις ΗΠΑ μας ήρθε η μία φρεγάτα (αυτή που έκαψε ο… Μιαούλης, στο λιμάνι της Σύρου, στο κίνημα κατά του Καποδίστρια) κι από την Αγγλία… ένα πλοιάριο, που το ονομάσαμε “Καρτερία” (συμβολικό όνομα), που μόλις πρόλαβε να πάρει μέρος στον αγώνα.

Χαρακτηριστική είναι η δωρική αναφορά του προέδρου της τριμελούς επιτροπής που αναζήτησε ή τα χρήματα, ή τα πλοία: “Κύριε κυβερνήτα, στο ταμείο του κράτους ευρέθη μόνο ένα νόμισμα και αυτό κίβδηλο", έγραψε ο πρόεδρος της επιτροπής προς τον κυβερνήτη Καποδίστρια.

Τέτοια ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία έχει αρκετά το βιβλίο του Δ. Καμπουράκη “Μια Σταγόνα Ιστορία”.