Ενα απο τα ιερά τέρατα του Παγκοσμίου
ποδοσφαίρου, ο Ζαιρζίνιο
Η έκσταση της μουσικής, της σάμπας, και η έκσταση του ποδοσφαίρου. Η αίσθηση και παραίσθηση μαζί. Έτσι, σαν την πιο ακριβή ορχήστρα του κόσμου. Η Βραζιλία, στο πέρασμα των χρόνων, αποτελεί την πιο τρανή απόδειξη πως ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο, μπορεί να μοιάζει με μέγαρο μουσικής. Και το παιχνίδι που παρουσίασε η Βραζιλία, το 1958, το 1970, το 1982, το 2002 ήταν σαν ένα ονειρικό κοντσέρτο.

Σαν την τέλεια ενορχήστρωση της ενάτης του Μπετόβεν.  Ωδή στην χαρά και στο θέαμα ταυτόχρονα.  Κάθε επίθεση και ένα πρελούδιο για το γκολ, κάθε κίνηση των παικτών της Βραζιλίας και μια ονειρεμένη κίνηση σάμπας. Και το κρεσέντο της μέσα στο γήπεδο επιβλητικό όπως πάντα. Η ομάδα που γεννήθηκε μέσα στις φτωχογειτονιές του Ριο και του Σαο Παολο και γοήτευσε τον κόσμο το 1958. Μια ομάδα πλημμυρισμένη από ταλέντο και φινέτσα, όπως και όλες οι υπόλοιπες,  μια ομάδα που δεν ήθελε με τίποτε να αμύνεται, καθώς το μόνο που την ενδιέφερε ήταν η ουσία του ποδοσφαίρου, δηλαδή το γκολ.  Αυτό το πρόσφερε σε όλο του το μεγαλείο, σε όλα τα παγκόσμια κύπελλα. Ο Πελέ και η παρέα του στην αρχή, ο Σόκρατες και οι άλλοι μετά και ο Ρονάλντο με τους φίλος του, στην αρχή του αιώνα, χάρισαν στιγμές μοναδικής μαγείας στα γήπεδα όλου του κόσμου. Και οι φίλαθλοι έτρεχαν να δουν αυτό το Βραζιλιάνικο θαύμα, αυτή την Βραζιλιάνικη ραψωδία.  Η μεγαλύτερη ομάδα όλων των εποχών, εκείνη του 1970, σύμφωνα με τους εραστές της μπάλας..