Το πώς πίνεις το ουίσκι σου είναι θέμα γούστου. Κάποτε ο «πάπας» της Γαλλικής διαφήμισης Ζάκ Σεγκελά, ειχε ρωτήσει έναν Τουαρεγκ στην Αφρική. ¨Ποιος είναι ο συντομότερος δρόμος για την πλησιέστερη πόλη;». >>>


Και εκείνος απήντησε με όλη την σοφία της ερήμου: «Ο δικός σου». Κάτι αντίστοιχο ισχυει και για το ουίσκι, και τον τρόπο με τον οποίο το απολαμβάνει κανείς. Κανόνες φυσικά και υπάρχουν, αλλά ο τρόπος του καθενός είναι πάντοτε ο καλύτερος για τον ίδιο. Η κλασική φράση του Μάρκ Τουέιν «το ουίσκι δεν έβλαψε κανέναν αρκεί να πίνετε με τροπο» κρύβει μέσα της μια πολύ καλή απάντηση. 

Η ανάμιξη του ουίσκι με νερό, θεωρείται πώς βοηθά τα κλεισμένα στο απόσταγμα αρώματα να απελευθερωθούν. Κάποια λένε γλαφυρά: «Φαντάσου μπροστά σου ένα λουλούδι. Ριξ του λίγο νερό και θα το δεις να ανθίζει. Λίγο σημαίνει δυο παγάκια ( πάντα από εμφιαλωμένο νερό). Το καλύτερο είναι να ρίξεις νερό ίδιο με το νερό της πηγής που χρησιμοποιήθηκε κατά την παραγωγή, αλλά που να το βρεις.. 

Το ποτό αποτελεί πάνω από όλα ζήτημα κοινής εμπειρίας, συμπλήρωμα μιας στιγμής που μοιράζεσαι με εκείνους που εκτιμάς.