Έκπληκτος πήρα μήνυμα στο Twitter, ότι μπορώ να ξεφυλλίσω την ηλεκτρονική έκδοση των “Επιλογών”, του περιοδικού που εκδίδει η Εκδοτική Μακεδονική Εκτυπωτική, μαζί με την Κυριακάτικη Μακεδονία. Διαπίστωσα, όμως, ότι ήταν μια απλή ηλεκτρονική απάτη. >>>

 

Το τεύχος που διαφημίστηκε μέσω social media σήμερα, είχε κυκλοφορήσει την 1 Νοεμβρίου! Αντίθετα, το site της Μακεδονίας έχει κολλήσει, πλέον, στο… δημοψήφισμα, ενώ έχουμε (;)κυβέρνηση Παπαδήμου…

Ο πλήρης ευτελισμός ενός προϊόντος. Τον πέτυχε η διαχείρηση Σουλοπούλου. Επί μεγαλομετοχίας (πώς λέμε, πρωθυπουργίας) Γιάννη Ρήγα. Επί προεδρίας (στην ΕΣΗΕΜ-Θ) Μάκη Βοϊτσίδη.

Η περίπτωση της “Μακεδονίας” δίνει πολλή τροφή για σκέψη. Ας περιορίσουμε τη σκέψη μας στο απλό: Υπάρχει προϊόν; Ναι, φυσικά! Υπάρχει μία εφημερίδα, ένα site με πάνω από 10.000 επισκέπτες τη μέρα, με συμμετοχή στα social media, με 357 followers κσι 3.500 tweets… Όλα αυτά πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων, λόγω της αχρηστίας των διαχειριστών να τα διαχειριστούν.

Εκπονήθηκαν μπίζνες πλαν για να αποδείξουν το αυτονόητο. Κι αυτά, δεν ακολουθήθηκαν. Σχέδια επί σχεδίων, έγιναν σα τα σχέδια επί χάρτου των στρατιωτικών ασκήσεων που έχουν πάντα νικητή, αλλά δεν εφαρμόζονται στον πόλεμο. Οι διαχειριστές του προϊόντος δεν είχαν, ποτέ, ιδέα για το προϊόν. Ήταν και παραμένουν άνθρωποι άσχετοι, που πιστεύουν ότι διαχειρίζονται μια απλή επιχείρηση. Δεν ξέρουν πώς παράγεται το τελικό προϊόν (η ενημέρωση) και, το χειρότερο, δεν τους ενδιαφέρει.

Εδώ και πάνω από 100 μέρες κρατούν αιχμαλώτους τους εργαζόμενους. Δεν τους πληρώνουν, για να πληρώσουν κι εκείνοι, με τη σειρά τους, νοίκια, φως, νερό και τηλέφωνο, δεν τους απολύουν, για να πάρουν μια, έστω, πενιχρή, αποζημίωση, δεν κλείνουν την επιχείρηση για να πάνε όλοι στο ταμείο ανεργίας και να αρχίσουν να ψάχνουν για άλλη δουλειά, εντός ή εκτός ΜΜΕ.

Ιδιαίτερα αδύναμη αποδείχτηκε και η ΕΣΗΕΜ-Θ. Η διοίκησή της σύρθηκε σε αποφάσεις που δεν ήθελε να πάρει, είχε επαφές άνευ ουσίας, δεν κατάφερε να δώσει λύσεις, αφού, όπως η ίδια παραδέχεται, “δε διαθέτει μαγικό ραβδί”.

Παρόλα αυτά, προϊόν υπάρχει. Όμως εδώ και κοντά έναν μήνα, το προϊόν αυτό… απλά δεν παράγεται. Απαξιώνεται και είναι αμφίβολο αν ποτέ ξανά το site της Μακεδονίας θα φθάσει τα πάνω από 10.000 χτυπήματα, ή αν το twitter της εφημερίδας καταφέρει να “πιάσει” καμιά 500αριά “ακολούθους”.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι, με λίγες απλές κινήσεις (που έχουν εφαρμοστεί κι αλλού κάποια χρόνια πριν) η “Μακεδονία” θα κατάφερνε να ξεπεράσει την κρίση. Φαίνεται, όμως, ότι η διαχείριση είναι έτοιμη για άλλο ένα λάθος βήμα.

Πριν από αυτό, όμως, πρέπει –επιτέλους- να ελευθερώσει τους εργαζόμενους που κρατά αιχμαλώτους. Γιατί, αν συνεχίσει έτσι, στο τέλος θα επέμβει η Διεθνής Αμνηστία…

Υ.Γ.

Έμαθα ότι η διαχειρίστρια της εταιρίας, συνοδευόμενη από τον πρόεδρο του Ταμείου Ακίνητης Περιουσίας του Δημοσίου, εθεάθη, την Παρασκευή, στην παράσταση “Οι Άγαμοι Θύται στο Δημόσιο”. Καθώς η επιχείρηση την οποία διαχειρίζεται δεν έχει σχέση με την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, θεωρώ ότι η έξοδός της είχε καθαρά χαρακτήρα αναψυχής. Ελπίζω να πέρασε καλά και να χειροκρότησε κι εκείνη όταν το γνωστό συγκρότημα, επί σκηνής, αναφώνησε το όνομά του…