Γιατί τι άλλο ήταν όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στο προσκήνιο η Jennifer Aniston πέρα από την πολύ όμορφη γυναίκα που σε κάθε της εμφάνιση ερωτεέυται παράφορα και καταλήγει ευτυχισμένη; Αυτή ακριβώς την ευτυχία που >>>
κάποια στιγμή κάθε άνδρας αποζητά από τη ζωή του. Και η Jennifer φαινόταν πάντα ιδανικά πλασμένη για αυτή τη θέση. Της κοπέλας σου. Ίσως και της γυναίκας σου.

Αλλά ας μην φτάσουμε ως εκεί γιατί δεν ξέρουμε τι ξημερώνει. Η Jennifer ήταν το παράδειγμα που έφερες. Το υπόδειγμα της ιδανικής για να έχεις γκόμενα.Όμορφη, δυναμική όσο πρέπει, γλυκιά και τα λοιπά και τα λοιπά που ξέρεις. Έτσι τουλάχιστον μας την πλάσαραν τόσα χρόνια σε όλες τις ταινίες με ελάχιστες εξαιρέσεις. Και πολλοί από εμάς αν όχι όλοι βάλαμε πολλές φορές τον εαυτό μας στη θέση του Ρος στα Φιλαράκια, του Μπεν Στίλερ στο Along came Polly, του Vince Vaugh στο Break-Up, του Owen Wilson στο Marley & Me, του Gerard Butler στο Bounty Hunter και του Adam Sandler στο Just go with it. Κι όχι απαραίτητα την ίδια την Aniston αλλά κάθε γυναίκα στη δική σου ζωή που την έχεις συγκρίνει με εκείνη.
 Εκείνη την γυναίκα που είχες στο μυαλό σου κάθε φορά και την ταύτιζες μαζί της. Εκείνη την γυναίκα που σκέφτεσαι κάθε Κυριακή μεσημέρι που βλέπεις τα φιλαράκια. Εκείνη που θα ήθελες να την πάρεις από το χέρι για να πάτε να φάτε ένα παγωτό, πριν κοιμηθείτε αγκαλιά.