Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΔΑΜ

Ν' αντιμετωπίσουμε ως πολιτική μεγαλοψυχία ή φιλοπατρία, την πρόσκληση ν' ανέβουν κι άλλοι στον "Τιτανικό", την ώρα που βουλιάζει.
Ποιοί τον βούλιαξαν και γιατί δεν αλλάζουν;
Νομίζω, ότι ως δια-σώστες μπορούν να λειτουργήσουν όσοι (χωρίς... παρ-εκκλήσεις), πάτησαν σε σταθερό έδαφος και καλούσαν για αλλαγή πορείας, όλο το προηγούμενο διάστημα. >>>


Και ορισμένες (με ξεκάθαρο τρόπο) απλές σκέψεις :
-Τη δόση που "ήταν διασφαλισμένη", όπως ακούγαμε (σ.σ. είχε ξεκινήσει η διαδικασία για την εκταμίευση των χρημάτων), μαζί τη βάλαμε "εν κινδύνω"; Μαζί τη ...χάσαμε; Γιατί να μπούμε στον "Τιτανικό" και ενώ βουλιάζει να την ανα-ζητήσουμε, χωρίς ελπίδα σωτηρίας;
-Επιτρέπεται σε ηγέτες μιας ισότιμα συμμετέχουσας χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να εξαρτούν την παραμονή της στη μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια, από τις δια-θέσεις αυτών που λειτουργούν ως να την κατ-έχουν; Αν υπο-κύψουμε στους εκβιασμούς και τις πιέσεις, θα τους αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να μας αντιμετωπίζουν ...αν-ισότιμα.
-Μήπως, οι ...απο-στρεφόμενοι την ευθύνη, φοβούνται το λαό, γι' αυτό και "τον ήθελαν" σ' ένα "δημοψήφισμα" εκβιασμών κι όχι με υπεύθυνη στάση και καθαρές επιλογές, απέναντι στο δικαίωμά του μπροστά στις κάλπες;
Άμεσα προσφυγή στο λαό.
Χωρίς εκβιαστικά "διλήμματα" και "παιγνιδάκια" για (α-πολίτικα) παιδιά.
Δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς, ούτε το Γ. Παπανδρέου, ούτε τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ούτε τον Ανδρέα Λοβέρδο, το Γιάννη Ραγκούση, τη...βιβλιοφάγα 'Άννα και τ' άλλα παιδιά που θέλουν να σώσουν τον (πολιτικό) χώρο και να επιβιώσουν στη περιδίνηση της κρίσης που ανα-παράγουν.