Θα περίμενε κανείς από το ΠΑΣΟΚ, την ηγεσία και τα στελέχη του, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, για το σημείο που έφεραν τη χώρα, με την πολιτική που ακολούθησαν τα δύο τελευταία χρόνια. Θα περίμενε κανείς, ότι το ΠΑΣΟΚ άλλαξε. Όμως, τις τελευταίες μέρες απέδειξε το αντίθετο.
Όλοι επιδίδονται σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα να "κερδίσουν" ό,τι καλύτερο μπορούν. Ο απερχόμενος πρωθυπουργός θέλει να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο, να μην είναι εύκολη η επιλογή του νέου πρωθυπουργού, να υπάρξει αντίδραση από τους "λοχαγούς του" για να ισχυροποιήσει τη θέση του στο κόμμα, καθώς προβλέπεται σκληρή ενδοπασοκική διαμάχη, για τη διαδοχή στην ηγεσία.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών θέλει ο νέος πρωθυπουργός - πρώτα να είναι του χεριού του και ύστερα να τον διατηρήσει στη θέση του, ώστε να είναι αυτός που θα συζητάει με τους Ευρωπαίους, άρα θα έχει ένα προβάδισμα ώς προς την αξιοπιστία.
Η πασοκική τρόικα -Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης- εκτιμούν ότι η παρουσία μιας ισχυρής προσωπικότητας στην πρωθυπουργία θα "ψαλιδίσει" τις φιλοδοξίες του Βενιζέλου.
Η τριχοτόμηση αυτή του ΠΑΣΟΚ οδηγεί τη χώρα στη διάλυση. Την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη δραχμή. Στον κατήφορο αυτό ψάχνει το ΠΑΣΟΚ "συνοδηγό".
Στο χέρι του Αντώνη Σαμαρά και της Ν.Δ. είναι να βάλουν "φρένο" στον εξευτελισμό και στη χρεοκοπία της Ελλάδας.