«Πρέπει να βρούμε ένα σύστημα όπου αυτό που θα σε κάνει να κερδίζεις δεν θα είναι το χρήμα. Αλλιώς, όλοι οι φτωχοί θα πεθάνουν και οι πλούσιοι θα μείνουν μόνοι τους. Έναν τέτοιο σκληρό καπιταλισμό εγώ δεν τον θέλω». Το είπε ο Μισέλ Πλανιτί τον Απρίλιο του 2000, αλλά >>>
παραμένει επίκαιρο τόσα χρόνια μετά. Γιατί απλά, οι νέοι κυρίαρχοι της ποδοσφαιρικής επιχείρησης δεν σκοπεύουν να υπερασπιστούν μια οποιαδηπτε αθλητική ηθική δεοντολογία, αλλά να κάνουν ακόμα πιο κερδοφόρες τις επενδύσεις τους και να αυξήσουν τα κέρδη. Μπροστά σε αυτήν την χωρίς προηγούμενο μεταμόρφωση του ποδοσφαίρου, στην κτηνώδη ενσωμάτωση του στο κύμα της εμπορικής παγκοσμιοποίησης, ποιος είναι άραγε σε θέση να αντιτάξει μια εναλλακτική λύση; Ελάχιστοι. Το είπε άλλωστε ο Πλατινί . Η μπάλα σαν πολυτελής και γοητευτικός καθρέφτης της παγκοσμιοποίησης, μπορεί να αποτελέσει ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τον προσηλυτισμό των λαών, στις νέες άξιες του σύγχρονου φιλελευθέρου κόσμου. Είναι αλήθεια πως το ποδόσφαιρο, λόγω της επιρροής που ασκεί στις λεκές μάζες παγκοσμίως, βοήθησε τον οικονομικό φιλελευθερισμό να εξελιχθεί ραγδαία.